ความรักสีคราม นิยาย บท 716

ฮันเตอร์พูดขณะหันมาช่วยพยุงวิเวียนออกจากรถ แต่เมื่อสบตาเธอก็ตกใจสุดขีด เมื่อครู่ก่อนเขาไม่ได้มองเธอให้ดี แต่ตอนนี้วิเวียนดูน่ากลัวเสียจนฮันเตอร์ถึงกับผงะ

ผิวหนังทุกตารางนิ้วของวิเวียนเป็นสีแดงทั้งเข้มและจางต่างกันไป เม็ดเหงื่อผุดพราวเต็มหน้าผาก เธอตาลอยและดูพร้อมจะทรุดได้ทุกเมื่อ

ฮันเตอร์ลงจากรถทันทีและเปิดประตูฝั่งวิเวียน กึ่งอุ้มกึ่งพยุงเธอออกมา “วิเวียน ยังไหวไหม? รู้สึกเป็นไงบ้าง?”

วิเวียนได้ยินเสียงพึมพำเบาๆ ในหูเหมือนมีคนกำลังพูดกับเธอ แต่ทำอย่างไรก็ฟังไม่ออกสักคำ

เธอพยายามลืมตาเพื่อมองว่าใครยืนตรงหน้า แต่ก็เห็นเพียงภาพพร่าเลือนและร่างที่ไร้ใบหน้าวนเวียนไปมา ร่างของเขาให้สัมผัสอุ่นสบายเมื่อแนบกับ…

วิเวียนเอาแต่อ้าปากค้างและจ้องเขาอย่างเลื่อนลอย แข้งขาค่อยๆ อ่อนแรง ฮันเตอร์นึกสงสัยว่าเธอได้ยินที่เขาพูดสักคำไหม

แต่เขาไม่มีเวลาขบคิดเรื่องเล็กน้อยแบบนี้ เรื่องสำคัญกว่าคือต้องตามหมอมาตรวจเธอ ร่างกายของวิเวียนร้อนรุ่มจนน่าตกใจ และเขาก็กลัวว่าสมองของเธออาจได้รับความเสียหาย

ฮันเตอร์อุ้มวิเวียนและพุ่งไปที่ประตูหน้าของบ้านตระกูลมอร์ริสัน “มีใครอยู่บ้าง? เปิดประตูเร็ว! มีใครอยู่หรือเปล่า?”

ได้ยินเสียงดังลั่นของเขา แม่บ้านคนหนึ่งรีบเปิดประตูทันที เธอผงะเมื่อเห็นสภาพน่ากลัวของวิเวียน “กะ-เกิดอะไรขึ้นกับคุณวิเวียนคะ?”

“เธอมีไข้สูงมากและเกรงว่าใกล้สลบเต็มทีแล้ว ผมจะไปส่งเธอที่ห้องก่อน รีบตามหมอด่วนเลย!” ฮันเตอร์สั่งการแม่บ้าน

“คุณคะ ขอทราบชื่อคุณได้ไหม?” แม้เสียงของฮันเตอร์จะร้อนรน แต่แม่บ้านก็ยังไม่ออกไปเดี๋ยวนั้น เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร อาจมีอันตรายหากปล่อยให้เขาอยู่กับวิเวียนตามลำพัง

“ผมเป็นเพื่อนของวิเวียน ไม่ต้องห่วง ผมไม่ทำอะไรเธอหรอก ไม่อย่างนั้นคงไม่พามาส่งบ้าน จริงไหม?” ฮันเตอร์ละล่ำละลัก “ไปตามหมอเดี๋ยวนี้! ผมกลัวว่าไข้สูงอาจทำให้สมองของเธอกระทบกระเทือน”

คำพูดของเขาดูมีเหตุผล แม่บ้านคลายความหวาดระแวง “ได้ค่ะ ฉันจะไปตามหมอเดี๋ยวนี้ คุณขึ้นไปชั้นบนและเลี้ยวซ้ายตรงห้องที่สองนะ นั่นคือห้องของคุณวิเวียน ได้โปรดดูแลเธอด้วยนะคะคุณ ฉันจะรีบกลับมา”