ความรักสีคราม นิยาย บท 878

ฟินนิคเดินออกมาบนถนน เฝ้ามองผู้คนที่ผ่านไปมา เขารู้สึกอับจนหนทาง

คุณปู่ตายแล้ว ถูกยิงตาย!

ชายที่ดูแลกล่อมเกลี้ยงเขามาทั้งชีวิตเพิ่งจะจากไป

ยิ่งคิดก็ยิ่งกลั้นน้ำตาไม่ได้

ฟินนิคไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร หรือต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา

เขาทั้งสูญเสียและหมดปัญญา

ฟินนิคนั่งยองๆ อยู่บนขั้นบันไดพักหนึ่งแล้ววิ่งกลับไปที่รถ ใช่แล้ว คุณปู่ เราต้องไปหาคุณปู่เดี๋ยวนี้ ปู่บ่นเรื่อยว่าเราไม่ค่อยไปเยี่ยม นี่คงกำลังหลอกล่อให้เรากลับบ้านแน่ๆ คนแก่เยอะแยะที่ชอบหลอกลูกหลานแบบนี้ ปู่ก็คงทำแบบเดียวกัน

ฟินนิคใคร่ครวญสถานการณ์ขณะรีบกลับไป

แต่ถนนจอแจพลุกพล่านมาก เขาถอยรถเต็มกำลังก่อนจะเร่งความเร็วขึ้นหน้าไปอีกครั้ง

เมื่อบรรดาผู้ใช้รถที่อยู่โดยรอบเห็นว่าเขากำลังทำอะไรก็รู้เจตนาทันที ต่างคนต่างให้ทางเพราะเกรงว่าฟินนิคจะทำให้รถหรูของพวกเขาเสียหาย

ไม่ช้าทางก็โล่ง ฟินนิคเร่งความเร็วเดินหน้าโดยไม่แยแสสัญญาณไฟ

ทั้งหมดที่เขาใส่ใจในตอนนั้นคือกลับบ้านไปหาซามูเอล ฟินนิครู้ว่าซามูเอลกำลังรอเขา ใช่ ต้องรออยู่แน่

ฟินนิคครุ่นคิดขณะเร่งความเร็วจนถึงระดับที่ไม่เคยกล้าขับมาก่อน แต่ก็ยังบึ่งต่อไปโดยไม่สนใจการจราจรเพราะร้อนรนอยากพบคุณปู่

เขาบีบแตรใส่รถคันอื่นๆ ไปตลอดทาง ทุกคนหลบให้เพราะเกรงว่ารถจะได้รับความเสียหาย

ไม่ช้าตำรวจจราจรหลายนายก็ไล่ตามรถของฟินนิคเพราะเขาฝ่าไฟแดงหลายจุดแถมเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ

แต่เพราะเป็นตำรวจจราจร จึงต้องรักษาระดับความเร็วของตัวเองด้วย สุดท้ายก็ถูกรถของฟินนิคทิ้งห่าง

การเร่งความเร็วสุดขีดทำให้การเดินทางที่ควรจะกินเวลาสามชั่วโมงเหลือแค่ชั่วโมงครึ่ง