ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 56

ในเวลาเกือบเที่ยงคืน ผู้คนบางส่วนกำลังหลับฝันหวาน บางส่วนกำลังทำงาน หรือบางส่วนอาจจะกำลังทำกิจวัตรประจำวัน ทุกชีวิตบนโลกดำเนินไปไม่มีหยุดพัก พลชเองก็เช่นกัน

CEO ของ PDM group จัดอยู่ในประเภทสุดท้าย เพราะการได้เอาเปรียบไอริน ถือเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว วันไหนที่ไม่ได้ทำก็เหมือนว่าวันนั้นลืมกินข้าว ถึงจะทนได้แต่ก็หิวอยู่ดี

“ดะ เดี๋ยวสิคะ อ๊ะ บอส!”

ไอรินอุทานเสียงหลง รีบคว้าต้นคอแข็งแกร่งเอาไว้เป็นหลักหยึด จู่ ๆ บอสก็อุ้มเธอจนตัวลอย แล้ววางเธอลงบนโต๊ะตัวยาวที่กินพื้นที่ของระเบียงไปไม่น้อย

พลชมักจะใช้พื้นที่ตรงนี้สำหรับนั่งดื่ม หรือไม่ก็ทำงานเวลาที่เบื่อห้องแอร์ เขาสั่งทำโต๊ะไม้สักที่มีขนาดใหญ่พิเศษพอ ๆ กับในห้องทำงาน ทั้งใหญ่ แข็งแรง และสะอาดสะอ้าน เหมาะสำหรับทำกิจกรรมสำคัญอย่างเช่นตอนนี้..

“บอสคะ”

ชุดนอนพริ้วบางที่ไอรินชอบใส่เพราะสบาย กลับกลายเป็นข้อได้เปรียบสำหรับพลช พริบตาเดียวเลขาคนสวยก็กลับไปอยู่ในชุดวันเกิด ลมที่พัดประทะกับผิวกายเย็นจัด จนคนที่เปลือยเปล่าต้องยกแขนขึ้นกอดอกเอาไว้ ขาเรียวเบียดชิดกันเพื่อปกปิดของสงวน หัวใจเต้นแรงดังตึกตักเหมือนมีคนมาตีกลองอยู่ด้านใน

ถึงจะเคยคิดเล่น ๆ ว่าต่อให้พลชอยากทำที่ระเบียงเธอก็ยอม แต่เอาเข้าจริง ไอรินกลับตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก มือไม้เกะกะเงอะงะเหมือนกลับไปเป็นสาวบริสุทธิ์อีกครั้ง

พลชขยับออกห่างเพื่อหยิบไวน์ที่เหลือเกือบเต็มขวดมาถือไว้ ดวงตาคมมองร่างที่นอนอยู่บนโต๊ะด้วยสายตาวาววับ ลำคอของเขาแห้งผาก อยากดื่มไวน์จนแทบทนไม่ไหว เหมือนลืมไปแล้วว่าขวดแรกนั้นเขาดื่มมันคนเดียวทั้งหมด

“เอามือออกไอริน”

“บอส เดี๋ยวมีคนเห็นนะคะ”

“ใครจะเห็น” พลชถามเสียงพร่า “ตึกนี้สูงที่สุดในบรรดาตึกรอบข้าง และเราก็อยู่บนชั้นที่สูงที่สุด”

ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปใกล้ กระซิบติดใบหูสะอาดคล้ายจะหยอกเย้า

“หรือคุณกลัวว่าผีสางเทวดาที่ไหนจะมาเห็น ถ้าเป็นแบบนั้นก็สบายใจเถอะไอริน เพราะผมจะไม่ให้ใครหน้าไหนมามองคุณได้ทั้งนั้น ต่อให้เป็นแค่แมลงตัวเล็ก ๆ ผมก็จะไม่ให้มันได้สัมผัสร่างกายของคุณ คนเดียวที่ทำได้...ก็คือผมคนนี้”

ถ้อยคำที่แสดงความเป็นเจ้าของเขย่าหัวใจคนฟังอย่างรุนแรง ไอรินมองลึกเข้าไปในดวงตาสีน้ำเงินเข้ม บอสจะรู้บ้างไหม ว่าเธอต้องพยายามมากแค่ไหนเพื่อไม่ให้ตัวเองรู้สึกกับเขามากเกินกว่าเจ้านาย และทุกครั้งที่เธอพยายามจะหักห้ามใจ ก็เป็นเขาที่ทำลายกำแพงบาง ๆ นั้นพังเสมอ

มันยาก ยากมากจริง ๆ ยิ่งเขาทำดีด้วยมากเท่าไหร่ หัวใจไม่รักดีมันก็ยิ่งไม่เชื่อฟังมากเท่านั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน