ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 39

“หายไปไหนกันมา”

เสียงเย็นยะเยือกของเจ้านายทำเอาลูกน้องคอหดกันเป็นแถว ๆ ทั้งวิลล์และไมค์ต่างพากันก้มหน้าลง ไม่กล้าสบสายตาคู่นั้นที่เต็มไปด้วยถ้อยคำตำหนิ

พวกเขาแค่ออกไปสูบบุหรี่นอกงานไม่ถึงสิบนาที ไม่คิดว่าจะทำให้บอสไม่พอใจขนาดนี้

“พวกผมออกไปสูบบุหรี่มาครับ”

“งั้นเหรอ”

พลชถามเหมือนไม่ใส่ใจ แต่คนที่อยู่ด้วยกันมานานรู้ดีว่าเจ้านายแค่ยังไม่อยากเช็กบิลตอนนี้เท่านั้น ยังไงพวกเขาก็หนีไม่พ้นโทษ ข้อหาปล่อยปละละเลยหน้าที่

วิลล์หน้าจ๋อยสนิท เขาผิดเองที่ชวนไมค์ออกไปพร้อมกัน เพราะเห็นว่าไอรินมีเพื่อนอยู่ด้วยไม่น่ามีปัญหาอะไร ใครจะไปคิดว่าบอสจะกลับมาเร็วขนาดนี้

“กลับได้แล้ว”

“ครับบอส”

วิลล์สบสายตากับไอรินแวบเดียว ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปนั่งที่ตำแหน่งคนขับอย่างรวดเร็ว ไมค์ตามไปนั่งข้างคนขับ ส่วนไอรินกับพลชนั่งตอนหลังที่เป็นเบาะสี่ที่นั่ง หันหน้าเข้าหากันโดยมีโต๊ะขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่กั้นกลาง หน้าต่างทั่วทั้งคันถูกปิดด้วยผ้าม่านสีดำสนิท เมื่อประตูปิดลง คนด้านในก็ถูกตัดออกจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิง

พลชเลือกซื้อรถคันนี้เพราะฟังชั่นของมัน ส่วนของผู้โดยสารจะมีกระจกและผ้าม่านกั้นจากคนขับด้านหน้า คล้ายกับห้องเล็ก ๆ ห้องหนึ่งที่ให้ความรู้สึกเป็นส่วนตัว เก็บเสียงได้ดี และไม่มีใครมองเข้ามาได้นอกจากคนด้านในจะเปิดม่านสีดำออก

ไอรินนั่งตรงข้ามกับเจ้านายหนุ่มเหมือนขามา วิลล์ทำหน้าที่ขับรถได้อย่างนุ่มนวล เพราะราคาที่แพงหูฉี่ทำให้แทบไม่ได้ยินเสียงของเครื่องยนต์ หรือแรงสั่นสะเทือนเหมือนรถทั่วไป เลขาสาวที่ถูกแอร์เย็น ๆ เป่าเริ่มเคลิ้มจวนเจียนจะหลับอยู่รอมร่อ

ถ้าไม่ใช่เพราะเรียวขาถูกฝ่ามือร้อนสัมผัสแผ่วเบา

“บอส”

หญิงสาวเปิดเปลือกตาขึ้น มองคนที่นั่งตรงข้ามด้วยสายตาเต็มไปด้วยคำถาม มือของพลชยังวางอยู่บนต้นขา และทำท่าเหมือนจะไต่ขึ้นสูงจนเธอต้องรีบตะครุบมือร้ายกาจนั่นไว้

“มะ ไม่ได้นะคะ”

ไอรินรีบห้าม เธอรู้ดีว่าบอสต้องการอะไร แต่บนรถแบบนี้..

“มานั่งฝั่งนี้ไอริน”

“บอสคะ”

“หรือจะให้ผมลุกไปเอง”

เธอรีบคำนวนข้อดีข้อเสียอย่างรวดเร็ว ถ้าบอสลุกขึ้นมาเอง ที่นั่งของเธอที่ติดกับคนขับยังไงก็อันตรายกว่า ถึงจะมีกระจกกั้นและกันเสียงได้ดีแค่ไหน แต่ถ้าเกิดมันมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา..

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน