ความรักสีคราม นิยาย บท 954

“ทำไม?” ราเชลสงสัยว่าทำไมอีฟเวลินต้องพาตัวแลร์รี่ไปซ่อนและต้องการให้เธอเก็บความลับ

“เพราะถ้าวิเวียนมาตามหาเขา แม่จะคิดถึงหนูเป็นคนแรกและหลุดปากพูดไป”

อันที่จริงแล้วอีฟเวลินเป็นคนที่วางแผนอย่างพิถีพิถัน ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รอดจากการถูกจับหลังจากก่ออาชญากรรมมามากมายอย่างนี้

“ก็ได้ แต่แค่ไม่กี่วันแล้วก็ต้องคืนตัวเด็กไปล่ะ และดูให้เขาได้กินน้ำกินอาหารตอนกักตัวเขาไว้ด้วย” ราเชลจำได้ว่าแลร์รี่น่ารักเรียบร้อยขนาดไหนตอนที่มาเยี่ยมเธอ

เมื่อคิดว่าแลร์รี่จะถูกลูกสาวของเธอลักพาตัวทำให้เธอเศร้าใจ

“ทำไมคะ แม่เป็นห่วงเหรอ” อีฟเวลินชะงักจากการเก็บของและจ้องมองราเชล แม่ทำแบบนี้เพราะรู้สึกไม่ดีงั้นเหรอ ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยวุ่นวายใจกับเรื่องนี้ หรือเธอใจอ่อนให้กับวิเวียนแล้วหลังจากอีกฝ่ายมาเยี่ยม

“แม่ลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่วิเวียนทำกับหนูแล้วหรือไง” อีฟเวลินย้ำด้วยความกังวลว่าราเชลจะลืม

เมื่อฟังคำพูดของอีฟเวลิน ราเชลก็เตือนตัวเองว่าเธอไม่อาจให้อภัยในสิ่งที่อีฟเวลินถูกทำให้อับอาย เธอต้องให้วิเวียนชดใช้เป็นสองเท่าจากสิ่งที่ทำกับอีฟเวลิน

เมื่อเห็นว่าราเชลกลับมาโฟกัสกลับเป้าหมาย อีฟเวลินก็พยักหน้าอย่างพอใจและเข้านอน

ขณะเดียวกัน หลังจากเชนกลับไปแล้ว ปารีสก็คิดว่าเธอควรกลับได้แล้วเช่นกัน

“นี่ก็ดึกแล้ว ให้พี่ชายฉันมารับคุณดีไหม” เธอพูดพลางโทรหาเบเนดิกต์ก่อนที่ปารีสจะรับปาก

“เบ็น ภรรยาของพี่อยู่ที่บ้านฉัน มารับเธอด้วย” หลังจากได้ยินเสียงพึมพำตอบรับเธอก็วางสายและหันไปมองปารีส

เมื่อพูดคำว่า “ภรรยา” ปารีสก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

และเมื่อวิเวียนมองมาเธอก็ยิ่งหน้าแดงกว่าเดิม

เธอหลบสายตาและก้มหน้าก้มตากับโทรศัพท์ วิเวียนรู้ว่าปารีสกำลังทำอะไรอยู่ ดังนั้นเธอจึงสั่งให้แม่บ้านเตรียมอาหารที่เบเนดิกต์และปารีสชอบ

เนื่องจากค่ำแล้วเธอจึงต้องการให้ทั้งสองทานอาหารค่ำก่อนกลับบ้าน กินดึกเกินไปจะไม่ดีกับระบบย่อยอาหาร ปารีสไม่พูดอะไรและมีท่าทียอมรับ

ฟินนิคกลับมาถึงไม่นานหลังจากนั้น เขาพยักหน้าทักทายปารีสเมื่อเห็นเธอนั่งอยู่ที่โซฟา

ก่อนหน้านี้ เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเธอ แต่ตอนนี้เธอเป็นแฟนของพี่ภรรยา เขาจึงต้องทำตัวสุภาพ

เมื่อทั้งคู่นั่งพักผ่อนที่โซฟาแล้ว ปารีสก็ต้องนั่งมองคู่รักแสดงความรักต่อกัน ในหัวใจเธอภาวนาให้เบเนดิกต์มาเร็วๆ เพราะเธอรู้สึกกระอักกระอ่วนที่ต้องมาเป็นก้างขวางคอ

และเป็นอย่างที่เธอหวัง เบเนดิกต์มาถึงหลังจากฟินนิคไม่นาน

วิเวียนและฟินนิคนั่งอยู่ที่โซฟาและมองไปที่เบเนดิกต์

“เบ็น”

“เบ็น”

ทั้งสองทักทายและเขาพยักหน้ารับ เบเนดิกต์เหลือบมองปารีสก่อนจะลงไปนั่งข้างๆ เธอ

“คุณมาได้ยังไง?” จำได้ว่าเธอเพิ่งเลิกงานและไม่น่ามาอยู่ที่นี่ได้

ทำไมเธอมาที่นี่ สองสาวพูดคุยกันหรือไง

“ฉันยังต้องมาสอนแลร์รี่ก็เลยไปสายน่ะค่ะ” ปารีสตอบอย่างอ่อนหวาน

ปารีสมีเสียงนุ่มนวลและเธอพูดอย่างอ่อนโยน ซึ่งเป็นสิ่งที่เบเนดิกต์ชอบฟัง

“ครับๆ ผมรู้ว่าคุณยังต้องสอนเขา ฟินนิค ผมว่าคุณได้เวลาขึ้นเงินเดือนให้เธอแล้วนะ” เบเนดิกต์เย้า

ปกติแล้วเป็นวิเวียนที่คอยเอาเปรียบฟินนิค แต่ตอนนี้เบเนดิกต์รู้สึกว่าถึงเวลาที่เขาต้องทำบ้างและเขาพึงใจกับความคิดนั้น

“ได้สิ” ฟินนิคพยักหน้า ขึ้นเงินเดือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยสำหรับตระกูลนอร์ตันที่รวยจนล้นเหลือ

แม้ว่าฟินนิคจะไม่ถือสา แต่มีบางคนคิด

“อะไรนะ ทำไม?” วิเวียนชายตามองฟินนิคก่อนจะดึงกระเป๋าเงินของเขาออกมากอดไว้แน่นราวกับกำลังปกป้องมัน

ปารีสเกือบหัวเราะลั่นออกมาเมื่อเห็นการตอบสนองของวิเวียน เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นแง่มุมนี้ของวิเวียน และพบว่ามันน่าขันมาก แต่เนื่องจากอยู่ต่อหน้าฟินนิคเธอจึงทำได้แค่ยิ้มน้อยๆ แทน

“ทำไมไม่ได้ล่ะ” ฟินนิคโต้

“ปารีสอาสามาสอนแลร์รี่เอง ฉันไม่ได้บังคับให้เธอทำซักหน่อย” วิเวียนยิ้มให้ปารีสขณะชี้แจงข้อเท็จจริง