ความรักสีคราม นิยาย บท 90

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา วิเวียนก็สะดุ้งตื่นจากภวังค์ของเธอ เธอจำคำถามของเขาเกี่ยวกับร่างกายของเขาได้

เธอหน้าแดงทันทีและมองออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นว่าผู้หญิงของเขาดูไม่สบายและกำลังหลับตา ฟินนิคก็เลิกคิ้วขึ้นและสงสัยเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของเขา

เขาถอดเสื้อของเขาออกแล้วเดินไปหาวิเวียนที่กำลังหลบสายตาเขา เขาเอนตัวลงและเชยคางของเธอ บังคับให้ดวงตาของเธอเพ่งไปที่เขาอีกครั้ง

“วิเวียน” เขากระซิบเสียงต่ำอย่างลูกผู้ชาย “คุณดูทุกอย่างที่ต้องการได้เลย ผมสัญญาว่าผมจะไม่เรียกเก็บเงินจากคุณ”

เธอเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อ

ฉันจินตนาการไปเองหรือฟินนิคไร้ยางอายมากขึ้นทุก ๆ นาทีที่กันแน่

ผู้ชายที่ไม่แคร์สายตาคนอื่น เธอไม่เคยคาดคิวว่าจะพบกับความไร้ยางอายเช่นนี้ในชีวิตของเธอ เมื่อใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอถูกบังคับให้ต้องจ้องมองไปที่หน้าอกอันแน่นของเขาที่อยู่ตรงหน้าเธอ

ด้วยความกลัวว่าฟินนิคจะเห็นความประหม่าของเธอ เธอจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “อืม...คุณคิดยังไง คุณปู่ของคุณจะรู้ว่าเมื่อคืนเราไม่ได้ทำ 'นั่น' หรือเปล่า”

ฟินนิคเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและยักไหล่ “น่าจะเป็นแบบนั้น แล้วไงล่ะ”

“ถ้างั้น...” การได้ใกล้ชิดกับเขามากทำให้วิเวียนหงุดหงิดมากขึ้น คำพูดเพิ่งออกจากปากของเธอโดยไม่ผ่านสมองของเธอว่า “คุณคิดว่าเราจะถูกดุไหม ที่เราไม่ได้...”

ฟินนิคเลิกคิ้วสูงขึ้น “วิเวียน คุณพยายามจะบอกอะไร หืม”

วิเวียนรู้ว่าคำพูดของเธอฟังดูเป็นเช่นไร และเธอก็รู้สึกเหมือนกำลังฆ่าตัวตาย

ฉันโง่เองแหละที่พูดเรื่องนี้ ฉันเพิ่งติดกับดักตัวเอง

“ฉัน...ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...” เธอพูดติดอ่างขณะพยายามอธิบาย เธอกลัวว่าฟินนิคจะเข้าใจผิด

เขาหัวเราะเบา ๆ เขาลองถาม “ช่วยบอกผมมาเลย ว่าคุณหมายความว่ายังไง บางทีคุณอาจให้ความกระจ่างแก่ผมได้” ขณะที่เขาเปล่งเสียงอย่างหยาบคาย ลมหายใจของเขาก็พุ่งไปที่ปลายจมูกของวิเวียน “คุณไม่รู้หรือว่าผู้ชายมีความต้องการบางอย่างเมื่อตื่นนอนในตอนเช้า”

ในตอนนั้ใบหน้าของวิเวียนก็แดงราวกับมะเขือเทศ ขณะที่เธอพูดตะกุกตะกักมากขึ้นไปอีก “ฉ-ฉัน ฉันไม่ได้...”

ตอนแรกฟินนิคมองว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลก แต่เขาไม่ได้คาดหวังให้ผู้หญิงตัวน้อยของเขาที่อยู่ตรงหน้าเขาจริงจังกับเรื่องนี้ เมื่อเห็นใบหน้าที่หงุดหงิดและงุนงงของเธอ มุมปากของเขาก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

“ผมแค่ล้อเล่น” ฟินนิคกระซิบข้างหูเธอ เธอได้ยินเขา แต่ก่อนที่เธอจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก ส่วนที่สองของประโยคของเขาทำให้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจ “อย่างไรก็ตามเราได้ตระหนักถึงความกังวลของคุณ เนื่องจากมีความจริงที่เกี่ยวข้องกับคุณคุณ เราจึงควรดำเนินการบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้”

"ฮะ" วิเวียนพูดไม่ออก ก่อนที่เธอจะถามว่าฟินนิคกำลังคิดจะทำอะไร จู่ๆ เขาก็เอนตัวลงและซบหัวของเขาไว้ระหว่างคอที่สวยงามของเธอ

"อา" วิเวียนผงะและพยายามดิ้นรน แต่ฟินนิคเห็นอาการของเธอ ดังนั้นเขาจึงประสานมือทั้งสองของเธอเข้าด้วยกันแล้วกดทั้งตัวของเธอลงบนเตียง เธอ ไม่สามารถขยับตัวได้ เธอพูดตะกุกตะกัก "ฟ-ฟินนิค...คุณเป็นอะไร...คุณกำลังทำอะไร"

ความรู้สึกชื้นและคันคืบคลานระหว่างคอของเธอ เธอสัมผัสได้ว่าริมฝีปากของเขาขยับไปมา เขาแทะและดูด ในขณะที่ลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาลูบไล้ที่คอของเธอ วิเวียนรู้สึกกลัวและอยากจะตะโกนออกไป แต่ขณะที่ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะสั่นเล็กน้อยในสภาพแปลกประหลาดเพราะความสุขที่ปนไปด้วยความสับสน

จากนั้นไม่นาน ฟินนิคก็ยืดตัวขึ้นช้าๆ มุมปากของเขายกขึ้นด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ เขาไม่สามารถละสายตาจากรอยแดงบนคอที่สวยงามของวิเวียนได้

โดยไม่รู้สึกลำบากใจใดๆ ที่หญิงสาวหน้าแดงกำลังประสบอยู่ เขากระซิบว่า “ผมคิดว่าแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว ”

นั่นเป็นส่วนหนึ่งของการตอบสนองของเธอ เธอผลักฟินนิคออกไปอย่างรวดเร็ว กระโดดลงจากเตียง และรีบไปที่กระจกข้างๆ เธอ

เมื่อมองดูตัวเองในกระจก เธอก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น

เธอสังเกตเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำ และดวงตาของเธอเป็นประกายระยิบระยับ มีบางอย่างที่ไม่คุ้นเคยแต่มีเสน่ห์ในสายตาของเธอ

นี่คือ... นี่คือฉันจริงๆเหรอ

อย่างไรก็ตาม สิงเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด

สิ่งหนึ่งที่ดึงดูดสายตาของเธอคือรอยจูบที่คอของเธออย่างชัดเจน

“ฟินนิค นอร์ตัน” เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญ “คุณ... คุณจะให้ฉันออกไปเจอผู้คนด้วยหน้าตาแบบนี้ได้ยังไง”

ฟินนิคโอบแขนอันแข็งแรงของเขา และโอบเธอจากด้านหลังด้วยความรักพร้อมหัวเราะเบาๆ ว่า "ผมแค่ทิ้งรอยไว้ที่คุณ"