ความรักสีคราม นิยาย บท 87

เมื่อเทียบกับความเงียบสงบในห้องของวิเวียน บรรยากาศอีกด้านหนึ่งของคฤหาสน์เก่าแก่ของตระกูลนอร์ตันนั้นตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด

ฟาเบียนเดินเข้าไปในห้องด้วยท่าทางเคร่งเครียด แอชลีย์ซึ่งเปลี่ยนชุดนอนแล้วรีบเข้าไปกอดแขนเขา “ฟาเบียน คุณไปอยู่ที่ไหนมา ฉันรอคุณมานานแล้วหลังจากอาบน้ำเสร็จ”

เธอสวมชุดผ้าไหมลายลูกไม้เป็นพิเศษ และภายใต้แสงสลัว เธอดูเย้ายวนเย้ายวนยิ่งขึ้นไปอีก ขณะที่เธอเบนหน้าอกเพื่อสัมผัสแขนของเขาอย่างเบาๆ อยู่ตลอดเวลา

แม้จะมีสาวงามอยู่ในอ้อมแขนของเขา ฟาเบียนก็ยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างเศร้าโศก “แอชลีย์ คุณมีอะไรจะอธิบายให้ผมฟังไหม”

ขณะกระพริบตาด้วยความไร้เดียงสา เธอตกใจที่เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา “อธิบายอะไร เกิดอะไรขึ้นกับคุณฟาเบียน”

“วันนี้ที่คุณแสดงรูปพวกนั้น” เมื่อเห็นเธอแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร ฟาเบียนก็เริ่มหมดความอดทน “ใครอนุญาตให้คุณปล่อยภาพที่ชวนให้เข้าใจผิดของวิเวียน”

แอชลีย์หน้าซีดทันที

เขารู้ว่าฉันเป็นคนทำเหรอ

“ฟาเบียน...คุณ...บางทีคุณอาจเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า” เธอเริ่มตื่นตระหนกขณะพูดพล่าม “ฉันไม่รู้ว่าภาพอนาจารของพี่สาวฉันมาได้ยังไง แต่คุณต้องเชื่อ...”

“แอชลีย์ มิลเลอร์ กล้าดียังไง เวลาแบบนี้ยังมาเสแสร้ง” พอพูดตัดบทเธอเสร็จ ฟาเบียนก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคนที่อยู่ตรงหน้าเขานอกจากความรำคาญ เมื่อความโกรธของเขาแผดเผา เขาผลักเธอออกไปและเปิดเผยว่า “คุณปู่ทวดรู้ความจริงแล้ว คุณคิดว่าท่านจะคิดกับผมยังไง ที่ทำให้งานล่มแบบนี้น่ะ”

อะไร

แม้แต่คุณนอร์ตันก็รู้เหรอ

หน้าตาแอชลีย์ดูซีดเซียวคล้ายคนที่ตาย

เธอไม่คาดคิดว่าด้วยความร้อนรนที่จะใส่ร้ายวิเวียน เธอจึงทำร้ายตัวเองแทน

เมื่อมองมาที่ฟาเบียนซึ่งอยู่ต่อหน้าเธอ เธอรู้ดีว่าเขาคือคนเดียวที่เธอจะเจรจาต่อรองได้ ดวงตาของเธอแดงก่ำอย่างรวดเร็วขณะที่เธอดึงแขนเสื้อของเขาอย่างน่าสงสาร “ฟาเบียน ฉันขอโทษ ฉันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันตาบอดเพราะอารมณ์ของตัวเอง ซึ่งทำให้ฉันต้องทำแบบนี้ คุณจะไม่ทิ้งฉันเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”

ขณะที่เธออ้อนวอน เธอก็มีน้ำตาเล็กน้อย

มันเป็นเรื่องที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าแอชลีย์นันสวยมาก สายตาที่สะอื้นไห้ด้วยความเศร้าแม้จะเกิดจากความเสแสร้งก็เพียงพอแล้วที่จะเรียกความเห็นอกเห็นใจ สุดท้ายเธอก็ยังเป็นเเฟนของเขา ฟาเบียนรู้สึกว่าหัวใจของเขาอ่อนลงเมื่อเห็นและคลายความโกรธของเขาลง “แอชลีย์บอกผมหน่อย ทำไมคุณรู้สึกว่าจำเป็นต้องทำในสิ่งที่คุณเพิ่งทำ”

เพื่อเสแสร้งต่อไป เธอก็กัดริมฝีปากและกระซิบต่อบอกเขาว่า “เพราะฉันกลัวมาก…”

"กลัวอะไร"

“ฉันกลัวว่าคุณจะยังมีความรู้สึกต่อพี่สาวของฉัน ฉันกลัวว่าคุณจะเกิดถ่านไฟเก่ากับเธอ แล้ว...คุณจะทิ้งฉัน..."

ฟาเบียนไม่ได้คาดหวังคำตอบจากเธอ เขามึนงงอยู่พักหนึ่ง และทำอะไรไม่ถูก อย่างไรก็ตามเมื่อมองดูใบหน้าที่ยิ้มและเปื้อนน้ำตาของเธอ หัวใจของเขาก็ปวดร้าว เขาเอื้อมมือไปจับเธอไว้ในอ้อมแขนแน่น

“งี่เง่าจังเลย” ฟาเบียนกระซิบข้างหูของเธอ “หลังจากเรื่องอื้อฉาวที่น่ารังเกียจของวิเวียนเมื่อสองปีที่แล้ว คุณคิดว่าผมจะยังมีอะไรเกี่ยวข้องกับเธออีกไหม”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นแอชลีย์ยังคงรู้สึกขัดแย้งภายในใจ บางทีอาจเป็นเพราะเหตุการณ์ที่ไม่น่าพอใจมากมายที่เกิดขึ้นในวันนั้น แม้แต่การได้ยินคำสัญญาของฟาเบียนก็ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจ แต่กลับทำให้สิ่งที่อยู่ภายในใจของเธอแย่ลง

“ฟาเบียน” ขณะที่นั่งอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธออดไม่ได้ที่จะถาม “ถ้าคุณรู้เมื่อสองปีก่อน...พี่สาวของฉัน...เธอไม่ได้ทำสิ่งเหล่านั้นจริงๆ คุณจะคืนดีกับเธอไหม

ปัญหานี้คือหนามยอกอกของเธอตลอดมา

เธอคาดหวังว่าตราบใดที่ฟาเบียนและวิเวียนแยกจากกัน พวกเขาสองคนจะไม่เกี่ยวข้องกันและจะเดินต่อไปในฐานะคนแปลกหน้า เพราะชีวิตไม่ใช่ละครทีวีที่ตัวเอกยังคงโหยหากันและกัน

อย่างไรก็ตามความคิดนั้นไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกมั่นใจอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไป

เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าฟาเบียนจะลงเอยด้วยการเป็นหัวหน้างานของวิเวียน ด้วยชะตากรรมที่บิดเบี้ยววิเวียนกลายเป็นภรรยาของฟินนิค ทำให้เธอเป็นอาสะใภ้ของฟาเบียน

ตั้งแต่พบว่าวิเวียนทำงานให้ฟาเบียน เธอกังวลว่าวิเวียนจะริเริ่มชี้บอกสิ่งที่เกิดขึ้นจริงในตอนนั้น แต่ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุวิเวียนไม่เคยมีท่าทีที่จะอธิบาย แม้จะงุนงงสับสนแต่แอชลีย์ก็โล่งใจเช่นกัน

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ยังคงกวนใจเธอมากจนเธอยังคงกังวล

เมื่อได้เห็นท่าทีของฟาเบียนที่มีต่อวิเวียนเมื่อไม่นานมานี้ แอชลีย์ก็ไม่สามารถสั่นคลอนความรู้สึกที่เธอประเมินความสัมพันธ์ระหว่างสองคนนั้นต่ำเกินไป เธอตื่นตระหนกและสงสัยว่าฟาเบียนจะพยายามกลับมาหาวิเวียนอีกครั้งหรือไม่ ถ้าเขารู้ความจริงเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้นเมื่อหลายปีก่อน