ความรักสีคราม นิยาย บท 803

ราวกับว่าฟินนิคสามารถอ่านใจเธอได้เขาจึงพูดว่า “ผมมีความคิดอย่างหนึ่งนะ” วิเวียนตาโตเป็นประกายเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น แต่แล้วเธอก็ต้องหรี่ตาลงอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยินคำพูดคำพูดถัดมาของเขา

“หาภรรยาให้แลร์รี่และสักคนสิ แล้วปัญหาทั้งหลายแหล่ก็จะหมดไปเอง” จากประสบการณ์ที่ผ่านมา ฟินนิคก็สามารถพิสูจน์ได้แล้วว่ามันเป็นแผนที่มีประสิทธิภาพ

เขาจึงได้เสนอความคิดนั้นให้กับวิเวียนโดยไม่ต้องคิดอะไรมากเลย

วิเวียนรู้สึกอยากจะอัดเขาสักทีสำหรับคำแนะนำที่ไม่เข้าท่าแบบนี้

แลร์รี่ยังเป็นเพียงแค่เด็กน้อยเท่านั้น แล้วจะหาภรรยาให้เขาเพียงเพื่อจะแก้ปัญหาเนี่ยนะ? นี่เขากำลังแกล้งฉันอยู่รึเปล่า?

ขณะที่วิเวียนกำลังจะตำหนิเขาอยู่นั้น แลร์รี่ก็โผล่ออกมาจากห้องเรียน

เขาโผเข้าใส่อ้อมแขนของวิเวียนและจับมือของฟินนิคไว้ด้วย รอยยิ้มบนใบหน้าของเขานั้นช่างดูสดใสเป็นพิเศษ

“แม่กับพ่อมาทำอะไรที่นี่ฮะ?” แลร์รี่เอียงศีรษะถามด้วยความสงสัย ปกติแล้วโนอาห์จะเป็นคนมารับฉัน แล้วทำไมวันนี้พ่อกับแม่ถึงมาเองล่ะ?

และตอนนี้ก็เพิ่งจะเป็นเวลาพักเที่ยงทานอาหารกลางวันเอง ซึ่งพวกเราก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้กลับบ้านก่อนเวลาเลิกเรียนหรอก

“ลืมแล้วเหรอจ๊ะ? วันนี้เราจะไปบ้านคุณทวดของลูกไงล่ะจ๊ะ?” วิเวียนกระซิบบอกเขา แล้วเอื้อมมือไปลูบผมเขาพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนอันเต็มเปี่ยมไปด้วยประกายแห่งความรักของแม่

“โอ้ ผมเกือบจะลืมเรื่องนั้นไปซะแล้วฮะ” แลร์รี่เกาหัวพร้อมกับยิ้มอย่างเขินอาย

“เฮ้ ดูนั่นสิ! พวกเขาเป็นพ่อกับแม่ของแลร์รี่ใช่มั้ย?”

“ฉันก็ไม่รู้นะ”

“พ่อของเขาหล่อมากเลยและแม่ของเขาก็สวยมากด้วยเหมือนกัน!”

พวกเด็กๆ จับกลุ่มคุยกันอยู่ห่างๆ เพราะกลัวที่จะเข้าไปใกล้ครอบครัวของทั้งสามคนมากเกินไป แต่ถึงแม้จะคุยกันอยู่ไกลๆ วิเวียนและฟินนิคก็ยังสามารถจับใจความได้

เมื่อพวกเด็กๆ ได้เฝ้ามองดูคู่รักที่ดูดีเช่นนั้น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉา

ในเวลาเดียวกันพวกเขาก็เริ่มบ่นว่าพ่อแม่ของตัวเองดูไม่มีเสน่ห์หน้าดึงดูดใจเลย

“บางทีนี่อาจจะเป็นพรหมลิขิตก็ได้” เสียงใสๆ ของเด็กหญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา

วิเวียนรู้สึกเป็นปลื้มสุดๆ กับคำพูดของเด็กน้อยคนนั้น จนปล่อยเสียงหัวเราะเบาๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากเธอ

เด็กคนนี้ถ้าดูตามวัยของเธอแล้วดูออกจะแก่แดดไม่น้อย และยังเชื่อในเรื่องของพรหมลิขิตด้วยเหรอ?

วิเวียนเพ่งสายตาไปยังต้นเสียงนั้น