“แม่คะ...” ก่อนที่อีฟเวลินจะทันได้พูดอะไร ฟิโอน่าก็เอ่ยขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน
“อืมม ฉันก็รู้สึกแบบเดียวกันเลย ขอโทษที่ละลาบละล้วงนะคะ” หลังจากได้เห็นราเชลแล้ว ฟิโอน่าก็หันหลังเดินจากไป
อันที่จริงแล้ว ราเชลมีความประทับใจดีๆ ในตัวของฟิโอน่า เพียงแต่ว่าเธอไม่ทราบว่าควรจะพูดอะไรดี
“แม่คะ ทำไมถึงทำแบบนั้นล่ะคะ?” อีฟเวลินไล่ตามฟิโอน่าไป แต่เมื่อเธอรู้ว่าฟิโอน่าหายลับตาไปแล้ว เธอก็กลับมาจ้องมองราเชลอย่างขุ่นเคือง
“อย่าได้หยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีก” ต่อให้อีฟเวลินจะโกรธสักแค่ไหน ราเชลก็ไม่ยอมอ่อนข้อให้
หลังจากเหลือบมองอีฟเวลินเพียงแวบเดียว ราเชลก็ถอดรองเท้าและนอนหันหลังอยู่บนเตียงของเธอ
อีฟเวลินที่ไม่สามารถทำอะไรได้จึงไม่มีทางเลือกนอกจากออกไปจากห้อง
ราเชลเก็บเรื่องนั้นเอาไว้เป็นความลับและไม่คิดจะเปิดเผยออกมา
ส่วนฟิโอน่า เธอก็รู้สึกเช่นเดียวกับราเชลเหมือนกัน
ระหว่างที่อยู่ในคุกนั้น เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจออกมาจากห้องของฟินนิค เขาก็ได้รับคลิปวิดีโอที่โนอาห์ส่งมา
“ท่านครับ นี่เป็นสิ่งที่ลูกน้องของฟินนิคส่งมา เขาบอกว่าเมื่อพวกเราถอดความแล้วก็จะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฟินนิคได้ครับ” นายตำรวจชั้นผู้น้อยรายงานอย่างกระวนกระวายใจ
เขาเกรงว่าผู้บังคับบัญชาของตนเองจะอารมณ์เสีย ถ้าเขาไม่ระวังล่ะก็คงได้ลงเอยด้วยการตกเป็นฝ่ายรองรับความคับข้องใจของผู้บังคับบัญชาเป็นแน่
“อืมม ผมเข้าใจแล้วล่ะ ไปถอดความเถอะ” เดิมทีเจ้าหน้าที่ผู้เป็นผู้บังคับบัญชาไม่ได้ตั้งใจจะส่งมันไปถอดความหรอก
แต่เมื่อเขานึกถึงโอกาสที่เขาจะได้เลื่อนตำแหน่งและฟินนิคที่ไม่ยอมให้ความร่วมมือแล้ว เขาก็รู้ว่าตัวเองไม่มีทางเลือกนอกเสียจากต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของฟินนิคให้ได้
ในเมื่อพวกเขาได้รับหลักฐานแล้ว ถ้าหากมีหลักฐานที่เพียงพอก็อาจจะได้รับการตกรางวัล ไม่ว่าเขาจะเกลียดฟินนิคสักแค่ไหนก็พร้อมจะให้ความร่วมมือเพื่อผลประโยชน์สูงสุดของตัวเอง
ย้อนกลับมาที่บ้านพักคนชรา รถของโนอาห์ก็มาถึงทันทีที่ฟิโอน่าจากไป
ขณะที่อีฟเวลินกำลังเกียจคร้านอยู่ตรงหน้าต่าง เธอก็มองเห็นใบหน้าที่คุ้นเคยทันที
เป็นโนอาห์
อีฟเวลินเริ่มตื่นตระหนกเพราะเธอไม่ทราบว่าควรทำอย่างไรดี
“แม่คะ วิเวียนส่งคนมาพาตัวหนูกลับไปอีกแล้ว” อีฟเวลินมองมาที่ราเชล เพราะหวังว่าเธอจะมีความคิดดีๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...