ความรักสีคราม นิยาย บท 74

ทันใดนั้นสีหน้าของวิเวียนก็หมองลง "แม่ของฉันและฮาร์วีย์เรียนอยู่มหาวิทยาลัยเดียวกัน ฮาร์วีย์คลั่งไคล้แม่เสมอแต่แม่ของฉันไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับเขา แต่ความรู้สึกของฮาร์วีย์ที่มีต่อแม่ไม่เคยหายไปแม้ว่าเขาจะแต่งงานไปแล้ว ที่ฉันรู้มาความจริงแล้วเขาวางยาและข่มขืนแม่ แม้ว่าแม่ของฉันจะเกลียดชังฮาร์วีย์แค่ไหนแต่แม่ก็รู้สึกว่าฉันไร้เดียงสาดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเก็บฉันไว้"

ฟินนิคจับจ้องไปที่วิเวียนอย่างไม่เชื่อหูเพราะเขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้จากการตรวจประวัติมาก่อน

"เอ็มม่าอิจฉาความรู้สึกที่ฮาร์วีย์มีต่อแม่ของฉัน ดังนั้นเธอจึงปล่อยข่าวลือไปทุกที่ เธอกล่าวหาแม่ของฉันว่ายั่วยวนฮาร์วีย์และป่าวประกาศว่าเธอเป็นเมียน้อย เพราะแม่ของฉันไม่รู้จักใครในสังคมชั้นสูงจึงไม่มีทางที่เธอจะปกป้องตัวเองได้ สิ่งที่แม่ทําได้คือเลี้ยงดูฉันด้วยตัวเองและต้องอดทนกับคำติฉินนินทามาตลอด

ขณะที่วิเวียนเล่าถึงอดีต มือของเธอก็กําแน่นโดยไม่ตั้งใจและดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ไม่ว่าเธอจะชิงชังฮาร์วีย์สักแค่ไหนแต่ไม่มีทางที่เธอจะเปลี่ยนความจริงที่ว่าเขาเป็นพ่อผู้ให้กําเนิดของเธอได้

เขาลดสายตาไปที่วิเวียน ฟินนิคจับมือที่กําแน่นของเธอและค่อยๆ ดึงนิ้วออกทีละนิ้ว

วิเวียนรู้สึกประหลาดใจ เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาขณะที่เธอยิ้มอย่างเงอะงะ "ขอโทษนะ ฉันใส่อารมณ์มากไปหรือเปล่า"

"ไม่เป็นไร" แม้สีหน้าของเขาจะนิ่งเฉยแต่สายตาของฟินนิคก็ส่อแววอ่อนโยนมากกว่าปกติ "ผมดีใจที่คุณเล่าเรื่องทั้งหมดนี้ให้ผมฟัง”

มันมีความหมายกับเขามากจริงๆ

ในความเป็นจริงมันไม่ยากสําหรับเขาที่จะหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้ถ้าเขาต้องการจริงๆ แต่เมื่อวิเวียนเล่าเรื่องนี้ให้เขาฟังด้วยตัวเองมันก็มีน้ำหนักมากขึ้น

วิเวียนมองหน้าฟินนิคด้วยความฉงนและอดหัวเราะไม่ได้ "คุณนี่แปลกคนจริง"

ฟินนิคตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ โดยไม่แสดงความคิดเห็น

เขารู้ว่าตัวเองทําตัวแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ นับตั้งแต่เขาได้รู้จักวิเวียน

สองสามวันถัดมาไม่มีเหตุกาณ์อะไรผิดปกติและทุกอย่างเงียบสงบ

ในที่สุดวันหยุดสุดสัปดาห์ก็มาถึงและถึงเวลาสําหรับงานเลี้ยงอาหารค่ำของตระกูลนอร์ตัน