เมื่อความเงียบสงัดก่อตัวขึ้น ฟินนิคเผยอริมฝีปากออก และวิเวียนคิดว่าเขากำลังจะถามเธออีกครั้ง เธอหาคำอธิบายในหัว อย่างไรก็ตาม เขาพูดเพียงว่า “พักผ่อนให้เพียงพอนะ ผมจะขอให้มอลลี่ส่งซุปไก่มาให้”
วิเวียนนิ่งเงียบ เธอเงยหน้าขึ้นมองฟินนิค เมื่อเธอรูสึกที่ฟินนิคไม่ถามเธอต่อ เขาก็เอามือปิดตาเธอ
"นอนเถอะ เราจะคุยกันเมื่อคุณตื่น”
เสียงของฟินนิคนั้นลุ่มลึก และมันล่องลอยผ่านหูของเธอราวกับขนนก
วิเวียนเพิ่งกินยาแก้ปวด ซึ่งทำให้เธอรู้สึกง่วงมาก เธอพยักหน้าและผล็อยหลับไป
น่าแปลกที่การมีฟินนิคอยู่เคียงข้างเธอทำให้เธอหลับได้ง่ายขึ้น
เมื่อวิเวียนกำลังจะผล็อยหลับไป เธอสัมผัสได้ถึงการสัมผัสเบาๆ บนหน้าผากของเธอ
แล้วเธอก็ได้ยินเสียงถอนหายใจเบาๆ
“วิเวียน วิลเลี่ยม ผมจะทำยังไงกับคุณดี”
...
หลังจากที่วิเวียนหลับไปโนอาห์มาถึงโรงพยาบาล เขาเอาซุปไก่ของมอลลี่มาด้วย
"คุณนอร์ตัน นี่คือ...” โนอาห์พูดขณะเข้าไปในห้องทำงานและถูกฟินนิคไล่
เขาหันกลับมาและสังเกตเห็นว่าวิเวียนหลับไปอย่างรวดเร็ว เขาหุบปากทันทีและตามฟินนิคออกจากห้องผู้ป่วย
“โอเค พูดมาได้เลย” ฟินนิคพูดหลังจากพวกเขาอยู่ที่ทางเดิน “คุณได้ตรวจสอบหรือยังว่าว่าวิเวียนได้รับบาดเจ็บได้ยังไง”
“ครับ ผมถามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแล้ว หลายคนก็เห็นเช่นกัน”
"แล้วเกิดอะไรขึ้น"
“บริษัทนิตยสารของพวกเขาเพิ่งเปิดตัวโรงงานแปรรูปอาหาร โรงงานล้มละลายและไม่ได้จ่ายค่าจ้างให้คนงาน คนงานที่ตกงานหาทางแก้แค้นฟาเบียน แล้ว...” โนอาห์หยุดชั่วคราว ไม่แน่ใจว่าเขาพูดต่อหรือไม่
สายตาของฟินนิคเคร่งเครียด "พูดต่อได้เลย"
“ชายคนนั้นกำลังตามฟาเบียนอยู่จริงๆ แต่คุณนายนอร์ตันรีบวิ่งไปปกป้องฟาเบียน คนงานที่ตกงานโกรธจัดและแทงคุณนายนอร์ตัน”
โนอาห์เฝ้าสังเกตทุกคำพูดของฟินนิคอย่างระมัดระวังเมื่อเขารายงาน
อย่างไรก็ตามฟินนิคดูค่อนข้างสงบ
จนโนอาห์รู้สึกกลัว
เขาคิดว่าคุณนอร์ตันห่วงใยคุณนายนอร์ตันมาก ผมเข้าใจผิดหรือเปล่า
“อะไรอีก” ฟินนิคกล่าว
“เอ่อ…คนเห็นเหตุการณ์เล่าว่าฟาเบียนตกใจมากที่คุณนายนอร์ตันได้รับบาดเจ็บ” โนอาห์พูดเสริม “เขากอดคุณนายนอร์ตันมาตลอดทางจนถึงโรงพยาบาล…”
สายตาที่จ้องลึกของฟินนิคดำดิ่งลงไปอีก
“โอเค ไปได้แล้ว” ฟินนิคดูไม่สะทกสะท้านกับรายงานของโนอาห์
โนอาห์เช็ดเหงื่อที่เกิดจากความประหม่าของเขา เขาพยักหน้าและเตรียมจะจากไป แต่แล้ว เข็บังเอิญเหลือบมองที่มือจับวีลแชร์ของฟินนิค
ก่อนหน้านี้ฟินนิคกำที่จับไว้แน่น และตอนนี้ก็ได้ปล่อยมือออกแล้ว โนอาห์ประหลาดใจเมื่อที่จับซึ่งทำจากยางนั้นยุบลงไปจริงๆ เพราะฟินนิคจับไว้แน่น
เมื่อวิเวียนตื่นขึ้น ฟินนิคก็ยังอยู่ข้างเธอ เขาเทซุปไก่จากกระติกน้ำร้อนข้างเตียงของโรงพยาบาล “ดื่มนี่สิ”
วิเวียนใช้มือข้างเดียวพยุงตัวเองขึ้น มือขวาของเธอได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นเธอจึงพยายามจับซุปไก่ด้วยมือซ้าย เธอค่อนข้างเงอะงะเพราะเธอถนัดขวา ฟินนิคสังเกตเห็นและขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็หยิบช้อนในมือของเธอ “ให้ผมช่วยเถอะ”
เขาหยิบช้อนมาคันหนึ่งแล้วเป่าเบา ๆ เพื่อให้มันเย็นลงก่อนจะขยับเข้าใกล้ปากของเธอ
วิเวียนตกตะลึง
เขาป้อนอาหารให้ฉันเหรอ
เธอไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะสามารถเพลิดเพลินกับการรักษาแบบนี้ได้ อย่างไรก็ตาม เธอเผยอริมฝีปากของเธอและดื่มมันอย่างว่าง่าย
ขณะที่เธอแอบมองฟินนิคเธอรู้สึกประหม่าอย่างอธิบายไม่ถูก
การอ่านใจฟินนิคเป็นเรื่องยาก เนื่องจากเขาดูเหมือนไม่แยแสอยู่เสมอ เธอไม่แน่ใจว่าเขายังโกรธเธออยู่หรือเปล่า
เมื่อเธอใคร่ครวญว่าจะพูดเรื่องที่เธอได้รับบาดเจ็บดีไม ฟินนิคก็ทำลายความเงียบ “คุณมีอะไรอยากจะบอกผมไหม”
วิเวียนยิ้มอย่างเคอะเขิน
ฉันซ่อนอะไรจากผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ความรักสีคราม