ความรักสีคราม นิยาย บท 782

โชคยังดีที่มีขอบปูนอยู่ด้านล่าง ไม่อย่างนั้นฉันคงกระโดดข้ามขอบหน้าต่างไปแล้วจริงๆ แม้ว่าการตกในครั้งนี้อาจจะไม่ทำให้ฉันเสียชีวิต แต่มันคงทำให้ฉันกลายเป็นคนพิการอย่างแน่นอน

"โอเค" ฟินนิคคอยอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา เพราะเขากังวลว่าเธอจะได้รับอันตรายอีกครั้ง

ในขณะเดียวกัน เบเนดิกต์ก็คอยจับตาดูพวกเขาทั้งสองคน และเมื่อเขาแน่ใจว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว เขาจึงตัดสินใจขับรถไปส่งพวกเขาที่บ้าน

“วิเวียน ฉันจะเอาสัมภาระของเธอไปส่ง แล้วเธอสองคนก็ขับรถกลับบ้านกันเอง” เบเนดิกต์ไม่ต้องการก้าวก่ายพวกเขามากจนเกินไป เขาจึงเสนอให้นั่งรถไปคนละคัน

วิเวียนรู้เจตนาของเขาเป็นอย่างงดี ดังนั้นเธอจึงพยักหน้าตอบรับเขาทันที

“งั้นฉันไปล่ะ” พอพูดจบ เบเนดิกต์ก็เดินออกไปเมื่อเห็นวิเวียนพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้แล้ว

ดังนั้นจึงเหลือเพียงวิเวียน ฟินนิค และแลร์รี่ที่ยังอยู่ในบ้าน โชคดีที่แลร์รี่อยู่กับฟินนิคในช่วงที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นกับวิเวียน ไม่เช่นนั้น อาจจะเกิดหายนะขึ้นมาได้

เมื่อวิเวียนและฟินนิคเห็นว่าเบเนดิกต์ออกไปแล้ว พวกเขาก็พร้อมที่จะออกไปเช่นกัน เบเนดิกต์เป็นแขก ดังนั้นมันคงจะดูไม่ดีหากพวกเขายังอยู่ที่อื่นในขณะที่แขกไปถึงที่บ้านแล้ว

“วิเวียน แลร์รี่ รีบไปกันเถอะ” พวกเขาทั้งหมดออกไปจากบ้านหลังจากที่ฟินนิคเรียกวิเวียนและแลร์รี่ขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว

ในขณะเดียวกัน โนอาห์ได้ออกไปพร้อมกับเบเนดิกต์เพื่อจัดเตรียมบางอย่างที่บ้าน

"ไปกันเลย!" ฟินนิคจับมือของวิเวียนและแลร์รี่ด้วยมือทั้งสองข้างของเขา

ในขณะนั้น ทั้งสามคนมีสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

เป็นเวลาเนิ่นนานแล้วที่วิเวียนได้กลับไปที่บ้านของฟินนิคเป็นครั้งสุดท้าย

ฉันสงสัยว่ามันจะยังเหมือนเดิมหรือไม่ ยังคงมีร่องรอยของฉันที่เคยอาศัยอยู่ที่นั่นหลงเหลืออยู่หรือเปล่า และการเปลี่ยนแปลงที่ฉันทำยังคงอยู่หรือไม่

เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว เธอก็เก็บความตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่และกระตือรือร้นที่จะกลับบ้านไปดู

เมื่อสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของเธอ ฟินนิคก็เร่งความเร็วขึ้น ในทำนองเดียวกัน เขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะให้เธอเห็นว่าบ้านหลังนั้นยังคงดูเหมือนเดิมทุกประการกับตอนก่อนที่เธอจะจากไป ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย