ฟินนิคคว้าแขนวิเวียนไว้ทันก่อนที่เธอจะจากไป “วิเวียน คุณดูเป็นกังวล แน่ใจเหรอว่าไม่ต้องการให้ผมช่วย?” เขาถามด้วยสีหน้าจริงจัง
วิเวียนมองแววตาที่จริงใจของเขา เธอลังเลใจเพียงชั่วแวบเดียวก่อนจะส่ายหน้า “ไม่จำเป็นหรอก ฉันจัดการเรื่องนี้เองได้ คุณไปเถอะ ถ้าฉันต้องการให้คุณช่วยจริงๆ ฉันจะโทรหาคุณ”
“ถ้างั้นผมจะรอคุณที่นี่ เผื่อคุณมีอะไรให้ช่วย แบบนั้นจะสะดวกกว่า” ฟินนิคตอบ เขารู้สึกขุ่นเคืองเล็กน้อยที่วิเวียนยืนกรานที่จะไม่บอกให้เขารู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น
เมื่อได้ยินดังนั้น วิเวียนยิ่งว้าวุ่นใจ ถ้าเขาเกิดรู้เรื่องแลร์รี่ขณะที่เขารออยู่ที่นี่ล่ะ? เธอขมวดคิ้วและพยายามโน้มน้าวให้ฟินนิคจากไป “นี่เป็นเรื่องของตระกูลมอร์ริสัน ฉันกับพี่ชายจัดการได้ คุณไปซะเถอะ”
“งั้นผมจะรอให้คุณแก้ปัญหาได้ก่อนถึงจะกลับ” ฟินนิคยืนกราน ถ้าเขากลับไปในสถานการณ์นี้ เขาคงเลิกเป็นห่วงวิเวียนไม่ได้ ดังนั้นเขาควรอยู่ต่อจะดีกว่า
“งั้นก็ตามใจ” วิเวียนตอบอย่างจนใจ เธอเป็นห่วงความปลอดภัยของลูกชายจนไม่มีเรี่ยวแรงจะโต้เถียงกับฟินนิคให้เยิ่นเย้ออีกต่อไป หลังจากตอบเช่นนั้นเธอก็รีบลงจากรถ
ฟินนิคเดินตามเธอไป เขาตั้งใจจะเข้าไปกับเธอแต่แล้วเขาต้องหยุดเมื่อนึกถึงที่เธอปฏิเสธเขาตลอด บางทีเธออาจมีเหตุผลที่บอกไม่ได้จึงต้องทำเช่นนั้น
เมื่อคิดได้ดังนั้นเขาจึงหยุดอยู่ที่ประตูใหญ่ เขาตกลงใจจะรออยู่ที่นั่นเพื่อไม่ให้วิเวียนยุ่งยากมากใจไปกว่านี้
ทันทีที่วิเวียนก้าวเข้าไปในบ้าน บุคเกอร์รีบตรงเข้ามาหาพลางร้องไห้สะอึกสะอื้น “คุณคะ ฉันตามหาจนทั่วแล้วแต่ก็ไม่พบคุณหนูแลร์รี่เลย! เราจะทำยังไงกันดี?”
“คุณต้องหยุดร้องไห้ก่อนและบอกฉันว่าแลร์รี่หายไปได้ยังไง เล่าทุกอย่างให้ชัดเจน” วิเวียนพูด เธอรู้สึกปั่นป่วนในท้องเมื่อได้ยินว่าหาแลร์รี่ไม่พบ เธอต้องสงบใจและหาให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ในเมื่อไม่มีใครมา เป็นไปได้ไหมว่าแลร์รี่ออกไปเอง? วิเวียนเองก็งุนงง “คุณบุคเกอร์ คุณช่วยโทรแจ้งตำรวจให้ฉันที เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้พวกเขาฟังและขอให้เขามาค้นหาแลร์รี่ ฉันจะโทรหาเบ็นและขอให้เขาส่งคนมาช่วยเราตามหา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...