ความรักสีคราม นิยาย บท 893

หลังจากรับประทานอาหารร่วมกันในครอบครัวแล้วทุกคนก็เข้านอน

ในที่สุดเมื่อพวกเขาใช้เวลาอยู่ในห้องของตัวเอง ฟินนิคปลดปล่อยสัตว์ร้ายที่อยู่ในตัวเขา เขาผลักวิเวียนพิงผนังและเริ่มจูบเธออย่างดูดดื่ม

ไม่เหมือนจูบที่พวกเขาจูบกันก่อนหน้านี้ที่บริษัท มันครอบงำและร่ำร้องให้วิเวียนยอมจำนนต่อเขา

“ฟินนิค อย่า...” เธอร้องออกมาอย่างอ่อนแรง เธอพยายามผลักเขาออกไป แต่มันกลับกระตุ้นอารมณ์เขามากขึ้น

เขาอดทนอยู่โดยไม่มีเธอมานาน มันไม่มีประโยชน์ที่เธอจะพยายามผลักเขาออกไปในตอนนี้

ฟินนิคถอดเสื้อผ้าของเธอออกอย่างช้าๆ เอามือลูบไล้ที่หน้าอกของเธอขณะที่จูบของเขารุนแรงขึ้น

เขาอุ้มเธอไปที่เตียงและวางเธอลงเบาๆ มือของเขาลูบไล้ผิวของเธออย่างหลงใหลไปทุกส่วนของร่างกาย

เขาจูบเธอทั่วเรือนร่างและมอบความรักอันแสนหวานให้กับเธอตลอดทั้งคืน

ในตอนเช้ามืดวิเวียนรู้สึกว่าขาของเธออ่อนเพลียและชาจนไม่สามารถลุกออกจากเตียงได้

“อรุณสวัสดิ์ครับ” ฟินนิคได้ทักทายเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า ราวกับว่าเขากำลังล้อเลียนเธอ

“อือ..ฮึ.”

วิเวียนมองเขาด้วยหางตาแล้วเดินโซเซลงจากเตียง

เธอคงล้มลงถ้าฟินนิคไม่ได้จับเธอไว้ในอ้อมแขน

“ทำไมคุณไม่ลางานล่ะวันนี้? คุณก็แค่บอกบรรณาธิการอาวุโส” ฟินนิคแนะนำ

วิเวียนเบิกตากว้างแล้วหันมามองเขา

เธอไม่ได้กลับไปทำงานตอนบ่ายเมื่อวานนี้

วันนี้เธอก็ไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงอีก เว้นแต่ว่าเธอต้องการตกงาน

วิเวียนสั่นสะท้านเมื่อคิดว่าจะได้รับคำตำหนิที่เชือดเฉือนจากคุณเจนสัน เธอมีประวัติที่น่ากลัวในการทำให้คนร้องไห้มาแล้ว

วิเวียนนึกภาพไม่ออกว่าจะรู้สึกอับอายแค่ไหน ถ้าถูกตำหนิต่อหน้าทุกคน

ฉันไปทำงานดีกว่า เธอส่ายหัวแล้วบอกตัวเองว่าเธอควรจะไป

“วันนี้อย่าไปทำงานวันนี้จะดีกว่านะ ถ้าคุณไม่อยากได้ยินคนพูดอะไรเกี่ยวกับคุณ” ฟินนิคเตือนเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าที่เจ้าเล่ห์

เมื่อวานนี้วิเวียนหายตัวไปหลังจากที่เห็นฟินนิค เธอนึกภาพไม่ออกเลยว่าผู้คนจะพูดถึงเธอว่ายังไงถ้าเธอลางานวันนี้

“ไม่มีทาง วิเวียนวันนี้คุณตัองมาทำงาน” บรรณาธิการอาวุโสรู้สึกรำคาญเมื่อวิเวียนไม่กลับไปที่ออฟฟิศเมื่อวาน ตอนนี้วิเวียนยังคิดจะลางานอีกเหรอ เธอโกรธมาก