ความรักสีคราม นิยาย บท 879

ฟินนิคไม่เคยอยากกลับบ้านเพราะรู้สึกว่าบ้านหลังนี้มีความทรงจำที่ไม่ดีในวัยเด็กของเขา

เมื่อนึกถึงความกระตือรือร้นของซามูเอลที่รอคอยให้เขากลับบ้าน ฟินนิคอยากตบหน้าตัวเอง

แล้วเขาก็ตบ

ชายหนุ่มทั้งเสียใจและเจ็บปวด เขามองร่างคุณปู่ที่จากไปทั้งที่ยังยิ้มละไม

ฟินนิคบรรจงใช้ทิชชูเช็ดเลือดออกจากใบหน้าของซามูเอล ใบหน้าของผู้เฒ่าเริ่มสะอาดขึ้น

เขาค่อยๆ สัมผัสรอยย่นบนใบหน้าของอีกฝ่าย มันคือร่องรอยแห่งวัยของซามูเอล

เมื่อนึกถึงภาพในอดีตที่ซามูเอลเคยพาเขาออกไปเล่น น้ำตาของฟินนิคก็ไหลพราก

เขาอยากตายเคียงข้างกับซามูเอล แต่รู้ดีว่าทำไม่ได้

ซามูเอลต้องการให้เขานำเกียรติยศมาสู่ครอบครัว หวังว่าฟินนิคจะมีชีวิตที่ดีในภายภาคหน้า

ฟินนิคจึงไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับซามูเอลในโลกหลังความตายได้อย่างไรหากเขาปลิดชีวิตตัวเอง

“ฟินนิค”

ขณะที่ฟินนิคกำลังจมดิ่งอยู่กับความเศร้า ก็ได้ยินเสียงวิเวียน

เขาก้มหน้าปาดน้ำตาแล้วมองหน้าเธอ ไม่อยากให้เธอเห็นเขาในสภาพนี้ แต่คราบน้ำตายังคงเด่นชัด

“อย่าเศร้าเลย คุณปู่ได้ขึ้นสวรรค์แน่ๆ” วิเวียนไม่รู้จะปลอบใจฟินนิคอย่างไรได้อีก

ทั้งคู่เพิ่งผ่านอะไรมาด้วยกันมากมายจนวิเวียนหมดคำพูดจะปลอบ

“พ่อฮะ อย่าร้องไห้ ผมผิดเอง ผมไม่ได้ดูแลคุณทวดให้ดี”

เห็นความเสียใจและสิ้นหวังของฟินนิค แลร์รี่ได้แต่โทษตัวเอง