ความรักสีคราม นิยาย บท 953

เมื่อเชนรู้ว่าแลร์รี่กำลังเรียนชั้นมัธยมปลายทั้งๆ ที่เพิ่งอายุแปดขวบ เขารู้สึกช็อกมาก

นี่เป็นเด็กอัจฉริยะงั้นเหรอ วิเวียนเองก็เป็นคนที่ฉลาดมากอยู่แล้ว และนี่หมายความว่าลูกชายของเธอฉลาดกว่าเธออีกงั้นเหรอ

นี่เป็นสัญญาณของเจนเนอเรชั่นใหม่แซงหน้าเจนเนอเรชั่นเก่าใช่ไหม

หลังจากเล่นกับเชนไปสักพัก แลร์รี่ก็เริ่มสนุกที่มีเพื่อนเล่น

ขณะที่ทั้งสองเล่นด้วยกัน เชนเกิดความสงสัยว่าวิเวียนเป็นคนชั่วช้าจริงหรือ ในเมื่อเธอมีครอบครัวที่มีความสุขอย่างนี้

ดังนั้นเขาเริ่มสงสัยในสิ่งที่อีฟเวลินบอกเขา นอกจากนั้นการที่แลร์รี่มีท่าทีชอบเขามาก ทำให้เริ่มลำบากใจที่จะลักพาตัวเด็กชาย

“คุณเทสลาร์ เป็นอะไรครับ?” เมื่อเห็นเชนเหม่อลอย แลร์รี่คิดว่าเขารู้สึกไม่สบาย

“มีอะไรรึเปล่า?” วิเวียนถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเธอก็สังเกตเห็นเช่นกันว่าเชนทำตัวแปลกๆ

เมื่อเห็นสีหน้าห่วงกังวลของวิเวียนและแลร์รี่ เขาก็ยิ่งลังเล เขาเริ่มไม่แน่ใจว่าการลักพาตัวแลร์รี่เพื่อให้วิเวียนเสียใจจะเป็นความคิดที่ดี

อย่างไรเสียวิเวียนก็ช่วยเขามามากในเรื่องงานและใส่ใจเขาเป็นการส่วนตัว ไม่ว่าจะมองมุมไหน เธอก็ดูไม่เหมือนคนชั่วร้ายอย่างที่อีฟเวลินพยายามสร้างภาพให้เป็น

“อ๋อ ไม่มีอะไรครับ” เขาแค่ใจลอยไปชั่วครู่แต่สองแม่ลูกกลับแสดงความห่วงใยในตัวเขา

ตอนนี้เขาสับสนจริงๆ ไม่รู้ว่าควรทำยังไง

“คุณไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” วิเวียนพยักหน้า ก่อนหน้านี้เธอเป็นห่วงเขาเมื่อเห็นว่าเขาหน้าซีด

เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืด เชนก็ตัดสินใจขอตัวกลับ

คืนนั้นเขาไปพบอีฟเวลิน

“คุณแน่ใจเหรอว่าคุณบอกเรื่องจริงกับผม” เชนยังไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงที่เขาเคยแอบชอบจะเป็นคนชั่วร้ายเช่นนั้น

“จะไม่จริงได้ยังไง ฉันจะได้อะไรถ้าโกหกคุณ” อีฟเวลินจ้องเชน ทำไมเขาเปลี่ยนใจ มีคนล้างสมองเขาหรือยังไง?

ทำไมวันนี้น้ำเสียงของเขาไม่เหมือนเดิม

“แต่... ผมไม่คิดว่าคนอย่างคุณมอร์ริสันจะทำเรื่องทั้งหมดอย่างที่คุณกล่าวหา” เชนมองไปที่อีฟเวลิน พยายามจับสังเกตว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าโกหกเขาหรือไม่

โชคร้ายที่เขาไม่พบอะไร

“คุณเชื่อจริงๆ ว่าฉันโกหกงั้นสิ” อีฟเวลินจ้องเชนเขม็ง แสร้งทำเป็นโมโห

เชนไม่อยากให้อีกฝ่ายโกรธมากไปกว่านี้จึงทำได้เพียงแค่เชื่อใจเธอ

“วันนี้คุณทำอะไรบ้าง” อีฟเวลินถามอย่างอ่อนหวานขณะเกาะแขนเขาและเอนตัวเข้าใกล้

“ผมไปที่บ้านของคุณมอร์ริสันและพบแลร์รี่แล้ว” ขณะที่เชนยังคงคิดวิธีว่าจะล่อหลอกแลร์รี่ให้ออกมาได้ยังไง อีฟเวลีนก็มีแผนของเธอแล้ว

“พรุ่งนี้ใช้โทรศัพท์ของวิเวียนส่งข้อความไปบอกแม่บ้านว่าคุณจะไปรับแลร์รี่ จากนั้นคุณก็ไปรับเขาออกมา”

แผนของอีฟเวลินพร้อมนานแล้ว เธอเพียงแค่รอให้เชนดำเนินการ

“ตกลง” เขาเพิ่งเข้ามาอยู่ในโลกของการทำงาน เชนจึงยังคงไร้เดียงสาต่อเล่ห์เหลี่ยมของคนอื่นๆ

เขาเพียงแค่ต้องการทำให้อีฟเวลินมีความสุขและได้อยู่กับเธอ เขาต้องการเพียงแค่นี้ก็พอใจแล้ว เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะต้องเสียงานไปถ้าทำแบบนี้

“โอเค กลับบ้านก่อนเถอะ” เขากอดและบอกลาอีฟเวลิน

ราเชลหลับไปแล้วเมื่ออีฟเวลินกลับถึงศูนย์ดูแลคนชรา แต่เธอตื่นเพราะอีฟเวลินเปิดไฟ

เนื่องจากความสูงวัยทำให้เธอหลับไม่ลึกจึงเป็นธรรมดาที่เธอจะตื่นจากการเคลื่อนไหวของอีฟเวลิน

“อีฟเวลิน ทำไมกลับดึกจังลูก” ราเชลยังไม่อยากเข้านอนเพื่อรออีฟเวลิน แต่เธอหลับไปเพราะความเหนื่อยอ่อนเสียก่อน

เมื่อดูเวลาเธอจึงรู้ว่าเป็นช่วงเวลากลางดึกแล้ว ปกติอีฟเวลินจะไม่กลับดึกขนาดนี้...

“หนูออกไปข้างนอกกับเพื่อน” อีฟเวลินพยักหน้าขณะเตรียมจัดเตียงเพื่อเข้านอน”

“อีกอย่าง หนูจะเอาตัวแลร์รี่ไปซ่อนไม่ให้วิเวียนหาพบ หนูอยากทำให้หล่อนทุกข์ใจสักสองสาวัน แม่ต้องเก็บเป็นความลับ ตกลงไหม”

จู่ๆ อีฟเวลินก็นึกขึ้นมาได้ว่าต้องเตือนราเชล ไม่อย่างนั้นแผนของเธอคงล้มเหลวถ้าราเชลหลุดปากออกไป