ความรักสีคราม นิยาย บท 645

ราเชลผลักแขนวิเวียนออกไปก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร “อย่าห้ามแม่! ข้างนอกฝนตกหนัก และอีฟเวลินก็เดินไม่ได้! เปียกโชกทั้งตัวหรือเปล่าก็ไม่รู้? แม่จะต้องไปรับลูกสาวที่น่าสงสารของแม่กลับมา!”

ในตอนนั้น วิเวียนไม่สนใจพฤติกรรมแสนลำเอียงของราเชลแล้ว เธอฉุดราเชลไว้อีกครั้งและพูดรัว “แม่ไม่แข็งแรงนะคะ ต่อให้ไปถึงที่นั่นก็พาอีฟเวลินกลับมาไม่ได้ บอกมาว่าอีฟเวลินอยู่ไหน หนูจะไปเอง”

เมื่อหวนนึกถึงที่อีฟเวลินบอกว่าตอนนี้เธออยู่นอกบ้านตระกูลนอร์ตัน ราเชลค่อยเบาใจ เพราะถึงอย่างไรวิเวียนก็เคยอยู่ที่นั่นและย่อมรู้จักพื้นที่นั้นดีกว่าเธอ ราเชลจับมือวิเวียนพร้อมกับคร่ำครวญ “อีฟเวลินบอกว่าเธออยู่นอกบ้านตระกูลนอร์ตัน วิเวียน ลูกรู้จักที่นั่นดีกว่าแม่ สัญญานะว่าจะพาอีฟเวลินกลับมา!”

“รู้แล้วค่ะแม่” วิเวียนตอบอย่างร้อนใจ “แม่หยุดร้องเถอะค่ะ หนูจะพาอีฟเวลินกลับมาอย่างปลอดภัย”

“ไม่ต้องห่วงแม่ รีบไปเถอะ!” ราเชลผลักวิเวียนออกจากห้องพักผู้ป่วย “รีบไปรับเลยนะ! ยิ่งรอช้าอีฟเวลินจะยิ่งเดือดร้อน”

“เข้าใจแล้วค่ะ แม่ก็อยู่ในโรงพยาบาลและอย่าไปไหนนะ” วิเวียนกำชับอย่างเป็นห่วง เธอคว้ากระเป๋าออกจากห้องทันที

“วิเวียน ลูกต้องพาอีฟเวลินกลับมาอย่างปลอดภัยนะ!” ได้ยินราเชลตะโกนไล่หลัง วิเวียนพยายามเก็บกลั้นความขมขื่นไว้และไม่หันกลับไป

ขณะกำลังขับรถไปบ้านของฟินนิค วิเวียนหวนนึกถึงสิ่งเพิ่งได้ฟัง ทำไมอีฟเวลินถึงถูกฟินนิคไล่ออกจากบ้าน? เขารู้แล้วหรือว่าเธอพยายามจะฆ่าเรา? ถ้าเป็นอย่างนั้น กับดักที่เราวางไว้ล่ออีฟเวลินก็ดูจะเริ่มจะทำงานแล้ว

วิเวียนเร่งความเร็ว ไม่อยากคิดไปไกล เธอไม่เคยกระตือรือร้นอยากเห็นหน้าอีฟเวลินเท่านี้มาก่อนเลย

ความรู้สึกมากมายถาโถมปะปนเข้ามาในใจของวิเวียนเมื่อใกล้ถึงบ้านฟินนิคและเห็นสภาพแวดล้อมที่ครั้งหนึ่งเคยคุ้นตา อดไม่ได้ที่จะนึกถึงภาพจำของช่วงเวลาที่เธอเคยอยู่ที่นี่ วิเวียนส่ายหน้า บอกตัวเองว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลารำลึกอดีต สนใจเฉพาะการตามหาอีฟเวลินก็พอ