“วิเวียน นังแพศยาหน้าไม่อาย! ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ!” เมื่อมองสีหน้าเย็นชาของวิเวียน ในที่สุดอีฟเวลินก็รู้สึกกลัวขึ้นมา “ที่แกกำลังทำอยู่ตอนนี้ มันเป็นการสอบสวนฉันอย่างผิดกฎหมายนะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่ยอมแน่!”
วิเวียนรู้สึกตลกกับคำพูดของอีฟเวลิน
“อีฟเวลิน ฉันนึกว่าเธอไม่รู้ว่าอะไรผิดอะไรถูกกฎหมายเสียอีก กลายเป็นว่าเธอรู้เรื่องพวกนี้ดีสินะ แล้วที่เธอทำกับฉันเมื่อก่อนล่ะ? ไม่ตลกไปหน่อยเหรอที่มาพูดกับฉันเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้! จะยอมบอกไหมว่าตอนนั้นเกิดอะไรขึ้น!”
“ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับการลักพาตัวครั้งนั้น ฉันไม่รู้ว่าเธอพูดเรื่องอะไร” อีฟเวลินยังคงปากแข็งและไม่บอกอะไรวิเวียนเพราะกลัวว่าเธอจะต้องจบเห่แน่ๆถ้าบอกออกไป
เมื่อวิเวียนเห็นว่าอีฟเวลินไม่ยอมสารภาพ เธอไม่พูดอะไรอีกต่อไปแล้วเดินไปข้างๆ อีฟเวลินและดึงเสื้อของเธอ
วิเวียนไม่มีทางเลือกนอกจากจะหาทางให้เธอพูดออกมา ในเมื่อเธอไม่ยอมสารภาพออกมาเอง
อีฟเวลินตกใจกับการกระทำฉับพลันของวิเวียน หลังจากที่อึ้งไปครู่หนึ่ง เธอเริ่มดิ้นเพื่อที่จะให้ตัวเองหลุดจากการเกาะกุม ทว่าร่างกายของเธอนั้นไม่มีแรง เธอจึงทำได้แค่ยอมให้วิเวียนทำอะไรตามที่ใจต้องการ
“เธอถอดเสื้อผ้าฉันทำไมวิเวียน! ออกไปห่างๆ ฉันนะ! นังบ้า! อย่ามาจับฉัน!” ตอนที่วิเวียนถอดเสื้อผ้าของเธอทีละชิ้น อีฟเวลินเกือบจะสติหลุดแล้ว เธอร้องและตะโกนใส่วิเวียน
วิเวียนถอดเสื้อผ้าของอีฟเวลินออกจนในที่สุดอีฟเวลินก็ตัวเปลือยเปล่าโดยที่วิเวียนไม่สนใจว่าเธอจะกรีดร้องออกมา จากนั้นวิเวียนล้วงเอามือถือออกมาและถ่ายรูปของอีฟเวลิน
อีฟเวลินโมโหจนเลือดขึ้นหน้าเมื่อเข้าใจแล้วว่าวิเวียนกำลังทำอะไร “วิเวียน หยุดเดี๋ยวนี้นะ! นังบ้า ทำอะไรน่ะ นังแพศยาหน้าไม่อาย! ลบเดี๋ยวนี้นะ หยุดถ่ายเดี๋ยวนี้!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...