ความรักสีคราม นิยาย บท 778

โนอาห์รู้ดีถึงวิธีการที่ฟินนิคใช้จัดการผู้คนที่ทรยศเขา แต่ครั้งนี้ฟินนิคเตะเขาแค่สามครั้งเท่านั้น

อย่างที่พูดไปทั้งหมด โนอาห์ไม่ต้องการให้ฟินนิคฉุนเฉียวมากจนเกินไป เพราะมันจะส่งผลเสียต่อสุขภาพของเขา

“ปล่อยเรื่องนี้ไปเถอะค่ะ ฟินนิค” วิเวียนที่ยืนฟังทั้งคู่อยู่ข้างๆ พูดโพล่งออกมา

โนอาห์ผงกหัวขึ้นและจ้องมองเธอด้วยความตกใจ ในขณะเดียวกัน ฟินนิคก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจเช่นกัน

เขาทรยศฉันและทำให้เราต้องแยกจากกันเป็นเวลาห้าปี! และตอนนี้คุณกำลังขอให้ฉันปล่อยเขาไปอย่างนั้นเหรอ?

ฟินนิคไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงพูดแบบนั้น

วิเวียนจึงอธิบายเหตุผลของเธอให้ฟินนิคฟัง

“ประการแรก เขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ แต่คุณกลับล้มเหลวในการปกป้องพ่อแม่ของเขา นี่เป็นความผิดพลาดแรกของคุณ ประการที่สอง เขามีเหตุผลที่ถูกต้องในการทำเช่นนั้น เนื่องจากพ่อแม่ของเขาถูกลักพาตัว ไม่ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นกับใครก็ตาม ทุกคนก็ต้องตื่นตระหนกด้วยกันทั้งนั้น” เธอสันนิษฐาน

แม้ว่าเขาจะทำบางอย่างผิดพลาดไป แต่โชคดีที่ความผิดพลาดของเขาไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น หนำซ้ำเขายังเลือกที่จะเปิดเผยความจริงในที่สุด นั่นเป็นการพิสูจน์แล้วว่าเขาสมควรได้รับการให้อภัย

“ตกลง ผมจะทำตามที่คุณบอก” แม้จะรู้สึกว่าข้อโต้แย้งของเธอมีเหตุผล แต่ฟินนิคก็ยังรู้สึกว่าการทรยศก็ยังคงเป็นการทรยศอยู่ดี และมันก็ไม่มีข้อแก้ตัวที่สมเหตุสมผล

แต่ฉันจะทำตามคำขอของเธอ ฉันจะคำนึงถึงความรู้สึกของเธอแม้ว่าฉันต้องระงับความโกรธเอาไว้ก็ตาม

“โนอาห์ นายจะอยู่รับใช้ฟินนิคต่อไปก็ได้ อย่างไรก็ตาม ฉันขอให้นายจำเอาไว้อย่างหนึ่ง ไม่ว่านายจะทำอะไรก็ตาม ขอให้นายหยุดคิดให้รอบคอบก่อนที่จะลงมือทำมันลงไป” พอเธอพูดจบ วิเวียนก็ดึงฟินนิคขึ้นไปชั้นบนเพื่อดูว่าแลร์รี่กับบุคเกอร์เป็นอย่างไรบ้าง

แม้ว่าพวกเขาจะจากไปแล้ว แต่โนอาห์ซึ่งถูกทิ้งไว้ที่นั่นยังคงคุกเข่าต่ออยู่เป็นเวลานาน ครั้งนี้ เขารู้สึกประทับใจในความใจกว้างของวิเวียนอย่างแท้จริง และเขาก็เคารพเธออย่างสุดซึ้ง

เมื่อฉันคิดย้อนกลับไปในตอนนั้น ฉันพาคนมาลักพาตัวคุณนายนอร์ตันและวางแผนจะฆ่าทารกในครรภ์ของเธอ เมื่อลองกลับมาคิดดูแล้ว ฉันมันใจร้ายใจดำเกินไปจริงๆ! ในเมื่อเธอไม่คิดที่จะเอาเรื่องเอาราวอะไร ฉันก็พร้อทจะทุ่มเทให้กับเธอและคุณนอร์ตันมากขึ้นในอนาคต ฉันจะพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าแม้จะเคยทำผิดพลาดไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่ฉันจะไม่ทำผิดพลาดอีกเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน! ฉันจะอุทิศตัวรับใช้พวกเขาด้วยความจริงใจ!

"คุณมอร์ริสัน” เมื่อเบเนดิกต์มาถึงที่ทำงาน เขาก็มองเห็นเลขากำลังยืนเรียกหาเขาอยู่ตรงทางเข้า

"เข้าใจแล้ว ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจะจัดการเอง” ฉันเองที่เป็นคนแจ้งตำรวจเมื่อฉันรู้เบาะแสของคดี แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าพวกเขามาที่นี่อีกทำไม