ความรักสีคราม นิยาย บท 703

“กลับมาเดี๋ยวนี้นะฮันเตอร์!” เพราะอยู่บนวีลแชร์ อีฟเวลินจึงได้แต่ตะโกนไล่หลังฮันเตอร์ที่กำลังจากไป “กล้าดียังไงถึงทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียว! ฉันเพิ่งออกจากห้องผ่าตัดนะ! คุณยังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า?”

ได้ยินเสียงอีฟเวลินตะโกนไล่หลัง ฮันเตอร์ได้แต่ยิ้มเยาะก่อนจะออกจากโรงพยาบาล เขาไม่เหลือบแลอีฟเวลินเลยตลอดช่วงเวลานั้น ต่อให้เธอตายไปตอนนี้ก็ไม่มีความสงสารให้

เห็นอีกฝ่ายจากไปโดยไม่เหลียวแล อีฟเวลินกำมือแน่นจนเล็บแทบจะหัก

“ทำไม? ทำไมผู้ชายทุกคนรอบตัวเราถึงชอบวิเวียน? นังแพศยาขี้เหร่นั่นมีดีตรงไหน? ทั้งฟินนิคกับฮันเตอร์ต่างก็รักเรามาก่อน แล้วพวกเขาหลงเสน่ห์อะไรของวิเวียน?

ความโกรธพลุ่งพล่านในเส้นเลือดของอีฟเวลินขณะครุ่นคิด เราไม่มีวันปล่อยวิเวียนไปง่ายๆ แน่ ฮันเตอร์ไม่ช่วยก็ช่างปะไร? เรายังทำให้ฟินนิคกับวิเวียนแยกทางกันได้อยู่ดี!

อีฟเวลินสาบานด้วยสีหน้าบึ้งตึง ฝากไว้ก่อนเถอะนังวิเวียน ฉันจะทำให้แกทุกข์ทรมานเป็นหลายร้อยหลายพันเท่าของความอับอายที่ฉันต้องเจอในวันนี้

ในระหว่างนั้น วิเวียนกำลังเฝ้าราเชลหลังเสร็จสิ้นการผ่าตัด โดยอีกฝ่ายยังไม่ฟื้นจากฤทธิ์ยาสลบ

แม้หมอจะบอกว่าการผ่าตัดเป็นไปด้วยดีและราเชลพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่วิเวียนก็ยังกลัดกลุ้มและกังวล หัวใจยังคงจุกอยู่ในคอหอย ไม่อาจรู้สึกเป็นปกติได้จนกว่าจะได้เห็นราเชลฟื้นด้วยตาตัวเอง

เธอรีบร้อนกลับมาจากไธเมียนและรออยู่หน้าห้องผ่าตัดนานแล้ว ตอนนี้วิเวียนเหนื่อยมากแต่ไม่กล้าหลับตาพัก เธอเฝ้าจับตาดูราเชล เกรงว่าอาการของอีกฝ่ายจะแย่ลง

จู่ๆ ราเชลก็ขยับริมฝีปาก แต่วิเวียนไม่ได้ยิน เธอรีบเอียงหูไปใกล้ริมฝีปากของราเชลเพราะเกรงว่าอีกฝ่ายอาจกำลังรู้สึกไม่สบาย ได้ยินราเชลพึมพำ