ความรักสีคราม นิยาย บท 699

วิเวียนผละออกจากฟินนิคเพราะความเขินอาย เธอไม่คิดว่าจะพบเพื่อนที่นี่ “ฮันเตอร์ อาการบาดเจ็บของคุณเป็นยังไงบ้าง? คุณหายดีแล้วหรือยัง?”

“เกือบหายดีแล้ว หมอแนะนำให้ผมอยู่ที่นี่ต่ออีกสองสามวัน” ฮันเตอร์ถามด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลว่า “ว่าแต่คุณมาทำอะไรที่นี่? เกิดอะไรขึ้น?”

เขาได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ตอนที่เดินไปเข้าห้องน้ำจึงเดินออกมาดูด้วยความสงสัยและมองเห็นคนที่คุ้นเคย นั่นฟินนิคไม่ใช่เหรอ? เขามาทำอะไรที่นี่?

เขาอดไม่ได้ที่จะเดินมาดูใกล้ๆ ฮันเตอร์ถึงได้รู้ว่าวิเวียนร้องไห้อยู่ในอ้อมแขนของฟินนิค

”ราเชลเธอเป็นลูคีเมียและตอนนี้ก็มีอาการกำเริบ มันแย่มาก ฉัน…” เธอร้องไห้ออกมาอีกครั้งเมื่อเอ่ยถึงแม่ของเธอ

ฟินนิครู้สึกเจ็บปวดแทนเธอจึงเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้ เขากอดเธอและปลอบโยนว่า “ทุกอย่างต้องไม่เป็นอะไร ผมอยู่ที่นี่เธอจะต้องไม่เป็นไร หมอบอกว่าถ้าเธอได้รับการผ่าตัดทันทีเธอก็จะมีโอกาสมีชีวิตรอดสูง อย่าคิดมากและอย่าร้องไห้”

“อืม” วิเวียนพยักหน้าขณะที่เช็ดน้ำตา “คุณพูดถูก เธอจะต้องไม่เป็นไร ฉันไม่ควรจะสติแตก ฉันยังต้องดูแลเธออีก”

ฮันเตอร์กำหมัดแน่นเมื่อมองเห็นว่าพวกเขาทั้งสองรักกันลึกซึ้งมากเพียงใด

เขาเพิ่งจะเข้ารับการรักษาที่โรงพยาบาลได้ไม่นาน มันเกิดอะไรขึ้น? พวกเขาใกล้ชิดกันได้ยังไง? วิเวียนตัดสินใจกลับไปคบกับฟินนิคแล้วอย่างนั้นเหรอ?

แม้ว่าเขาจะมีความรู้สึกหึงหวงกับภาพที่เห็นตรงหน้า แต่ฮันเตอร์ก็รู้สึกเจ็บปวดเมื่อเห็นดวงตาที่แดงช้ำของเธอ

“วิเวียนใจเย็นๆ คุณราเชลต้องไม่เป็นอะไรแน่ คุณมีอะไรให้ผมช่วยไหม? ผมจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยคุณเอง”

วิเวียนรู้สึกขอบคุณฮันเตอร์ แต่ฟินนิคกลับพูดขึ้นก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไร “เราขอบคุณมากสำหรับความปรารถนาดีของคุณ คุณเยตต์ แต่ตอนนี้พวกเราดูแลทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว”

สายตาของฮันเตอร์ฉายแววโกรธเมื่อเขาสบตากับฟินนิค นี่เขากำลังจะถือสิทธิ์ในตัววิเวียนงั้นเหรอ? เขาคิดเข้าข้างตัวเองมากเกินไปแล้ว พวกเขาหย่ากันแล้วนะ