ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 46
“ไอริน”
“งืม”
“ไอริน ตื่นก่อน”
“อื้อ อย่ายุ่ง จะนอนนน”
คนห่วงนอนปัดมือไปมา ขึ้นเสียงใส่โดยไม่รู้ตัวว่าคน ๆ นั้นคือเจ้านาย แต่พลชไม่ได้ถือสา เขาเปิดประตูออกกว้าง สบตาวิลล์ยืนนิ่งเพื่อรอรับคำสั่งอยู่ก่อนแล้ว
“วิลล์ อุ้มไอรินไปที่บ้านพักของเธอ”
“ครับ”
วิลล์รับคำอย่างแข็งขัน แต่เมื่อจะเข้าไปอุ้มไอรินออกจากตักของบอส ผู้ช่วยหนุ่มกลับชะงักงันไปนานจนพลชแปลกใจ
พลชมองตามสายตาของลูกน้อง เมื่อเห็นสาเหตุที่ทำให้วิลล์ตาค้าง เขาก็รีบดันร่างผู้ช่วยออกทันที
“หันหลังไป!”
“ครับบอส!”
วิลล์หันหลังให้เจ้านายทันที ผู้ช่วยหนุ่มเหงื่อแตกพลั่ก ๆ ไหลซึมไปทั้งตัว วันนี้มันวันซวยอะไรของเขา ทำอะไรก็ผิดพลาดไปหมด
เมื่อเห็นว่าลูกน้องยอมหันหลังให้แล้ว พลชจึงหันกลับมาจัดการกับไอรินบ้าง คนขี้เซาที่ตอนนี้ยังคงหลับไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคนอื่นเห็นหน้าอกตัวเองเกือบจะทั้งเต้าอยู่แล้ว
เพราะเขาแกะซิลิโคนปิดหน้าอกของเธอออกไปแล้ว ไอรินตอนนี้จึงเหลือแค่ชุดเดรสที่ค่อนข้างโชว์ผิวหนัง และเพราะเธอกำลังนอน เดรสตัวนั้นจึงเปิดออกกว้าง จนเห็นเนินอกเกือบครึ่ง
เขาไม่อยากโมโหวิลล์ เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่เขาโมโหตัวเองที่สะเพร่า ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นทั้ง ๆ ที่ไอรินเป็นคนของตัวเอง พลชหยิบสูทที่ถอดทิ้งวางทับร่างกายส่วนบนที่เป็นปัญหา แล้วอุ้มไอรินออกมาจากรถด้วยตัวเองอย่างมั่นคง
“ห้ามเข้าไปยุ่งในนั้นเด็ดขาด โดยเฉพาะนาย วิลล์” เพราะพลชเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าซิลิโคนไอรินตกอยู่ในนั้น เขาออกคำสั่งเด็ดขาดว่าไม่ให้ใครเข้าไปยุ่ง โดยเฉพาะวิลล์
วิลล์หน้าหดเหลือสองนิ้ว ก้มหน้าลงไม่กล้าพูดเล่นกับเจ้านายเหมือนเคย
“ครับบอส”
“จัดการหาเสื้อผ้าลำลองให้ฉันกับไอรินสองชุด”
“บอสครับ แต่ผมไม่ทราบไซซ์คุณไอริน” วิลล์อดแย้งไม่ได้ ไซซ์ของบอสเขารู้อยู่แล้ว แต่ว่าไซซ์ของคุณเลขา..
“ซื้อมาแบบฟรีไซซ์ ชุดที่เป็นยางยืดหรือเชือก แค่นี้คิดไม่ได้หรือไง” พลชปรายตามองลูกน้อง แค่นี้วิลล์ก็ไม่กล้าถามอะไรอีก
“ขอโทษครับบอส!”
วันนี้เขาโดนบอสหมายหัวนับครั้งไม่ถ้วน พักผ่อนจบเมื่อไหร่ชีวิตวิลล์น่าจะจบด้วยเหมือนกัน
“ไปจัดการให้เรียบร้อย”
พลชทิ้งท้ายไว้แค่นั้น เขาอุ้มเลขาขี้เซาไปยังบ้านพักที่อยู่ไม่ไกล ปล่อยให้ลูกน้องอย่างวิลล์มองตามตาละห้อย ส่วนไมค์ที่เดินเข้ามาสมทบส่ายหน้าอย่างเห็นใจ ปกติเขาจะคิดว่าวิลล์สมควรโดนตำหนิแล้ว เพราะหลายครั้งเพื่อนก็ทำตัวให้น่าด่าจริง ๆ แต่ครั้งนี้วิลล์ไม่ได้ทำผิดอะไรเลย
แรงสั่นสะเทือนปลุกให้ไอรินปรือตาขึ้น สิ่งแรกที่เธอเห็นคือปลายคางของบอส หลังจากนั้นก็เริ่มรู้ว่าร่างกายของตัวเองกำลังลอยอยู่กลางอากาศ เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ความงัวเงียหายไปเป็นปลิดทิ้ง
“บอสคะ!”
พลชก้มมองเจ้าของเสียงนั้น สบสายตากับดวงตาคู่สวยที่กำลังตื่นตระหนกนิ่ง ๆ
“ตื่นแล้วเหรอ”
“ค่ะ บะ บอสปล่อยรินเถอะค่ะ รินเดินเองได้”
“อืม”
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย้ำรักเลขา NC-20