ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 45

กินเวลาไปชั่วโมงเศษกว่าพายุสวาทจะจบลง เนิ่นนานจนไอรินที่เป็นฝ่ายออนท็อปเหนื่อยอ่อนและหลับไปทันที ทั้ง ๆ ที่ตัวยังเปื้อนไปด้วยน้ำกามของเจ้านายหนุ่ม พลชประคองร่างบอบบางออกจากตัก ไอรินที่หลับไปแล้วลืมตาตื่น เอ่ยกับพลชด้วยน้ำเสียงงัวเงียแกมออดอ้อนว่า

“อื้มมม บอสขา รินขอพักแป๊บนึงนะคะ ไว้ค่อยทำต่อน้า”

“ไอริน ผมไม่ได้จะ..”

“รินขอพักแป๊บเดียวนะคะ แป๊บเดียวเอง งืม ๆ”

ชายหนุ่มส่ายหัวแล้วหลุดหัวเราะออกมา เขาปล่อยให้ไอรินนอนพักอย่างที่เธอต้องการ ทั้งยังใจดีช่วยเช็ดคราบอะไรต่อมิอะไรออกให้ และจัดเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยให้เข้าที่เข้าทาง

“จะมีเจ้านายที่ไหนใจดีได้เท่าผมอีก ไอริน”

จัดการเลขาเสร็จก็หันมาจัดการตัวเอง พลชส่ายหน้าตอนที่เห็นคราบเปื้อนวงกว้างบนกางเกง ทั้งของตัวเองและของไอรินปะปนกันจนแยกแทบไม่ออก

เมื่อทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ พลชก็กดเครื่องมือสื่อสารข้างรถเพื่อพูดคุยกับลูกน้องอีกสองคน

“ตอนนี้เราอยู่ที่ไหน”

“บางนาครับ บอสจะให้ผมกลับเพนท์เฮ้าส์เลยไหมครับ”

“ไม่ล่ะ” พลชปฏิเสธทันที วันนี้เขาไม่อยากกลับเพนท์เฮ้าส์ แต่อยากไปที่ ๆ หนึ่งมากกว่า “ไปพัทยา”

“ครับ!?” วิลล์ทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง พัทยา คนอย่างบอสเนี่ยนะจะไปพัทยา

หรือบอสมีงานที่นั่น แต่เท่าที่จำได้พรุ่งนี้มัน..

“พรุ่งนี้วันหยุดไม่ใช่หรือไง”

“ก็ใช่ครับ แต่..”

ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ คนอย่าง พลช ดีน แม็กซ์เวล เคยรู้จักวันหยุดที่ไหนกัน คน ๆ นี้ทำงานเจ็ดวันต่ออาทิตย์ไม่เคยหยุดพัก พอบอสพูดถึงวันหยุดทั้งวิลล์และไมค์จึงได้แต่มองหน้ากันงง ๆ

“ทำไม? นายจะไม่ให้ฉันพักบ้างเลยเหรอวิลล์”

“ปละ เปล่าครับ” วิลล์รีบปฏิเสธทันที แค่โดนหมายหัวเรื่องเดียวก็หนักแล้ว อย่าขัดใจเจ้านายจะดีกว่า “ไปพัทยานะครับ บอสจะกลับไปเก็บเสื้อผ้า..”

“ไม่ต้อง ค่อยไปหาซื้อเอาข้างหน้า”

“ครับบอส”

“โทรไปจองรีสอร์ทไว้สี่หลังด้วย ฉันไม่อยากนอนโรงแรม ถึงแล้วค่อยเรียก ฉันจะพักผ่อน”

พลชกดตัดสัญญาณทันทีที่พูดจบ ห้องโดยสารขนาดกว้างกลับมาสงบอีกครั้ง ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อลงจนถึงกลางอกเพราะความอึดอัด เขาหยิบแล็ปท็อปขึ้นมา ตั้งใจว่าจะทำงานที่คั่งค้างต่อระหว่างทางไปพัทยา

“อื้มม”

ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจคิดพลชก็ต้องหยุดการกระทำทุกอย่างลง ดวงตาคมกริบมองไหล่กว้างที่ถูกกดทับด้วยศีรษะของเลขาสาว ไอรินใช้ไหล่ของเขาแทนหมอน หลับสนิทไม่รู้ตัวสักนิดว่าทำอะไรลงไป

ไม่รู้หรือไงว่าเขาไม่เคยให้ใครนอนหนุนแบบนี้มาก่อน

พลชนิ่งคิด แค่เขาขยับออกห่างทุกอย่างก็จะจบ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน