ความรักสีคราม นิยาย บท 768

"พ่ออยู่นี่แล้ว เป็นความผิดของพ่อเอง”

เมื่อฟินนิคได้ยินแลร์รี่เรียกเขาว่า "พ่อ" เขาก็มีความรู้สึกท่วมท้นขึ้นมาในทันที

ในตอนแรกเขาพร้อมที่จะอดทนต่อไปอีกหน่อยก่อนที่จะพาวิเวียนกลับมา

แต่ในนาทีที่เขาได้ยินแลร์รี่เรียกเขาว่า "พ่อ" ฟินนิคก็รู้ว่าเขาตัดสินใจถูกแล้ว เขาคงไม่มีทางรู้มาก่อนว่าเขามีลูกชายที่น่ารักเช่นนี้

เขาอาจสูญเสียชีวิตที่เหลือของเขาไป...อยู่ตัวคนเดียวอย่างน่าสังเวชจนแก่เฒ่า

อย่างน้อยตอนนี้เขาก็ยังมีคนรักอยู่เคียงข้างและสามารถปกป้องลูกของตัวเองได้

ฟินนิคไม่ได้รู้สึกพึงพอใจและปลอดภัยแบบนี้มานานแล้ว

นับตั้งแต่เขาสูญเสียวิเวียนไป ก็มักจะมีความทรงจำที่อยู่ด้วยกันแวบเข้ามาในหัวทุกครั้งที่เขาหลับตา

เขายังสะดุ้งตื่นจากความฝันหลายครั้ง และพบว่าหมอนของเขาเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตา

เขาไม่รู้ว่าสามารถอยู่รอดในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ได้อย่างไร ราวกับว่าในที่สุดการเสียสละทั้งหมดของเขาก็ได้รับการตอบแทน

ไม่ว่าสุดท้ายจะเป็นอย่างไร เขาก็ยังมีลูกกับวิเวียน ในเมื่อตอนนี้ลูกชายอยู่เคียงข้างเขาแล้ว อีกไม่นานแม่ของลูกก็ต้องอยู่เคียงข้างเขาด้วยเช่นกัน

ฟินนิคหันไปหาวิเวียนด้วยรอยยิ้ม

ทันทีที่เธอเห็นสีหน้าของเขา วิเวียนก็เดาได้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกราวกับว่าเธอติดกับเสียแล้ว

กับดักขนาดใหญ่ที่วางแผนโดยลูกชายของเธอเอง

“พ่ออยู่ที่ไหนตลอดหลายปีที่ผ่านมา? ทำไมไม่กลับมา? เป็นเพราะผมซนพ่อเลยไม่ชอบผมเหรอฮะ?”

ตั้งแต่เด็ก แลร์รี่หวังเสมอว่าพ่อจะปกป้องเขา ตอนนี้ในที่สุดเขาก็ได้พ่อของเขากลับมาแล้ว เขาก็เริ่มตั้งคำถามกับฟินนิคไม่หยุด

“พ่อเฝ้าดูลูกเติบโตอย่างเงียบๆ ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมานี้ ไม่ใช่ว่าพ่อไม่ชอบแลร์รี่ แต่เป็นเพราะใครบางคนไม่ชอบพ่อต่างหาก”