ความรักสีคราม นิยาย บท 701

“ไม่มีอะไร” วิเวียนส่ายหน้า ต้องขอบคุณฟินนิคที่ทำให้อีฟเวลินบริจาคไขกระดูกของเธอให้กับราเชล ถ้าไม่ใช่เพราะเขาฉันมั่นใจว่าอีฟเวลินไม่มีทางตกลง

จากนั้นไม่นานอีฟเวลินก็ถูกพาออกมาจากห้องผ่าตัดและการผ่าตัดของราเชลก็เริ่มขึ้น

“ฟะ..ฟินนิค” อีฟเวลินกระซิบอย่างอ่อนแรงขณะที่เธอยื่นมือไปหาเขา เห็นได้ชัดว่าเธออยากให้ฟินนิคจับมือของเธอ

พยาบาลที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอมีสีหน้างุนงงเมื่อเธอเห็นท่าทางอ่อนแอของอีฟเวลิน แม้ว่าผู้บริจาคจะอ่อนแอหลังจากดึงไขกระดูกออกแต่พวกเขาก็ไม่ได้อ่อนแอจนถึงขนาดพูดแทบไม่ได้แบบนี้

เมื่อฟินนิคหันมาเห็นมือที่ยื่นออกมาของอีฟเวลิน อารมณ์หลากหลายก็พาดผ่านดวงตาของเขา แต่เขาก็ไม่ได้ตอบสนองต่อเธอ กลับกันเขาพูดกับพยาบาลที่อยู่ด้านข้างว่า “ช่วยพาเธอไปพักที่ห้องพักฟื้นด้วยครับ”

“ไม่จำเป็น!” อีฟเวลินโพล่งออกมา จากนั้นเธอก็รู้ตัวว่าเธอต้องเสแสร้งต่อไปดังนั้นเธอจึงตั้งใจไอเบาๆ และพูดว่า “มะ…ไม่จำเป็น ฉันจะรอแม่ออกมาจากห้องผ่าตัด แบบนั้น…แบบนั้นฉันถึงจะได้รู้สึกสบายใจได้”

“ได้สิ” เมื่อพูดจบฟินนิคก็หันไปสนใจวิเวียนแทน เขาปลอบโยนเธอว่า “อย่ากังวลศัลยแพทย์ที่ทำการผ่าตัดเป็นหมอที่มีชื่อเสียงทางด้านนี้ ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่”

“จริงเหรอ?” แม้ว่าเขาจะให้ความมั่นใจแต่วิเวียนก็ยังรู้สึกเป็นกังวล

“จริงสิ” ฟินนิคจับมือเธอ “เขาทำการวิจัยเกี่ยวกับโรคนี้มาหลายปีแล้ว เขารักษาคนไข้ให้หายไปหลายคนไม่มีอะไรผิดพลาดแน่”

“ก็ได้” วิเวียนพยักหน้าให้เขาและรู้สึกสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย ขณะที่เธอจ้องมองประตูห้องผ่าตัดเธอก็ภาวนาว่าขอให้การผ่าตัดผ่านไปด้วยดี

มือข้างหนึ่งโอบไหล่เธอส่วนอีกข้างจับมือของเธอ ฟินนิคอยู่เป็นเพื่อนเธอด้านนอกห้องผ่าตัดตลอดเวลา การมีเขาอยู่ด้วยมันทำให้เธอรู้สึกสบายใจและเข้มแข็งขึ้นอยู่เงียบๆ

อีฟเวลินที่ยืนยันว่าจะรออยู่หน้าห้องผ่าตัดก่อนหน้านี้กำลังจ้องมองพวกเขา เธอกำลังจะระเบิดออกมาด้วยความริษยา ฟินนิคไม่พูดอะไรกับฉันที่เพิ่งบริจาคไขกระดูกเลยสักคำแต่เขากลับอ่อนโยนกับวิเวียน ทำไมกัน?