ความรักสีคราม นิยาย บท 748

"ผมรู้" ฟินนิคพยักหน้าและมองวิเวียนด้วยความขอบคุณ “ผมจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ต้องกังวล อย่างน้อยผมก็ได้รู้ความจริงของเหตุลักพาตัวในครั้งนั้น รวมไปถึงบทสรุปของมันด้วย”

“อืม” วิเวียนเอียงศีรษะ พอจะรู้ว่าฟินนิคไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยกับเธอ ดังนั้นความเงียบอันน่าอึดอัดก็ลอยอวลอยู่รอบพวกเขาทั้งสอง

จากนั้นไม่นาน ก็มีนางพยาบาลวิ่งมาตามทางเดินอย่างเร่งรีบ ดูเหมือนจะมองหาใครสักคน วิเวียนเห็นนางพยาบาลที่คุ้นตา นั่นพยาบาลที่ให้น้ำเกลือราเชลก่อนหน้านี้นี่ เธอลุกขึ้นยืน เธอกำลังตามหาฉันหรือเปล่า?

หลังจากเดินไปมาสักพัก ในที่สุดนางพยาบาลก็มองเห็นวิเวียนและเดินเข้ามาหาเธอ “คุณเป็นญาติกับราเชล วิลเลี่ยมหรือเปล่าคะ? จำได้ว่าฉันเห็นคุณกับเธอก่อนหน้านี้”

“ใช่ค่ะ ฉันเอง” วิเวียนพยักหน้า

“ในที่สุดก็เจอตัวซะที ฉันตามหาคุณซะทั่วเลย คุณไปอยู่ไหนมาเนี่ย?” พยาบาลบ่น ทำไมคุณถึงปล่อยให้คนไข้อยู่คนเดียวในห้องล่ะ?

“ฉันมีเรื่องที่ต้องจัดการน่ะค่ะ ขอโทษนะคะที่ทำให้คุณต้องลำบาก เกิดเรื่องอะไรเหรอคะ?" วิเวียนขอโทษและถามกลับอย่างสุภาพ

“คนไข้ฟื้นแล้ว คุณน่าจะเข้าไปเยี่ยมเธอนะคะ ไม่มีอะไรร้ายแรง เธอแค่อ่อนเพลียนิดหน่อย ดังนั้นอย่าลืมดูแลสุขภาพของเธอด้วยนะคะ” พยาบาลกล่าวเสริมว่า “อีกอย่าง เธอเพิ่งได้รับการผ่าตัดมา คุณต้องดูแลเธอและให้แน่ใจว่าเธอได้พักผ่อนบ้าง เธอไม่มีทางจะฟื้นตัวได้เร็วนักหรอกนะ ถ้าเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลและกลับมาเร็วแบบนี้ ในฐานะที่คุณเป็นลูกสาว คุณต้องใส่ใจกับสุขภาพของเธอนะคะ”

นางพยาบาลขมวดคิ้วขณะอ่านดูประวัติคนไข้ในมือ

เป็นเพราะราเชลอยู่คนเดียวในห้องพักคนไข้ พยาบาลเลยคิดว่าลูกๆ ของเธอช่างอกตัญญูและไม่ดูแลเอาใจใส่เธอเท่าที่ควร น้ำเสียงจึงมีแววตำหนิอยู่กลายๆ

เธอนึกภาพออกว่าราเชลจะพูดถึงอีฟเวลินอย่างไร แค่คิดก็ทำให้เธอปวดหัวแล้ว นับประสาอะไรกับฟินนิค ฉันไม่คิดว่าเขาอยากจะได้ยินชื่อของอีฟเวลินในตอนนี้หรอกนะ เขาควรอยู่ให้ห่างจากราเชล