ความรักสีคราม นิยาย บท 87

เมื่อเทียบกับความเงียบสงบในห้องของวิเวียน บรรยากาศอีกด้านหนึ่งของคฤหาสน์เก่าแก่ของตระกูลนอร์ตันนั้นตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด

ฟาเบียนเดินเข้าไปในห้องด้วยท่าทางเคร่งเครียด แอชลีย์ซึ่งเปลี่ยนชุดนอนแล้วรีบเข้าไปกอดแขนเขา “ฟาเบียน คุณไปอยู่ที่ไหนมา ฉันรอคุณมานานแล้วหลังจากอาบน้ำเสร็จ”

เธอสวมชุดผ้าไหมลายลูกไม้เป็นพิเศษ และภายใต้แสงสลัว เธอดูเย้ายวนเย้ายวนยิ่งขึ้นไปอีก ขณะที่เธอเบนหน้าอกเพื่อสัมผัสแขนของเขาอย่างเบาๆ อยู่ตลอดเวลา

แม้จะมีสาวงามอยู่ในอ้อมแขนของเขา ฟาเบียนก็ยืนอยู่ที่นั่นโดยไม่แสดงปฏิกิริยาใดๆ ขณะที่เขาจ้องมองเธออย่างเศร้าโศก “แอชลีย์ คุณมีอะไรจะอธิบายให้ผมฟังไหม”

ขณะกระพริบตาด้วยความไร้เดียงสา เธอตกใจที่เขาพูดอย่างตรงไปตรงมา “อธิบายอะไร เกิดอะไรขึ้นกับคุณฟาเบียน”

“วันนี้ที่คุณแสดงรูปพวกนั้น” เมื่อเห็นเธอแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร ฟาเบียนก็เริ่มหมดความอดทน “ใครอนุญาตให้คุณปล่อยภาพที่ชวนให้เข้าใจผิดของวิเวียน”

แอชลีย์หน้าซีดทันที

เขารู้ว่าฉันเป็นคนทำเหรอ

“ฟาเบียน...คุณ...บางทีคุณอาจเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า” เธอเริ่มตื่นตระหนกขณะพูดพล่าม “ฉันไม่รู้ว่าภาพอนาจารของพี่สาวฉันมาได้ยังไง แต่คุณต้องเชื่อ...”

“แอชลีย์ มิลเลอร์ กล้าดียังไง เวลาแบบนี้ยังมาเสแสร้ง” พอพูดตัดบทเธอเสร็จ ฟาเบียนก็ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับคนที่อยู่ตรงหน้าเขานอกจากความรำคาญ เมื่อความโกรธของเขาแผดเผา เขาผลักเธอออกไปและเปิดเผยว่า “คุณปู่ทวดรู้ความจริงแล้ว คุณคิดว่าท่านจะคิดกับผมยังไง ที่ทำให้งานล่มแบบนี้น่ะ”

อะไร

แม้แต่คุณนอร์ตันก็รู้เหรอ

หน้าตาแอชลีย์ดูซีดเซียวคล้ายคนที่ตาย

เธอไม่คาดคิดว่าด้วยความร้อนรนที่จะใส่ร้ายวิเวียน เธอจึงทำร้ายตัวเองแทน

เมื่อมองมาที่ฟาเบียนซึ่งอยู่ต่อหน้าเธอ เธอรู้ดีว่าเขาคือคนเดียวที่เธอจะเจรจาต่อรองได้ ดวงตาของเธอแดงก่ำอย่างรวดเร็วขณะที่เธอดึงแขนเสื้อของเขาอย่างน่าสงสาร “ฟาเบียน ฉันขอโทษ ฉันเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันตาบอดเพราะอารมณ์ของตัวเอง ซึ่งทำให้ฉันต้องทำแบบนี้ คุณจะไม่ทิ้งฉันเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม”