.
“ไอริน”
“คะ”
“ห้ามลืมสัมผัสของผมเด็ดขาด”
“ทำไมคะ”
“ถ้าลืม ผมจะกลับมาตอกย้ำจนกว่าคุณจะจำได้ แบบนี้”
“อ๊า บอสขา”
.
เฮือก!
ไอรินสะดุ้งตื่น ดวงตาคู่งามเปิดกว้างแล้วมองไปรอบ ๆ ห้องน้ำกว้างใหญ่ ที่มีเธอเพียงคนเดียวเหมือนเดิม แต่ทำไมเสียงของบอสมันถึงได้ชัดเจนเหมือนเขามาพูดอยู่ข้าง ๆ หูขนาดนั้น
แค่ฝันเอง..
หญิงสาวขยับตัวขึ้นนั่งกอดเข่า น้ำอุ่นจัดในตอนแรกเริ่มเย็นลง ทว่าร่างกายเธอกลับร้อนผ่าวขึ้นอย่างไร้สาเหตุ โดยเฉพาะส่วนเร้นลับที่ถูกมือใหญ่บีบคลึงนานนับชั่วโมงเมื่อตอนเย็น
มันเหมือนว่ามือของเขายังอยู่ตรงนี้ ยังสัมผัสเธออย่างร้อนแรงไม่ได้หายไปไหน แม้ว่าตอนนี้ตัวตนของเขาจะอยู่ไกลแค่ไหนก็ตาม
“คนเจ้าแผนการ”
พลชจงใจสัมผัสเธอก่อนไปอิตาลี เขาอยากให้เธอลืมเขาไม่ลง และเอาแต่คิดถึงสัมผัสจากเขาเหมือนคนบ้า มันคือแผนการของเขาตั้งแต่แรก และมันดันได้ผลดีมากจนน่าหงุดหงิด
เธอคิดถึงสัมผัสของเขา
อยากให้เขาสัมผัสเธอเหมือนเมื่อเย็น มอบความสุขสมที่แสนทรมานแบบนั้นให้อีกหลาย ๆ ครั้ง
“เมื่อไหร่คุณจะกลับมา”
.
.
“หน้าบูดเป็นตูดลิง” เจ้าบ่าวในชุดขาวแต่ร่างกายเต็มไปด้วยรอยสักเดินเข้าไปหาเพื่อนสนิท ตั้งแต่มาถึงพลชเอาแต่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ ไม่มีใครเข้าหน้าติดสักคน
“สำบัดสำนวนภาษาไทยของมึงยังดีเหมือนเดิม” พลชอดแขวะไม่ได้ “อ้อ จะมีเมียเป็นคนไทยเลยต้องเก่งภาษาไทยสินะ”
“เมียกูพูดอิตาลีได้น้ำไหลไฟแล่บ กูไม่จำเป็นต้องพูดไทยได้ก็ได้ แต่ที่กูยังต้องพูดได้เพราะกลัวว่ามึงกับไอ้หมอจะแอบด่าแล้วฟังไม่ออก”
“น่าภูมิใจซะไม่มี” พลชยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ บ่งบอกว่าเขาไม่ได้ภูมิใจกับมันจริง ๆ
สองร่างที่สูงพอ ๆ กันยืนมองสวนจากระเบียงคฤหาสน์หรู ด้านล่างถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงามสำหรับงานเลี้ยงเย็นนี้ พลชมาถึงอิตาลีตั้งแต่เมื่อวาน ผ่านพิธีเอ่ยคำสาบานในโบสถ์เมื่อเช้าเรียบร้อย ตอนนี้เหลือแค่งานเลี้ยงที่เพื่อนรบเร้าให้อยู่ต่อแล้วค่อยบินกลับไทย
น่าเบื่อจะตาย
“ทำไมถึงอยากกลับไทยนัก”
ราฟาเอลตั้งคำถาม ตั้งแต่มาถึงเพื่อนสนิทก็เอาแต่ถามว่าเมื่อไหร่จะได้กลับไทยไม่หยุด ทำเหมือนว่าซุกใครไว้ที่นั่นยังไงยังงั้น
“หรือว่ามึงซุกเมียไว้ที่ไทย”
“พอเลย กูไม่ใช่มึง” พลชรีบยกมือห้าม เอ่ยปฏิเสธเสียงแข็ง เขาไม่ได้โกหก เพราะเขาไม่ได้ซุกเมียไว้จริง ๆ มีแต่เลขา..
วันหนึ่งเขาต้องมีเมีย ต้องแต่งงานเพื่อมีทายาทกับผู้หญิงที่เหมาะสม แต่ไม่ใช่ตอนนี้ และถึงมีเขาก็ไม่มีทางคลั่งเมียแบบมันแน่นอน
“แล้วทำไมต้องทำท่าทางเหมือนอยากกลับไทยขนาดนั้นด้วย”
“กูแค่มีเรื่องต้องทำ ไม่ได้ว่างงานเหมือนมึง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย้ำรักเลขา NC-20