“ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราจะผ่านพ้นเรื่องนี้ไปด้วยกัน”
วิเวียนก้าวเข้ามาหา จากนั้นก็คลายคิ้วที่ขมวดแน่นของฟินนิคและนวดขมับให้เขา
หัวหน้าจากแผนกทรัพยากรบุคคลเคาะประตูห้องของฟินนิค เขามาที่นั่นเพื่อส่งมอบประวัติของพนักงานที่ลาออกไป
หลังจากได้รับอนุญาตจากฟินนิค ชายหนุ่มก็เข้ามาในห้องทำงาน
เขาได้รับสายตาทักทายของหญิงสาวที่กำลังนวดขมับให้ฟินนิค ขณะที่มีเด็กชายตัวน้อยกำลังจับมือของประธานอยู่
แต่อย่างไรเสียชายหนุ่มก็เป็นเจ้าหน้าที่แผนกทรัพยากรบุคคลผู้มีประสบการณ์ เขาจึงไม่ได้พูดอะไรหรือพยายามแอบมองภาพแปลกประหลาดที่อยู่ตรงหน้าตนเองอีก
หลังจากวางเอกสารลงบนโต๊ะของฟินนิคแล้ว ชายหนุ่มก็ถอยหลังไปเงียบๆ แล้วปิดประตูส่งท้าย
“คุณหาสาเหตุเจอหรือยังคะ?” วิเวียนยังคงนวดขมับให้สามีของเธอต่อไปแล้วถามขึ้นมา
“ยังไม่เจอเลย ปัญหาใหญ่ของเราตอนนี้ก็คือพวกเราไม่รู้ว่าปัญหาของพวกเราคืออะไร นั่นแหละ... ที่จัดการได้ยาก”
ฟินนิครู้สึกกลุ้มใจ เขาภาคภูมิใจในสติปัญญาของตนเองมาโดยตลอด แต่หลังจากได้ยินรายงานจากลูกน้องของตัวเอง เขาก็ดูเหมือนจะยังสรุปหาสาเหตุของปัญหาไม่ได้เลย
“พ่อฮะ อย่าห่วงไปเลย บางทีต่อให้เป็นบอสใหญ่ก็ใช่ว่าจะทราบเรื่องที่เกิดขึ้นในบริษัทของตนเอง” แลร์รี่เอ่ยพลางความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว
“ทำไมลูกถึงพูดแบบแบบนั้นล่ะ แลร์รี่?” จู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัวของฟินนิคเพราะคำพูดของลูกชายตัวเอง แต่เขาก็ยังขัดเขินกับสิ่งที่คิดขึ้นมาได้
“มันก็เหมือนกับตอนที่พวกเราอยู่ที่โรงเรียนอนุบาล ถ้าพวกเราคนใดคนหนึ่งทำเรื่องดี คุณครูคนอื่นๆ กับคุณครูคลาร์กก็คงไม่รู้หรอกฮะ เว้นเสียแต่จะมีคนบอกพวกเขา”
สิ่งเดียวกันนี้ไม่ใช้ถูกนำมาใช้เฉพาะในโรงเรียนอนุบาลเท่านั้น แต่ยังถูกนำมาใช้ในอีกหลายๆ แห่งด้วย
แต่มันกลับไม่เคยแวบผ่านเข้ามาในหัวของฟินนิคมาก่อนเลย
จากนั้นชายหนุ่มก็หันไปสั่งโนอาห์
“สั่งให้ทุกแผนกตรวจสอบความผิดปกติที่เกิดขึ้นในการทำงานของพวกเราเมื่อเร็วๆ นี้และความคิดเห็นตอบกลับจากพนักงานของเราด้วย ผมต้องการเอกสารกระดาษฉบับสมบูรณ์ อย่าส่งอีเมล์หรือสำเนาอิเล็กทรอนิกส์มาให้ผม” ฟินนิคมองลูกชายของตนเองด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...