ความรักสีคราม นิยาย บท 745

เป็นเวลากว่าสองปีที่ฟินนิคไม่สามารถหลุดพ้นจากความรู้สึกผิดที่คุกคามเขามาตลอดได้ เขามีปัญหาในการนอนหลับ บางครั้งเขาจะงีบหลับเพราะความเหนื่อยล้า แต่อีกไม่ถึงครึ่งชั่วโมงต่อมาก็จะสะดุ้งตื่นจากเสียงกรีดร้องของอีฟเวลินที่ตามมาหลอกหลอนในฝันของเขา

มันเป็นความทรมานเกินกว่าที่เขาจะทนรับได้จนเขาต้องไปหานักจิตแพทย์ ในที่สุดหลังจากรักษามาหนึ่งปีอาการของเขาก็หายไป แต่ถึงอย่างนั้นอีฟเวลินก็ยังคงเป็นบาดแผลที่อยู่ในใจของเขา

แม้ว่าในภายหลังเขาจะรู้จักวิเวียนและตกหลุมรักเธอ แต่มันก็ยังมีที่สำหรับอีฟเวลินอยู่ในใจ เขาไม่สามารถลืมได้ว่าเธอตายต่อหน้าต่อตาเขาอย่างไร

เมื่ออีฟเวลินปรากฏตัวที่สุสาน ฟินนิคตกตะลึงอย่างมาก เขารู้สึกโล่งใจที่ได้ยินว่าเธอได้รับการช่วยเหลือในเวลาต่อมา ภาระในใจของเขาหายไปทันทีอย่างไร้ร่องรอย เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เขาสามารถผ่อนคลายลงได้

แต่ฟินนิครักกับวิเวียนแล้ว ดังนั้นแม้ว่าอีฟเวลินจะยังมีชีวิต เขาก็ไม่สามารถอยู่กับอีฟเวลินได้อีกต่อไป ถึงกระนั้นเขาก็ไม่เคยสงสัยในคำพูดและการกระทำของอีฟเวลิน แม้ว่าเขาจะเลิกรักเธอไปแล้วก็ตามที แต่เธอก็ยังเป็นคนพิเศษสำหรับเขา

ในเวลาต่อมาฟินนิคได้แยกทางกับวิเวียน เขาค่อยๆ รับรู้ว่าอีฟเวลินทำอะไรบางอย่างในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เขาเริ่มผิดหวังกับเธอทีละน้อย แม้เขาจะรู้สึกไม่ชอบอีฟเวลินที่เปลี่ยนไป แต่เขาก็ไม่เคยเสียใจที่ที่เคยเป็นรักแรกของกันและกันในวัยเด็ก

พวกเขาแบ่งปันความทรงจำอันแสนหวานร่วมกันมากมาย ดังนั้นฟินนิคจึงยังคงหวงแหนภาพจำหวานชื่นเหล่านั้น แม้ว่าอีฟเวลินจะเปลี่ยนไปแล้วก็ตาม แต่อย่างน้อยเขาก็คิดว่าในตอนนั้นพวกเขาบริสุทธิ์ และยังไร้เดียงสา

เมื่อฟินนิคคิดได้ดังนี้ มันก็ไม่มีอะไรหอมหวานเกี่ยวกับอดีตของพวกเขาแล้ว ความไร้เดียงสาของอีฟเวลินงั้นรึ? ทั้งหมดเป็นแค่จินตนาการของเขาเองไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย ในความเป็นจริงทุกอย่างเป็นเพียงกับดัก ความสัมพันธ์ที่เขาทะนุถนอมยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด มันก็เป็นเพียงแค่แผนการที่เธอวางเอาไว้เท่านั้น

“ฉันไม่เคยต้องการที่จะทำร้ายคุณ!” เมื่ออีฟเวลินสัมผัสได้ถึงความเกลียดชังในคำพูดของฟินนิค เธอก็เริ่มตื่นตระหนกทันที “ฟินนิค เชื่อฉันสิ ฉันเคยแก้มัดให้คุณด้วยซ้ำ ฉันไม่เคยต้องการให้คุณตาย ฉันรักคุณมาก ฉันจะอยากให้คุณตายทำไมกันล่ะ”

"หยุดพูด!" เมื่ออีฟเวลินเริ่มพูดถึงอดีตของพวกเขา คลื่นแห่งความโกรธก็ถาโถมเข้าใส่ฟินนิค เธอกล้าพูดถึงอดีตของเราได้อย่างไร? ฉันมันก็เป็นแค่คนโง่สำหรับเธอ