ความรักสีคราม นิยาย บท 707

เบ็นกลับมาแล้ว? วิเวียนครุ่นคิดขณะเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปชั้นล่าง แล้วก็ต้องประหลาดใจที่คนปรุงซุปไม่ใช่เบเนดิกต์ แต่เป็นแลร์รี่ ลูกชายของเธอเอง

“เจ้าเด็กน้อย ทำอะไรอยู่จ๊ะ?” วิเวียนเดินเข้าครัว เห็นเด็กชายยืนบนม้านั่ง กำลังคนซุปโดยมีคุณบุคเกอร์คอยช่วย

“แม่กลับมาแล้ว!” แลร์รี่กระโดดลงจากม้านั่งเมื่อเห็นวิเวียนอยู่ที่ประตู “แม่หลับสบายหรือเปล่าฮะ? หลายวันนี้แม่ไปไหนมา?”

วิเวียนยิ้มให้ เธออุ้มแลร์รี่มากอดและเขี่ยแก้มของเขา “สุภาพสตรีคนหนึ่งไม่สบาย แม่เลยไปดูแลเธอที่โรงพยาบาลจ้ะ แล้วลูกล่ะเป็นไงบ้าง?”

ตั้งแต่ทั้งคู่กลับประเทศมาคราวนี้ วิเวียนยังไม่เคยพาแลร์รี่ไปเยี่ยมราเชลสักครั้ง ส่วนหนึ่งก็เพราะกลัวฟินนิคจะรู้ว่าพวกเขามีลูก อีกเหตุผลหนึ่งก็คือทุกครั้งที่คิดว่าในใจของราเชลมีแต่อีฟเวลิน วิเวียนก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้เรื่องแลร์รี่

“แล้วสุภาพสตรีคนนั้นหายดีหรือยังฮะ?” แลร์รี่ถามด้วยนัยน์ตาเบิกโพลง

“จ้ะ” วิเวียนยิ้มและเคาะหน้าผากเด็กชาย “ตอนนี้เธอหายดีแล้ว ลูกบอกแม่ได้ไหมว่าทำอะไรอยู่?”

“ผมทำซุปข้าวโพดให้แม่อยู่ฮะ” แลร์รี่กระโดดออกจากอ้อมกอดของวิเวียน วิ่งกลับไปที่เตาและชะโงกดูในหม้อ “คุณบุคเกอร์บอกว่าซุปนี้ดีสำหรับแม่ฮะ ผมแน่ใจว่าพอแม่ตื่นมาต้องหิวแน่ เลยขอให้คุณบุคเกอร์สอนวิธีทำให้”

เข้าใจแล้ว วิเวียนใจละลายกับความเป็นห่วงที่ลูกชายสุดที่รักมีให้เธอ ความหงุดหงิดเสียใจก่อนหน้านี้ถูกชะหายไปกับความอ่อนหวานของเขา

วิเวียนเดินไปหาแลร์รี่ เธอเปิดฝาหม้อ “ดูเหมือนแม่จะกินซุปได้แล้วล่ะ เจ้าเด็กน้อย หยิบชามมาให้แม่สองใบสิ แม่อยากชิมรสชาติซุปที่ลูกทำให้”

“ได้เลยฮะ!” แลร์รี่อุทานก่อนจะวิ่งไปที่ตู้ด้วยขาสั้นๆ คู่นั้น

หลังจากปิดเตา คุณบุคเกอร์บอกวิเวียนอย่างนอบน้อม “คุณคะ ไปรอที่โต๊ะอาหารกับคุณแลร์รี่เถอะค่ะ ฉันจะยกซุปไปให้”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ” วิเวียนหัวเราะ “ฉันทำเองได้”