ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 112

“อยู่บ้านดี ๆ นะริน ส่วนดีน เราน่ะอย่ารั้นจะไปช่วยชาวบ้านนัก เจ็บแบบนี้ยิ่งไปช่วยชาวบ้านเขาจะยิ่งเป็นกังวลจนไม่เป็นอันทำงานทำการกันพอดี”

นักธุรกิจหนุ่มนั่งคอตก เถียงคุณครูไอยราไม่ออกเพราะตัวเองทำผิดจริง ๆ

เขาพักรักษาตัวมาได้สองวันแล้ว จุดที่ช้ำเริ่มเป็นสีม่วงเข้ม แต่เพราะยาจากไอยราทำให้รอยช้ำไม่น่ากลัวเท่าที่คิด ส่วนแผลที่แขนก็สมานกันดี พลชจึงแอบหนีไอรินไปที่โรงเรียน หวังจะช่วยหยิบจับอะไรได้บ้าง

แต่พอชาวบ้านเจอหน้าเขา ทุกคนก็พากันเลิ่กลั่กทำอะไรไม่ถูก จนครูไอยราต้องมาไล่ให้ว่าที่ลูกเขยกลับบ้าน

ตอนนี้ทุกคนในหมู่บ้านรู้ว่าพลชคือใคร และเพราะรู้ ทุกคนถึงได้หวั่นเกรงแบบนี้ สำหรับชาวบ้านตาดำ ๆ สิ่งที่น่ากลัวที่สุดไม่ใช่แมลงศัตรูพืช แต่เป็นนายทุนอย่างพลชต่างหาก ขึ้นชื่อว่านายทุน.. ผลประโยชน์ย่อมมาก่อนทุกอย่างเสมอ ไม่รู้ว่าวันดีคืนดี จากหนุ่มลูกครึ่งแสนดีที่ชาวบ้านรักใคร่ จะกลายเป็นคนหน้าเลือดกว้านซื้อที่ดิน จนคนหาเช้ากินค่ำไม่มีที่ซุกหัวนอนวันไหน

“วันนี้ชาวบ้านมองผมแปลก ๆ” พลชฟ้องคนรัก ระหว่างที่เปิดเสื้อขึ้นเพื่อให้ไอรินประคบสมุนไพร

ไอรินที่รู้เรื่องทุกอย่างดีไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แฟนหนุ่มยังไม่รู้ว่าชาวบ้านกำลังหวั่นเกรงตัวเองแค่ไหน ถึงครูไอยราจะช่วยพูดจนชาวบ้านเริ่มสบายใจขึ้นมาบ้าง แต่สุดท้ายก็ยังมีเศษเสี้ยวเล็ก ๆ ที่เรียกว่าความไม่ไว้วางใจลอยฟุ้งอยู่ในอากาศอยู่ดี

“เสร็จแล้วค่ะ” ไอรินปิดเสื้อยืดสีเข้มลง “คุณควรเข้านอนได้แล้ว จะได้หายไว ๆ”

เธอประคองคนตัวโตไปที่ฟูกนอนกลางโถงบ้าน ที่ผ่านมาชายหนุ่มใช้พื้นที่ตรงนี้หลับนอนได้ไม่เคยบ่น แต่พอวันนี้ที่คุณครูไอยราไม่อยู่ เด็กชายพลชก็เริ่มเกิดอาการงอแง

“ริน อยู่ด้วยกันก่อนได้ไหม”

“สามทุ่มแล้วนะคะ”

“ผมเหงา”

“หืม” ไอรินเลิกคิ้วสูง “ปกติก็ไม่เห็นเหงานี่คะ นอนมาได้ตั้งสองวันไม่เห็นเป็นอะไร”

พลชตีหน้ามึนไม่รู้ไม่ชี้ เขารั้งร่างบางลงมานอนด้วยกัน ใช้สองแขนกอดรัดกักกันไอรินเอาไว้จนคนตัวเล็กกว่าดิ้นหนีไม่ได้

“ดีนคะ!”

“นอนด้วยกันเดี๋ยวเดียวเอง นะครับ”

หัวใจดวงเล็ก ๆ อ่อนยวบให้กับเสียงกระซิบออดอ้อนข้างหู อ้อนแบบนี้แล้วจะให้ปฏิเสธได้ยังไง สุดท้ายไอรินก็ใจอ่อน ยังไงวันนี้แม่ก็ไม่อยู่บ้าน และเธอเองก็คิดถึงอ้อมกอดของคนรักเหมือนกัน

ร่างบางพลิกกายกลับไปหาคนตัวใหญ่ด้านหลัง จากที่ถูกกอดฝ่ายเดียว กลับกลายเป็นต่างฝ่ายต่างมอบอ้อมกอดให้แก่กันและกัน ไอรินแนบใบหน้ากับอกกว้าง หลับตาพริ้มเพื่อตั้งใจฟังเสียงหัวใจที่เต้นตุบใกล้ ๆ นี่เป็นครั้งที่สองที่เธอได้นอนกอดพลชแบบนี้

เพราะเกือบทุกครั้งหลังจากที่ทุกอย่างจบลง พลชจะไม่กอด.. นอกจากครั้งนั้นที่เธอร้องขอแค่ครั้งเดียว ไอรินรู้ว่าที่เขาทำแบบนั้นเพราะไม่อยากให้เกิดความรู้สึกผูกพันขึ้นระหว่างเรา น่าขำที่ถึงแม้พลชจะป้องกันทุกทางแล้ว แต่ไอรินก็ยังตกหลุมรักเขาอยู่ดี..

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน