ความรักสีคราม นิยาย บท 747

วิเวียนหายใจอย่างแรงและหันกลับไปหาอีฟเวลิน “ใช่ ฉันตั้งใจ” เธอเย้ยหยัน “ฉันตั้งใจแอบอยู่ข้างนอกเพื่อดูเธอขายหน้า อีฟเวลิน ช่างเป็นการแสดงที่สมบทบาท ฉันขอปรบมือให้เธอสักรอบ”

“ฉันไม่ได้ดูอย่างเดียว ฉันบันทึกทุกอย่างเอาไว้แล้วด้วย” วิเวียนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเขย่าอย่างเหน็บแนม “เธออยากดูการแสดงที่ยอดเยี่ยมของตัวเองไหมล่ะ”

“ก-แก!” อีฟเวลินพูดไม่ออก

วิเวียนเดินไปที่ด้านข้างของอีฟเวลินและเยาะเย้ย “เธอสารภาพออกมาก็เพียงเพราะอยากให้ฟินนิคยกโทษให้เท่านั้นแหละ แต่ฉันก็ไม่คิดเลยนะว่าเธอจะกล้าพูดว่าที่ทำมาทั้งหมดก็เพราะฟินนิค เธอโทษทุกอย่าง เพราะความเห็นแก่ตัวและเห็นแก่ความสบายของเธอทั้งนั้น!”

“หุบปากซะ!” ความโกรธเข้ามาแทนที่ อีฟเวลินเอื้อมมือไปจับวิเวียน “แกรู้จักฟินนิคมานานแค่ไหน? คิดว่ารู้จักเขาดีกว่าฉันไหม” เธอกรีดร้องว่า “บัดซบ แกกล้าพูดแบบนั้นได้ยังไง? แกคิดว่าแกเป็นใคร?"

"พอแล้ว!" ฟินนิคดึงวิเวียนไปข้างหลังอย่างรวดเร็วและตะคอกใส่ “หยุดบ้าซะที อีฟเวลิน!”

“ทำไมคุณถึงปกป้องเธอ? ทำไมทุกคนถึงอยู่ข้างเธอ” เมื่อเห็นว่าฟินนิคทำหน้าที่ปกป้องวิเวียนได้เร็วเพียงใด อีฟเวลินก็สะอื้นไห้ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำมูกและน้ำตา "ฉันรักคุณ! ฉันคือคนที่รักคุณที่สุดในโลกนี้! คุณมองไม่เห็นบ้างหรือไง?”

ฟินนิคเหวี่ยงแขนโอบรอบตัววิเวียนและพาเธอไปที่ประตู เขากลัวว่าอีฟเวลินจะทำร้ายวิเวียนเมื่อเห็นว่าเธอมีสภาพจิตใจไม่มั่นคง

อีฟเวลินต้องการหยุดพวกเขาไม่ให้ออกไปแต่เธอเดินไม่ได้ เธอยื่นมือไขว่คว้าและคร่ำครวญ “ฟินนิค เชื่อฉันสิ! ฉันจะยังรักคุณแม้ว่าคุณจะสูญเสียทุกอย่าง! แต่วิเวียนทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก! เธอเป็นแค่คนโกหกเท่านั้น!”

ฟินนิคพาวิเวียนออกจากห้องโดยไม่สนใจเสียงคร่ำครวญของอีฟเวลิน เขาปิดประตูตามหลัง