เพราะหลับในท่าที่ไม่สบายตลอดคืน ฟินนิคตื่นมาในเช้าวันรุ่งขึ้นพร้อมอาการปวดและตะคริวทั้งตัว
วิเวียนยังหลับอยู่ ฟินนิคจึงพยายามยกศีรษะขึ้นอย่างระวังที่สุดเพื่อไม่ให้เธอตื่น
ไม่อยากเชื่อเลยว่าเขานอนโดยพิงศีรษะกับแขนของวิเวียนทั้งคืน
เขาอยากนวดแขนให้เธอโดยหวังว่าเธอจะปวดแขนน้อยลงเมื่อรู้สึกตัว
แต่ทันทีที่แตะแขนของวิเวียน เธอก็ลืมตา
“อรุณสวัสดิ์…” วิเวียนมองเขา เห็นชัดว่ายังงุนงง
เธอสับสนครู่หนึ่งว่าตัวเองอยู่ที่ไหน จากนั้นก็นึกได้ว่าเมื่อคืนทั้งคู่ไม่ได้ออกจากออฟฟิศ
วิเวียนปวดหัวตุบ อยากจะนวดขมับ แต่พบว่าขยับแขนแทบไม่ได้
ฟินนิคนอนพิงแขนของเธออยู่หลายชั่วโมงจนแขนข้างนั้นเป็นเหน็บ แถมปวดมากเมื่อพยายามจะขยับ
ฟินนิครู้สึกผิดมหันต์เมื่อเห็นวิเวียนครางด้วยความเจ็บ
ถ้าเมื่อคืนเราไม่เพลียขนาดนั้น ก็คงไม่ต้องค้างคืนที่ออฟฟิศ และเราคงไม่หลับบนแขนของเธอ เฮ้อ…ความผิดของเราทั้งหมดเลย
“ไม่เป็นไร” วิเวียนพูดขณะพยายามขยับแขน เธอโล่งใจที่ไม่นานก็ขยับได้เป็นปกติ
“มาเถอะ ล้างหน้าล้างตาแล้วกินอาหารเช้ากัน วันนี้คุณมีข้อตกลงที่ต้องหารือนะ” วิเวียนพยายามให้กำลังใจฟินนิค หวังว่าจะได้เริ่มต้นอย่างสดใส
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นวันก่อน เธอหวังจากใจจริงว่าฟินนิคจะไม่ท้อแท้กับความถดถอยในชีวิตของเขา
“ได้ ไปกันเถอะ” ฟินนิครู้ว่าวิเวียนพยายามจะทำอะไร เขาจับมือเธอไว้อย่างนุ่มนวลแล้วตรงเข้าห้องน้ำ
ไม่มีใครอยู่ในออฟฟิศสักคนเพราะยังเช้าตรู่
ในเวลานั้น ออฟฟิศกว้างใหญ่ดูจะร้างและเปล่าเปลี่ยว
วิเวียนดีใจที่ยังรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของฟินนิคจากข้างกาย เธอบอกตัวเองว่าขอแค่เธอกับเขาได้อยู่ด้วยกัน ต่อไปจะมีพายุลูกไหนเข้ามาก็ไม่กลัว
ห้องน้ำในออฟฟิศมีข้าวของแบบใช้ครั้งเดียวทิ้งอยู่ทุกแบบ เตรียมไว้สำหรับผู้ที่ทำงานล่วงเวลาโดยเฉพาะ
ฟินนิคนึกไม่ถึงว่าตัวเขาจะได้ใช้ของพวกนี้ เพราะไม่เคยคิดว่าจะต้องทำงานล่วงเวลา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม
สนุกมาก...