ความรักสีคราม นิยาย บท 807

แม้ว่าเด็กหญิงตัวน้อยจะไม่ค่อยสวยนักแต่เธอก็น่ารักสุดๆ ไปเลย

เธอกำลังจ้องมองผ่านหน้าต่างร้านค้าโดยไม่กระพริบตา ราวกับว่ามีบางสิ่งที่เธอรักและหวงแหนมากอยู่ภายในนั้น

ความอยากรู้อยากเห็นของวิเวียนพลุ่งพล่านขึ้นในใจ เธอสงสัยเหลือเกินว่าอะไรกันแน่ที่ดึงดูดความสนใจจากเด็กหญิงตัวน้อยได้ขนาดนั้น

เธอจึงเหลือบมองฟินนิคเพื่อส่งสัญญาณให้เขาเดินตามเธอไปข้างหน้า ซึ่งเขาก็พยักหน้ารับและปฏิบัติตาม

เมื่อเธอเดินเข้าไปใกล้ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เธอคาดคิดไว้เลยแม้แต่น้อย

เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนั้นกำลังจ้องมองดูชุดแต่งงานที่สวยงามมาก

ตัวเสื้อคลุมไม่ได้ถูกตกแต่งอย่างหรูหรามากมายอะไร มันเป็นเพียงชุดที่ถูกออกแบบอย่างเรียบง่ายและมีสีที่ดูบริสุทธิ์และเรียบง่ายในแบบที่มีเสน่ห์น่าดึงดูดใจ

จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เด็กหญิงตัวน้อยจะหลงใหลมันขนาดนั้น

เมื่อตอนที่วิเวียนยังเด็กนั้น เธอก็เคยจินตนาการถึงการที่ได้สวมชุดแต่งงานอันงดงาม เล้วเดินไปตามทางเดินและแต่งงานกับชายที่เธอรัก

เมื่อมองเห็นสีหน้าที่แสดงความกลัวของเด็กหญิงตัวน้อย เธอก็อยากจะถามว่าทำไมเด็กน้อยนั้นถึงได้ชอบชุดแต่งงานชุดนี้

ดังนั้นเธอจึงย่อตัวลงและมองดูเด็กหญิงตัวน้อยด้วยสายตาอันอ่อนโยน ก่อนที่จะเอ่ยปากถามด้วยความอยากรู้ของเธอ

แต่คำตอบของเด็กสาวก็ทำให้เธอต้องตกใจเป็นอย่างมาก

“ครอบครัวของหนูยากจนค่ะแม่บอกว่าเมื่อหนูโตขึ้นก็จะไม่มีใครมาแต่งงานกับหนู หนูก็เลยมาที่นี่เพื่อที่จะได้ดูชุดแต่งงานชุดนี้ค่ะ”

“มันสวยมากจริงๆ ค่ะ หนูก็เลยรู้สึกเสียใจที่จะไม่ได้มีโอกาสใส่มันในอนาคต นั่นเป็นเหตุผลที่หนูอยากจะดูมันในตอนนี้ เพื่อที่หนูจะได้ไม่ต้องเสียใจมากเกินไปในอนาคตค่ะ”

หลังจากที่เธอพูดจบ น้ำตาก็เอ่อล้นคลอเบ้าตาของเธอ แต่เธอก็รีบกระพริบตาถี่ๆ อย่างรวดเร็ว

วิเวียนรู้สึกบีบหัวใจจนแน่นอก เมื่อเห็นเด็กหญิงตัวน้อยพยายามอย่างมากที่จะไม่ร้องไห้ออกมา

“ไม่เป็นไรนะจ๊ะ ที่รัก อย่าร้องไห้ไปเลย ผู้หญิงทุกคนจะมีโอกาสได้สวมชุดแต่งงานในฝันเพื่อแต่งงานกับเจ้าขายผู้เป็นที่รักของเธอ”

วิเวียนต้องการที่จะปลอบใจเด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนั้น แต่แล้วเธอก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อสัมผัสได้ถึงบางอย่าง

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็ตระหนักได้ว่าปัญหาที่แท้จริงนั้นอยู่ตรงไหน เธอไม่เคยมีงานแต่งงานเลยด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการสวมชุดแต่งงาน

วิเวียนจึงไม่รู้ว่าจะปลอบเธอได้อย่างไรอีกต่อไปแล้ว เพราะหากเธอทำเช่นนั้นก็จะกลายเป็นว่ามันเป็นเรื่องโกหก

เพียงแค่คำพูดเพียงประโยคเดียวก็ทำให้เธอมีความสุขอย่างนั้นเชียวเหรอ?