ความรักสีคราม นิยาย บท 73

น้ำหอมกลิ่นฉุนลอยแตะจมูกของเขาและฟาเบียนก็หน้าเบ้โดยไม่รู้ตัว

แอชลีย์เป็นคนสวยอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงเลือกเธอท่ามกลางผู้หญิงคนอื่นๆ อีกมากมาย

ถึงอย่างนั้นแต่ตั้งแต่เขากลับมาจากต่างประเทศเขาก็หงุดหงิดกับอารมณ์ของแอชลีย์มากขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกว่าไม่รู้ทำไมเธอกลายเป็นคนเอาแต่ใจตัวเอง แม้แต่น้ำหอมของเธอก็มีกลิ่นฉุนเกินต้าน

ไม่เหมือนกับวิเวียนที่ไม่ว่าสมัยที่เรียนด้วยกันหรือจะเป็นตอนนี้ก็มักจะมีกลิ่นหอมจางๆ จากตัวเธอเสมอ มันเป็นครีมอาบน้ำที่เธอใช้ กลิ่นไม่โดดเด่นแต่สดชื่นอยู่เสมอ…

ให้ตายสิ

ทําไมฉันคิดถึงผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว

ยิ่งเขามองแอชลีย์มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเท่านั้น เขาจึงไล่เธอไปตรงๆ “ผมยังต้องเข้าประชุมอีก ถ้าคุณเพลียก็พักที่นี่ไปก่อน อย่าลืมปิดประตูตอนออกไปด้วยก็แล้วกัน”

พูดจบเขาก็ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องทำงานไปโดยไม่สนใจแอชลีย์ที่หน้าเผือดลงแม้แต่น้อย

แอชลีย์กําหมัดแน่นขณะที่เธอมองดูฟาเบียนเดินออกจากห้องทํางานไปจนเล็บมือสีแดงเพลิงของเธอเกือบจะจิกทะลุฝ่ามือออกมา

นี่คือภาพลวงตาหรือเปล่า เธอรู้สึกว่านับตั้งแต่ฟาเบียนพบกับวิเวียนเขาก็ดูห่างเหินจากเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

หรือเป็นเพราะว่าเขายังตัดใจจากวิเวียนไม่ได้

ไม่ใช่

เป็นไปไม่ได้

เขาพร้อมที่จะทําร้ายจิตใจวิเวียนเสียด้วยซ้ำ เขาจะยังมีความรู้สึกต่อเธอได้ยังไง

เดี๋ยวนะ

เป็นไปได้ไหมที่จริงๆ แล้วมันเป็นแผนของฟาเบียนที่จะแยกฟินนิคและวิเวียนออกจากกันเพื่อให้วิเวียนโสดอีกครั้ง

เมื่อความคิดนี้แวบขึ้นในหัวของแอชลีย์ใบหน้าของเธอกลายเป็นซีดลง

แย่แล้ว

ไม่ได้ ไม่มีทางที่ฉันจะให้วิเวียนมีโอกาสได้กลับมา

แอชลีย์กัดริมฝีปากของเธอและคิดแผนการอยู่ในใจ

...

เมื่อแอชลีย์ออกจากห้องทำงานของฟาเบียนพนักงานในบริษัทนิตยสารก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มต้นการซุบซิบนินทาอีกครั้ง

“อุ๊ยตาย นั่นเหรอคู่หมั้นหัวหน้าบ.ก. ของเรา สวยมากและรสนิยมด้านแฟชั่นของเธอก็เลิศมากพอกันเลย” ซาร่าห์ทึ่งและอุทานด้วยความชื่นชม

ใช่แล้ว แอชลีย์มีเสน่ห์มากมาโดยตลอดและการปรากฏตัวของเธอก็เหมือนเจ้าหญิงตั้งแต่ยังเด็กที่เธอมักจะดูสวยงามอยู่เสมอ

เมื่อเปรียบเทียบกันฉันเป็นเพียงคนธรรมดาที่ถูกบดบังอยู่ใต้รัศมีอันเจิดจ้าของเธอเสมอ