ความรักสีคราม นิยาย บท 702

ฮันเตอร์เดือดดาลทันทีที่ได้ฟังอีฟเวลินพูด เขาตวาดลั่น “อีฟเวลิน มอร์ริสัน คุณยังไม่เบื่อเรื่องแบบนี้อีกเหรอ?”

ตลอดหลายปีที่เป็นเพื่อนกันมา นี่คือครั้งแรกที่ฮันเตอร์ตวาดเธอ อีฟเวลินถึงกับงงไปครู่หนึ่ง แต่เมื่อตั้งตัวได้ก็ทั้งโกรธทั้งอาย

“คุณตะโกนใส่ฉันทำไม?” อีฟเวลินแผดเสียงโต้ รู้สึกเสียเหลี่ยมเพราะคำพูดของเขา

จนถึงวันนี้เธอก็ยังคิดว่าฮันเตอร์คือคนที่ชื่นชมบูชาเธอ นั่นคือเหตุผลที่อีฟเวลินรู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าทุกครั้งเมื่อมีฮันเตอร์อยู่ด้วย เธอรับไม่ได้เมื่อเห็นความหยาบคายที่อีกฝ่ายเพิ่งแสดงออกมา

“คุณถามผมใช่ไหมว่าผมตะโกนใส่คุณทำไม? ไม่รู้เหรอว่าเรื่องนี้เป็นอันตรายต่อวิเวียนแค่ไหน? คุณทำเรื่องพรรค์นี้กับผู้หญิงคนหนึ่งได้ยังไง?”

ถึงเขาจะรู้อยู่แล้วว่าอีฟเวลินมีแผนเล่นงานวิเวียน แต่แผนการที่เธอเพิ่งบอกเขาก็ทำให้เขาอึ้งกับความอำมหิตของเธอ ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะคิดหาคนมาข่มขืนและทำลายชื่อเสียงของวิเวียนจริงๆ

“ก็แล้วมันผิดตรงไหน? หล่อนน่ะต้องโทษตัวเอง ใครใช้ให้มาแย่งฟินนิคไปจากฉันล่ะ? นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับทุกคนที่พยายามเอาของของฉันไป!”

อีฟเวลินรู้สึกว่าการกระทำของเธอไม่มีอะไรผิดสักนิด แต่ความร้อนรนกระวนกระวายของฮันเตอร์ทำให้เธอสงสัย เขารู้อยู่แก่ใจว่าเธอเกลียดวิเวียน และก่อนหน้านี้ก็สัญญาว่าจะช่วยเราเล่นงานวิเวียนไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมาตวาดเราเพราะแม่นั่น?

อีฟเวลินจ้องหน้าฮันเตอร์อย่างระแวง เธอกระฟัดกระเฟียด “คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะช่วยฉันเล่นงานวิเวียน? แล้วทำไมตอนนี้ถึงเข้าข้างหล่อน? หลงรักนังแพศยานั่นเข้าแล้วใช่ไหม?”

“ช่วยพูดอะไรให้เหมือนคนเจริญแล้วกว่านี้หน่อยเถอะ ระมัดระวังการแสดงออกของตัวเองบ้าง!” เมื่อฮันเตอร์ได้ยินถ้อยคำที่อีฟเวลินใช้พูดถึงวิเวียน ก็รู้สึกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแค่อำมหิต แต่ยังไร้มารยาทด้วย ตอนนั้นเราคงตาบอดที่เคยหลงรักคนอย่างเธอ