ความรักสีคราม นิยาย บท 905

“เอาล่ะ หลังเสร็จมื้อเช้าเราจะไปเที่ยวสวนสนุกกัน”

เมื่อได้ยินแม่ประกาศออกมาเช่นนั้น แลร์รี่ก็รีบกลืนอาหารทันที

เขาใช้เวลาไม่นานในการทานอาหารเช้าจนเสร็จ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็มุ่งหน้าไปยังสวนสนุกที่ใหญ่ที่สุดในเมือง

ก่อนหน้านี้ วิเวียนเคยมาเที่ยวที่นี่กับฟินนิค เธอจึงรู้จักที่ทางในนี้ดี

“แม่ฮะ ผมอยากได้อันนี้!”

แลร์รี่เห็นลูกโป่งสวรรค์ขายอยู่ใกล้ๆ จึงขอให้วิเวียนซื้อให้

น้อยครั้งที่แลร์รี่จะขออะไรสักอย่าง วิเวียนจึงยอมทำตามคำขอของเขาโดยง่าย

“อันนี้เท่าไหร่คะคุณ?” วิเวียนถามพ่อค้าวัยกลางคน

พ่อค้าทำมือเป็นเลขห้า

วิเวียนบอกให้แลร์ลี่เลือกลูกโป่งแล้วจ่ายเงิน

หลังจากได้ลูกโป่งโดราเอมอนมาแล้ว แลร์รี่ก็ยิ้มไม่หุบ

โดราเอมอนเป็นตัวการ์ตูนสุดโปรดของเขา

วิเวียนรู้สึกสุขล้นอยู่ภายในเมื่อเห็นว่าแลร์รี่ดีใจขนาดไหน

ไม่นานนัก เธอก็ได้เจอกับคนรู้จักสองคน

นั่นก็คือโนอาห์และอิวาน่า “คุณนายนอร์ตัน คุณแลร์รี่”

ทั้งคู่เข้ามาทักทายอย่างสุภาพ เธอจึงเดินไปหา

“บังเอิญจังที่มาเจอคุณที่สวนสนุก” วิเวียนแซวเมื่อเห็นทั้งคู่จับมือกัน

“มากับแฟนเหรอโนอาห์?”

โนอาห์พยักหน้าเขินๆ เป็นคำตอบ

อิวาน่าตอบอย่างกระตือรือร้น “ใช่ค่ะ เรามาเที่ยวกัน” เธอแตกต่างจากโนอาห์ผู้สงบเสงี่ยมอย่างสิ้นเชิง

“งั้นก็ขอให้สนุกนะคะ ฉันกับแลร์รี่ขอตัวก่อน!”

พวกเขาร่ำลาและแยกย้ายกันไปคนละทาง

ก่อนหน้านี้ วิเวียนได้ยินข่าวที่เขารอดมาได้ เธอไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาลด้วยซ้ำ

ถึงกระนั้นก็ไม่คิดว่าเขาจะซาบซึ้งกับการกระทำของอิวาน่าจนลงเอยด้วยการคบกับเธอ

อิวาน่าเป็นตัวเลือกที่ดีเลิศแถมครอบครัวของเธอยังเป็นเจ้าของโรงพยาบาลอีกด้วย

โนอาห์อาจจะเป็นคนธรรมดาก็จริง แต่เขาก็เคยทำงานให้กับตระกูลนอร์ตัน

ถือว่าเป็นคนที่มีฝีมืออย่างมาก

เมื่อเห็นว่าคู่รักกำลังหวานชื่นกันขนาดไหน วิเวียนจึงปล่อยให้พวกเขาอยู่ตามลำพังและแยกตัวออกมากับแลร์รี่

ถึงยังไงเธอก็มาที่นี่เพื่อมาสนุกกับแลร์รี่แทนที่จะไล่ตามพวกเขา

ทันทีที่วิเวียนแยกไป โนอาห์ก็ผ่อนคลายลงและเริ่มสนุกไปกับอิวาน่า

พวกเขาอยู่ด้วยกันมาเกือบสองปี ตอนนั้นเขาประทับใจในความจริงใจของ อิวาน่าและตกลงปลงใจเริ่มคบกับเธอ

อันที่จริง ความสำเร็จของอิวาน่าก็เพียงพอที่จะทำให้โนอาห์ประทับใจดูจากที่เขาเป็นคนเก็บตัวขนาดไหน

“แม่ฮะ ไปเล่นรถไฟเหาะกันเถอะ!” ขณะที่วิเวียนกำลังใจลอย แลร์รี่ก็รบเร้าและดึงแขนเสื้อของเธอ

“ไปสิ!”

วิเวียนพาเขาไปที่รถไฟเหาะ ตอนแรกเธอกังวลว่าเขาจะไม่สนุกกับการนั่งรถไฟ ทว่าท้ายที่สุดก็ได้รู้ว่าเขาใจถึงกว่าเธอมาก

ที่เธอกังวลเพราะฟินนิคไม่ค่อยชอบรถไฟเหาะนัก เขามักจะอาเจียนออกมาหลังเล่นจบ ทว่าก็ยังยืนกรานจะเล่นกับเธอทุกครั้งไป

เมื่อนั่งครบรอบ วิเวียนก็กอดปลอบแลร์รี่เพื่อให้เขาสงบลง

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไปเล่นเครื่องเล่นที่เบากว่าและไม่ตื่นเต้นเท่ารถไฟเหาะ

ประมาณห้าโมงเย็น ฟินนิคโทรหาวิเวียนบอกว่าเขาจะตามมาสมทบทีหลัง

ฟินนิคมาถึงเร็วกว่าที่คาดไว้ ตอนที่เขามาถึง วิเวียนกับแลร์รี่กำลังเอร็ดอร่อยอยู่กับไอศกรีมของพวกเขา

เขาเข้ามาหาทั้งคู่แล้วพูดขึ้น “ขอพ่อกัดคำนึงได้ไหมแลร์รี่?”

แลร์รี่ยื่นไอศกรีมให้เขาทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เด็กน้อยได้ป้อนพ่อ

ฟินนิคลูบผมแลร์รี่อย่างมีความสุขแล้วนั่งลงข้างๆ

“ไม่ไปเล่นต่อเหรอ?”

ฟินนิคงุนงงที่วิเวียนกับแลร์รี่ยังคงง่วนอยู่กับการกินไอศกรีมและไม่มีท่าทีจะไปเล่นต่อ เขามาที่นี่เพื่อจะเที่ยวเล่นกับทั้งคู่นะ

“กินไอติมเสร็จเราไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันนะ” วิเวียนอยากขึ้นชิงช้าสวรรค์กับครอบครัวมาโดยตลอดเพื่อที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกัน

ฟินนิคพยักหน้า

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็เข้าไปในกระเช้าชิงช้าสวรรค์พร้อมจับมือกันแน่นเป็นภาพที่ดูอบอุ่นใจ