ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 51

“ภาพวาดนี้..”

“อย่าบอกนะว่าภาพนี้รินก็รู้จัก”

“ค่ะ รินจำได้ว่าภาพนี้เป็นภาพแรกของศิลปินท่านนี้เลย แรร์มากเลยนะคะ ไม่คิดว่าคุณแด๊ดจะเป็นคนเก็บเอาไว้”

“มันอยู่กับแด๊ดเอง ภาพนี้แด๊ดได้มาตั้งแต่สมัยยังอยู่ที่อิตาลี ตอนที่แด๊ดซื้อจำได้ว่าราคาไม่กี่ยูโรเอง”

“ตอนนี้ราคาหลายแสนยูโรแล้วนะคะ”

“ผิด เป็นล้านแล้วต่างหาก มีคนเสนอราคาให้แด๊ดราคาหนึ่งล้านห้าแสนยูโร แต่แด๊ดไม่ขาย”

“เป็นริน รินก็ไม่ขายค่ะ”

เสียงพูดคุยของสองคนที่ต่างวัย ต่างเพศ ต่างเชื้อชาติดังขึ้นต่อเนื่องมาหลายนาทีแล้ว และดูเหมือนว่ามันจะไม่จบลงในเร็ว ๆ นี้ ไอรินที่คลั่งไคล้ทุกอย่างที่เป็นอิตาลี ทั้งอาหาร ประเทศ ประวัติศาสตร์ รวมถึงศิลปะในแบบของชาวโรมัน มาเจอกับชายชาวอิตาเลียนที่ภูมิใจนำเสนอประเทศของตัวเองอย่างฟิลิปโป รู้จักกันไม่ถึงห้านาที แต่กลับสนิทสนมราวกับรู้จักกันมานาน

ไอรินพูดภาษาอิตาลีได้คล่องเหมือนเป็นเจ้าของภาษา ยิ่งน่าตกใจเมื่อรู้ว่าไอรินเรียนภาษาอิตาลีเป็นวิชาโทเท่านั้น ส่วนพวกประวัติศาสตร์เธอหาอ่านเอาเอง ไม่ได้เรียนมาโดยตรงแต่ความรู้กลับเต็มแน่น ไม่ว่าฟิลิปโปพูดอะไรไอรินก็ตอบได้ฉะฉานทุกเรื่อง

“แด๊ดถูกใจเลขาของดีนมาก”

พิมพ์ดาวเอ่ยยิ้ม ๆ สามีเธอมาอยู่ที่ไทยได้สามสิบกว่าปี แต่หัวใจยังคงเป็นชาวโรมันเต็มร้อย พอได้เจอกับคนที่คุยเรื่องเดียวกันได้ก็เกิดถูกใจขึ้นมา ชวนไอรินคุยไม่หยุด พาเดินชมข้าวของในบ้านทุกอย่างไม่คิดหวงแหน

“ก็ดีแล้วครับ”

“ระวังโดนแย่งเลขานะลูก”

ดวงตาที่เรียบนิ่งมาตลอดฉายแววบางอย่างครู่เดียว ก่อนจะจางหายไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ไม่ได้หรอกครับ ไอรินเป็นเลขาของผม”

ใครก็เอาไอรินไปจากเขาไม่ได้ทั้งนั้น

พิมพ์ดาวมองท่าทีของลูกเพื่อเก็บรายละเอียดบางอย่าง พลชเป็นคนที่เดาอารมณ์ได้ยาก เด็กคนนี้โตกว่าวัยมาแต่ไหนแต่ไร คิดเก่งแต่ไม่ชอบพูด น้อยครั้งที่จะยอมแสดงความรู้สึกออกมา

เพราะฉะนั้นแววตาที่เปลี่ยนไปของลูกเมื่อกี้.. แม้จะเล็กน้อย แต่พิมพ์ดาวก็เห็นมันได้ชัดเจน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน