ความรักสีคราม นิยาย บท 754

ทันทีที่บุคเกอร์หันหลังให้แลร์รี่ก็รีบวิ่งเตาะแตะออกไปจากห้องนั่งเล่นเร็วเท่าที่เท้าน้อยๆ ของเขาจะทำได้ ในไม่ช้าเขาก็พ้นออกจากประตู หลังจากออกมาได้สำเร็จเด็กชายก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกและยิ้มอย่างซุกซน ต่อไปเขาก็จะดำเนินการตามแผนใหญ่ของเขา

“คุณหนูแลร์รี่ ขนมปังเสร็จแล้วค่ะ! รีบมากินเถอะ ฉันใส่ข้าวโพดหวานของโปรดให้คุณหนูด้วยนะ หอมมากเลย” บุคเกอร์ยืนอยู่ที่เชิงบันไดเรียกแลร์รี่ เธอไม่แปลกใจที่ไม่ได้ยินเสียงตอบ

“คุณหนูแลร์รี่ ลงมาเร็วเข้า เดี๋ยวขนมปังเย็นหมดจะไม่อร่อยนะคะ” บุคเกอร์พูดพลางเดินขึ้นบันไดไปบนชั้นสอง เมื่อเข้าไปถึงห้องเด็กเล่นเธอหาแลร์รี่ไม่พบ

“คุณหนูแลร์รี่? คุณหนูแลร์รี่คะ!” บุคเกอร์เริ่มตะโกนเรียกด้วยความตื่นตระหนกเมื่อไม่รู้ว่าเด็กชายอยู่ไหน หัวใจของเธอเต้นระทึกด้วยความหวาดหวั่น เธอตะโกนเรียกเสียงดังแต่ไม่มีการตอบรับใดๆ

เธอค้นหาทุกซอกทุกมุมทั่วบ้านแต่ไม่พบเด็กชายที่อยู่ในความดูแล ท้ายที่สุดเธอก็สติแตก เกิดอะไรกับแลร์รี่หรือเปล่า? ถ้าแลร์รี่หายไปฉันจะบอกคุณมอร์ริสันและคุณวิเวียนยังไง? เธอหวังอย่างยิ่งว่าคุณหนูแลร์รี่จะไม่มีอันตราย

อีกด้านหนึ่งฟินนิคต้องการคำตอบบางอย่างจากวิเวียน “วิเวียน ตอนนั้นทำไมคุณปฏิเสธไม่ยอมพบผมแต่กลับยอมให้เบเนดิกต์...”

ครืด... ครืด... ครืด... ฟินนิคยังถามไม่ทันจบประโยคเสียงสั่นจากโทรศัพท์ของวิเวียนก็ดังขัดจังหวะขึ้นมา เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากคุณบุคเกอร์ซึ่งเป็นผู้ดูแลแลร์รี่ วิเวียนรีบออกตัวกับฟินนิค “ฉันต้องรับสายนี้”

ทันทีที่ลากปุ่มสีเขียว เสียงสะอื้นอย่างร้อนรนของบุคเกอร์ดังมาจากปลายสาย “คุณคะ คุณหนูแลร์รี่... คุณหนูแลร์รี่หายตัวไป! ฉันหาเขาไม่พบ...”

“อะไรนะ? บอกฉันซิว่าเกิดอะไรขึ้น” วิเวียนตื่นตระหนกขึ้นมาในทันทีเมื่อได้ยินว่าแลร์รี่หายตัวไป มือของเธอที่จับโทรศัพท์เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

“อย่าร้องไห้เลยค่ะ คุณรีบไปหาให้ทั่วบริเวณ เขาอาจจะอยู่แถวนั้นก็ได้ ฉันจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้” วิเวียนสั่งขณะพยายามปลอบตัวเองว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แลร์รี่หายไปคนเดียว เขาจะไม่เป็นไรเหมือนคราวก่อน เขาอาจออกไปเล่นตามใจ คงแค่ไปเล่นใกล้ๆ เขาจะไม่เป็นไร เขาจะไม่เป็นไร ฉันต้องใจเย็นๆ