ความรักสีคราม นิยาย บท 906

แลร์รี่เคยได้ยินตำนานมาเหมือนกัน ว่ากันว่าครอบครัวไหนได้นั่งชิงช้าสวรรค์ด้วยกันครอบครัวนั้นจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป เขาจึงกระโดดขึ้นกระเช้าอย่างตื่นเต้น

ไม่นานนักมันก็หมุนวนมาครบรอบ พวกเขากำลังจะกลับบ้านแต่ฟินนิคนึกขึ้นได้ว่าวิเวียนกับแลร์รี่ยังไม่ได้ทานมื้อเที่ยงเพราะมัวแต่เที่ยวเล่นกันอยู่

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงไปที่ร้านอาหารเพื่อให้อิ่มท้องก่อนกลับบ้าน

ไม่กี่วันต่อมา ก็ถึงเวลางานเลี้ยงอาหารค่ำ วิเวียนสวมชุดราตรีสีน้ำเงินที่เพิ่งซื้อมาใหม่ ส่วนฟินนิคสวมชุดสูทกับเนกไทสีน้ำเงินเข้ากับชุดของวิเวียน

“พ่อกับแม่จะไปไหนกันฮะ?” แลร์รี่ถามอย่างอยากรู้อยากเห็นเมื่อเห็นพ่อกับแม่แต่งตัวเต็มยศ

“วันนี้พ่อกับแม่จะไปร่วมงานเลี้ยงในบริษัทเราจ๊ะ” วิเวียนก้มลงและอธิบายให้แลร์รี่ฟัง

“ผมไปด้วยได้ไหม?”

แลร์รี่อยากไปด้วยเพราะพ่อกับแม่ดูน่าทึ่งในชุดที่สวมใส่

ทว่า ทั้งคู่กำลังจะไปงานเลี้ยงอาหารค่ำที่เป็นทางการของบริษัทไม่ใช่ไปเที่ยวสวนสนุก จึงพาแลร์รี่ไปด้วยไม่ได้

แลร์รี่ทำหน้ามุ่ยหลังจากได้ยินเธออธิบายพลางพึมพำกับตัวเองอย่างเศร้าสร้อย “ผมไม่ไปก็ได้ฮะ”

วิเวียนรู้สึกขบขันกับท่าทางแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้หัวเราะออกมาเพราะเกรงว่าแลร์รี่จะยิ่งรู้สึกแย่ขึ้นไปอีก

“ครั้งหน้าเราจะพาลูกไปด้วย โอเคไหม?”

วันหนึ่ง แลร์รี่ก็จะได้เข้าร่วมงานสำคัญที่ฟินนิคประกาศให้เขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง

แลร์รี่แววตาเป็นประกายขึ้นมาทันทีพร้อมกับพยักหน้ารัวๆ เขาไม่ได้พูดอะไรตอนที่วิเวียนกับฟินนิคประสานมือกันแน่นและพากันออกจากบ้านไป

จากนั้นเขาก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อทำการทบทวนต่อ

เมื่อวานเป็นวันหยุดไปแล้ว เพราะงั้นวันนี้ฉันห้ามเล่นของเล่น

“ที่งานเลี้ยงมีแขกเยอะมั้ยคะฟินนิค?” วิเวียนประหม่าเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้าร่วมงานเลี้ยงแบบนี้

ถ้าในงานมีแขกจำนวนมาก เธอจะรูดซิปปากและยิ้มแย้มอย่างสงบเสงี่ยมตลอดทั้งคืน

วิเวียนกลัวว่าจะนำปัญหามาให้บริษัทของฟินนิคหากเธอพูดอะไรที่ไม่เหมาะสมในงานเลี้ยงเข้า

“ไม่ต้องกังวลนะ ทุกอย่างจะราบรื่นดี” ฟินนิคปลอบโยนพลางลูบหัวเธอเบาๆ ด้วยความรัก

ความคิดของเธอฟุ้งซ่านไปหมด ถ้าหลังจากนี้เกิดอะไรขึ้นล่ะ? แล้วถ้ามีคนถามคำถามมาฉันควรตอบกลับไปว่าไงดี?