ความรักสีคราม นิยาย บท 860

“อ่า มันก็จริง” คำพูดของฮันเตอร์แทงใจดำเธอ เมื่อเธอกำลังจะปรบมือเห็นด้วย วิเวียนได้ยินเสียงคนที่คุ้นเคย

“แล้วทำไมคุณยังไม่ไปสักทีล่ะครับ?” วิเวียนรู้สึกตกใจเมื่อหันไปเห็นว่าเจ้าของเสียงนั้นเป็นใคร

นั่นมัน...

นั่นมันชายในฝันของเธอและตอนนี้เขายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย

“ฟินนิค?” วิเวียนมองเขาด้วยความตกตะลึงและอึ้งไปหมด

“คุณควรพูดว่า ‘สามีที่รัก’ นะ” ฟินนิคมองหน้าวิเวียนและหัวเราะออกมา

เขาไม่ได้เจอเธอมานานมากแล้ว และตอนนี้ก็ได้เจอเสียที แล้วเขาก็สังเกตุเห็นว่าเธอดูซูบไปเยอะ

เมื่อเขาเห็นหญิงที่เขาเฝ้าคิดถึงอยู่ตรงหน้าแล้ว เขาก็แทบอดใจไม่ไหวที่จะพุ่งเข้าไปโอบกอดเธอ

แต่ทว่ายังมีมารขวางความสุขอยู่ในห้อง ฟินนิคคิดว่าเขาต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง

“โนอาห์ นายช่วยโยนคนเพ้อเจ้อนี่ออกไปจากโรงพยาบาลหน่อย!” ฟินนิคอยากให้ฮันเตอร์ออกไปให้พ้นสายตา

เขากล้าดียังไงมาพยายามแย่งวิเวียนไปต่อหน้าต่อตาฉัน?

เขาคิดว่าตัวฉันไม่มีตัวตนก็เลยคิดจะข้ามหัวฉันงั้นเหรอ?

ขณะที่คิดเช่นนั้นขาของฟินนิคก็ก้าวเข้าไปหาฮันเตอร์ด้วยความโกรธที่ปะทุอยู่ข้างใน

“คุณเยตส์ ผมหวังว่าคุณจะรู้จักหักห้ามใจไม่ถวิลหาสิ่งที่ไม่ใช่ของคุณ ไม่เช่นนั้นคุณจะต้องรับผลกรรมที่ตามมา”

ระหว่างที่ฟินนิคพูดเตือน เขาโบกไม้โบกมือให้โนอาหร์พาตัวฮันเตอร์ออกไป

“วิเวียน คุณคิดถึงผมบ้างไหม?” เมื่อทั้งคู่ได้อยู่กันลำพังสองคน ฟินนิคขึ้นไปนั่งบนเตียงวิเวียน

เขารู้สึกสบายใจในที่สุดเมื่อได้กอดหญิงคนรักที่หัวใจเรียกหาตลอด

ช่วงเวลาที่เขาอยู่ในคุก ฟินนิคหวนคิดถึงวันที่เขาถูกจับกุมอยู่ตลอด

เขาเสียใจที่ไม่ได้มองดูวิเวียนมากกว่านี้ ถ้าเกิดนั่นเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นเธอล่ะ?

อันที่จริงแล้ว ช่วงที่อยู่ในคุก เขาเคยคิดว่าอาจจะต้องอยู่ในนั้นตลอดไปไม่ได้ออกมาสู่โลกภายนอกอีก สิ่งที่สำคัญสำหรับเขาในโลกข้างนอกนี่ไม่ใช่ฟินเนอร์กรุ๊ปหรือสิ่งอื่นเลย แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือผู้หญิงในอ้อมกอดเขาคนนี้

“คิดถึงสิคะ” เธอกอดฟินนิคกลับแล้วพบว่าเขาเองก็ซูบผอมไปเช่นกัน