ความรักสีคราม นิยาย บท 700

แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเธอตอนนี้ก็คือการสร้างความประทับใจให้กับฟินนิค เพื่อให้เขายกโทษให้เธอในเมื่อเธอไม่มีโอกาสได้เจอเขาทุกวัน

“วิเวียนแม่ฉันไม่เป็นไรใช่ไหม? เธอเป็นยังไงบ้าง?” อีฟเวลินแสร้งทำเป็นห่วงใยขณะที่รีบเดินไปจับมือวิเวียนเอาไว้

วิเวียนอยากดึงมืออกตามสัญชาตญาณ เธอรู้ว่าอีฟเวลินเพียงแค่แสดงต่อหน้าฟินนิคหลังจากที่เกิดเรื่องพวกนั้นขึ้น

แต่เมื่อคิดว่าอีฟเวลินเป็นผู้บริจาคไขกระดูกให้กับราเชลเธอก็หยุดไม่ดึงมือออก เธอพูดอย่างอดทนว่า “ตอนนี้อาการของเธออยู่ในขั้นวิกฤติและต้องได้รับการผ่าตัดทันที เธอควรจะไปเตรียมตัวได้แล้ว”

“ตกลง ฉันพร้อมเสมอตราบใดที่แม่ฉันยังรักษาได้” อีฟเวลินน้ำตานองหน้าขณะที่พูด “ตอนนี้เธอเป็นครอบครัวคนเดียวของฉันแล้ว ฉันจะไม่สนใจเธอได้ยังไง? จะต้องไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ”

เธอหันหน้าไปดูปฏิกิริยาของฟินนิคหลังจากที่พูดจบ แต่ฟินนิคกลับไม่ได้มองเธอเลย

เธอได้แต่อดทนแม้ว่าจะรู้สึกไม่พอใจก็ตาม เพราะสุดท้ายแล้วเธอก็สูญเสียความไว้วางใจจากเขา อีฟเวลินคิดว่าเธอควรจะสนใจการรักษาราเชลก่อนเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากเขาคืนมา ก่อนที่จะคิดถึงเรื่องอื่น

ฟินนิคสั่งให้โนอาห์ไปบอกหมอมาอีฟเวลินมาถึงแล้ว พวกเขาจะได้เตรียมตัวสำหรับการตรวจชิ้นเนื้อของไขกระดูกและทำการผ่าตัดให้ราเชล

ก่อนที่อีฟเวลินจะถูกวางยาสลบ เธอดึงมือวิเวียนและสารภาพอย่างน่าสงสารต่อหน้าฟินนิคว่า “วิเวียนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรฟังมาร์คและช่วยเขาลักพาตัวเธอ ตอนนี้ฉันสำนึกผิดแล้ว เธอจะให้อภัยฉันไหม?”

วิเวียนเหลือบมองฟินนิค เธอรู้ว่าอีฟเวลินไม่ได้ขอโทษเธอแต่เป็นเขา แต่เขากลับไม่ได้หันมามองพวกเธอและราวกับว่าเขาไม่ได้ยินที่พวกเธอพูด

ในใจของอีฟเวลินกำลังสาปแช่งวิเวียนเมื่อเธอพูดแบบนั้น นังแพศยา! เธอยอมตกลงช่วยชีวิตราเชลก็เพราะต้องการให้ฟินนิคยกโทษให้เธอ แล้วทำไมวิเวียนถึงไม่ยอมให้เธอพูดเรื่องนี้? สิ่งที่ฉันทำทั้งหมดก็เสียเปล่าน่ะสิ!