ความรักสีคราม นิยาย บท 763
สรุปบท ตอนที่ 763 ทางตัน: ความรักสีคราม
ตอน ตอนที่ 763 ทางตัน จาก ความรักสีคราม – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
ตอนที่ 763 ทางตัน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ ความรักสีคราม ที่เขียนโดย Mongkhon เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
"สวัสดีครับ คุณคือเจฟฟรีย์ วัตสันใช่มั้ย?” เบเนดิกต์ถามทันที เพื่อมุ่งประเด็นไปที่การไล่ล่า
ถ้าเป็นเขา เบเนดิกต์ก็จะสนทนาต่อ หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาก็จะจากไปและเริ่มค้นหาใหม่อีกครั้ง เขาไม่มีเวลาให้เสียเปล่า
“ครับ ผมเอง” เจฟฟรีย์จ้องมองที่ชายทั้งสองด้วยความสับสน
จากมุมมองของเจฟฟรีย์ เขาไม่ได้ทำอะไรผิด เหตุใดพวกเขาจึงมาปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้านของเขา?
“นี่เป็นเรื่องฉุกเฉิน ดังนั้นผมขอเข้าประเด็นเลยนะ” เบเนดิกต์รีบอธิบายว่าทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่ทันทีที่เขารู้ว่าเขาพบคนที่ต้องการแล้ว
“วันนี้คุณได้ไปส่งผู้โดยสารไปที่โคสต์เฮเว่นมั้ย?” โนอาห์ถามอย่างร้อนรนทันทีที่พวกเขาเข้ามาข้างใน
“ครับ ผมพาผู้โดยสารคนหนึ่งไปที่นั่น” เจฟฟรีย์ตอบอย่างไม่คิดมาก
“ผมจำเขาได้เพราะโคสต์เฮเว่นไม่มีผู้คนและแทบจะถูกทิ้งให้รกร้าง น้อยคนนักที่จะอยากไปที่นั่น”
"เขาหน้าตาเป็นยังไง? คุณรู้ไหมว่าเขาอายุเท่าไหร่?” โนอาห์กดดันไม่แม้แต่จะปล่อยให้เบเนดิกต์ได้พูดอะไร
“ปะ...เป็นเด็กตัวเล็กๆ คนหนึ่ง หน้าตาหล่อเหลามากเลยทีเดียว” เจฟฟรีย์พยายามอย่างเต็มที่เพื่อนึกย้อนไปยังตอนนั้น
มาคิดดูแล้วก็รู้สึกว่าแปลก มีผู้โดยสารเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ขอให้ขับรถไปที่โคสต์เฮเว่นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา แล้วทำไมเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ คนหนึ่งถึงให้ไปส่งที่นั่น?
เขาตกลงที่จะพาเด็กน้อยไปที่นั่นเพราะเด็กคนนั้นจ่ายเงินให้เขาเป็นจำนวนมาก
ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัวของเจฟฟรีย์
ผู้ชายพวกนี้มาหาเขาทำไม? พวกเขามาที่นี่เพื่อแก้แค้นเพราะมีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นกับเด็กคนนั้นรึเปล่า?
"เด็ก? คุณมอร์ริสัน...เด็กคนไหน?” โนอาห์หันไปหาเบเนดิกต์ด้วยความงุนงง
“คุณเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งงั้นเหรอ? เด็กคนนั้นขึ้นรถไปเองเหรอ?” เบเนดิกต์รู้ว่าเด็กคนนั้นต้องเป็นแลร์รี่ แต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมแลร์รี่ถึงอยากไปโคสต์เฮเว่น
“ใช่ครับ” เจฟฟรีย์ตอบอย่างจริงจัง ด้วยกลัวว่าคำตอบที่ผิดเพียงครั้งเดียวจะทำลายชีวิตและอาชีพของเขา
“ฮัดชิ่ว!” วิเวียนจามอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทำให้ฟินนิคเริ่มเป็นห่วงเธอ
เขาไม่สามารถปล่อยให้วิเวียนล้มป่วยลงได้
ฟินนิคน้อมตัวลงและอุ้มร่างที่สั่นเทาของเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาโดยไม่สนใจว่าเธอจะคิดอย่างไร เขาวางเธอไว้บนตักของเขา
“อย่าขยับถ้าคุณหนาว” ฟินนิคเตือนเมื่อสัมผัสได้ว่าเธอกำลังจะพยายามหนีจากอ้อมแขนของเขา “คุณคงไม่อยากป่วยก่อนที่เราจะช่วยชีวิตคนนั้นได้”
ประโยคสุดท้ายของเขาทำให้วิเวียนตัวแข็งและเอนกายลงบนตักของเขาทันที
ถูกต้อง ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าการช่วยชีวิตแลร์รี่
ฟินนิคมองดูขณะที่เธอค่อยๆ ปล่อยให้เปลือกตาของเธอปิดลง พักผ่อนอย่างสงบในอ้อมแขนของเขา เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงว่าพวกเขาเคยทำแบบนี้เมื่อห้าปีก่อน
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว นานแค่ไหนแล้วที่พวกเราได้แนบชิดกายกันเช่นนี้?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...