ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 47

47 /254

ไอรินตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวัน และก็เหมือนเคย ข้างกายของเธอไม่มีใครอยู่ด้วยเหมือนทุกครั้ง ที่นอนข้าง ๆ เย็นชืดจนชิน เมื่อคืนหลังจากที่ทุกอย่างจบลง บอสคงกลับไปนอนที่บ้านพักของตัวเอง

ไอรินลุกขึ้นยืน พยุงร่างที่อ่อนแรงไปที่กระจกบานใหญ่ เธอเปิดม่านสีเข้มออกกว้าง ภาพตรงหน้าคือทะเลสีฟ้าครามที่ทอดยาวไปไกลสุดลูกหูลูกตา

ทะเล ไม่ได้มาทะเลนานแล้วเหมือนกัน

เมื่อคืนไอรินเอาแต่นอนอุตุ พอรู้สึกตัวก็จูงมือบอสเข้าห้องแล้วทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันทั้งคืน เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน รู้แค่ไม่ใช่ที่เพนท์เฮ้าส์ แต่ก็คงไม่ไกลจากกรุงเทพฯ เท่าไหร่

ออด

หญิงสาวละสายตาจากทะเลตรงหน้า เธอเดินไปที่ประตู ส่องตาแมวเพื่อดูว่าใครที่มาหา

“คุณไมค์”

ไอรินรีบเปิดประตูเมื่อเห็นว่าเป็นคนคุ้นเคย ไม่รู้เลยว่าไมค์เองก็ยังอยู่ที่นี่ ในมือของอีกฝ่ายถือถุงกระดาษโลโก้แบรนด์ดังแล้วยื่นมันมาให้เธอ

“อะไรเหรอคะ”

“เสื้อผ้าของคุณครับ”

“เสื้อผ้า โอ๊ะ!”

ไอรินรีบเบี่ยงตัวหลบหลังประตูทันที เธอเพิ่งรู้ว่าตัวเองอยู่ในชุดคลุมอาบน้ำตัวเดียว ไม่เหมาะที่จะเปิดประตูรับใครด้วยซ้ำ

“ขอโทษค่ะที่แต่งตัวไม่เรียบร้อย”

“ไม่เป็นไรครับ ผมเองก็มารบกวนคุณด้วย แต่ตอนนี้คุณไอรินรีบอาบน้ำแต่งตัวดีกว่า บอสรอทานมื้อเที่ยงกับคุณ”

“ได้ค่ะ ขอบคุณสำหรับเสื้อผ้านะคะ”

“บอสเป็นคนให้ผมหามาให้ครับ”

“อ่า..” ไอรินก้มหน้าลงเล็กน้อย ในอกรู้สึกวูบไหวแปลก ๆ อีกแล้ว “ฝากบอกบอสด้วยนะคะว่ารินขอเวลาครึ่งชั่วโมง”

“ครับ”

ไมค์รับคำสั้น ๆ แล้วเดินจากไป ไอรินเพิ่งสังเกตว่าวันนี้เพื่อนร่วมงานสวมชุดสบาย ๆ แทนชุดทางการที่ใส่เป็นประจำ กางเกงขาสั้นสามส่วนสีครีม เสื้อลายสีสันสดใส รองเท้าแตะ ลุคนี้ทำให้ไมค์ดูเด็กลงกว่าอายุหลายปี

ไอรินปิดประตูบ้านพัก เธอตรวจดูของในถุงก็พบว่าเป็นเพียงชุดเดรสลายดอกไม้ทั่วไปที่เหมาะสำหรับการมาทะเล รองเท้าสานคู่สวย และชั้นในสองชิ้น

แต่เดี๋ยวก่อน ชั้นในอย่างนั้นเหรอ?

ไอรินรีบเอาของสำคัญมาลองสวม แล้วก็พบว่ามันใส่ได้พอดิบพอดี หญิงสาวหน้าร้อนผ่าว เธอเป็นคนซ่อนรูปมาแต่ไหนแต่ไร บวกกับเวลาปกติที่มักจะสวมชุดสุภาพที่ไม่รัดรูปมากนัก เป็นไปไม่ได้ที่วิลล์หรือไมค์จะเดาไซซ์เธอได้ถูกเป๊ะแบบนี้

เธอเป็นคนเดียวที่รู้ขนาดร่างกายของตัวเอง แต่ก็มีอีกคนที่อาจจะรู้เหมือนกัน..

“อยู่ด้วยกันจนรู้ไซซ์เสื้อผ้าแล้วเหรอ”