ขย้ำรักเลขา NC-20 นิยาย บท 72

“สวัสดีค่ะท่านประธาน”

เสียงหวานที่เต็มไปด้วยความสุภาพเป็นของพนักงานต้อนรับสาวสวย เธออยู่ในชุดเดรสสีหวาน ใบหน้างดงามปรากฎสีแดงระเรื่อที่สองแก้มซ้ายขวา ไม่ได้เป็นเพราะเครื่องสำอางที่ตั้งใจแต่งแต้มมาเพื่อวันนี้โดยเฉพาะ แต่เป็นเพราะชายหนุ่มตรงหน้าต่างหาก

ความหล่อเหลาของท่านประธานเป็นที่มาของรอยแดงบนแก้มนี้ หญิงสาวหลุบตาลงด้วยความขวยเขิน เธอเคยเห็นพลช ดีน แม็กซ์เวล ผ่านหน้าหนังสือพิมพ์บ่อย ๆ แต่เพิ่งมีโอกาสได้เจอตัวจริงครั้งแรก เขาเหมือนเทพบุตรเดินดิน รูปร่างสูงกำยำ ผิวขาวจัด ใบหน้าคมเข้มเหมือนถูกสลักจากพระเจ้า เส้นผมสีเข้ม ริมฝีปากบางหยักสีอ่อน จมูกโด่งเป็นสัน สายตาลึกลับของเขาแค่มองมาก็พาลให้คนถูกมองแข้งขาอ่อน

เธอต้องจับขอบโต๊ะไว้แน่น ไม่อย่างนั้นคงลงไปกองที่พื้นแล้ว

“พนักงานใหม่?” พลชถามเรียบ ๆ น้ำเสียงทุ้มทรงเสน่ห์ทำเอาหลายคนที่ได้ยินหัวใจเต้นรัว

พลชเป็นคนที่ความจำดีมาก พนักงานมีเป็นพันคน ถึงจะจำชื่อได้ไม่หมด แต่ถ้าเคยเห็นหน้าค่าตามาก่อนก็จะจำได้

เขาจำได้ว่าพนักงานต้อนรับเมื่อสามวันก่อนไม่ใช่คนนี้ และได้ยินมาบ้างว่าแผนกต้อนรับกับแผนกประชาสัมพันธ์เพิ่งเปิดรับพนักงานไป

“คะ ค่ะท่านประธาน พะ เพิ่งมาทำงานวันแรกค่ะ” หญิงสาวตอบด้วยเสียงที่สั่นรัว พลชเข้าใจว่าเธอคงตื่นกลัวจึงคลายท่าทีเคร่งขรึมลง

อีกอย่างวันนี้เขาอารมณ์ดี ท่าทางที่มักจะเรียบเฉยจนดูดุจึงค่อนข้างผ่อนคลาย โดยเฉพาะตอนที่เลขาอย่างไอรินเดินเข้ามาสมทบ

“บอสคะ”

พนักงานต้อนรับสาวละสายตาจากท่านประธานผู้หล่อเหลาไปมองเจ้าของเสียงนั้น ริมฝีปากสีระเรื่ออ้าออกน้อย ๆ อย่างลืมตัว ความสวยของคนมาใหม่มีมากมายจนแม้แต่ตัวเธอยังดูหมอง ยิ่งพอยืนข้างกันกับท่านประธานก็ยิ่งดู...เหมาะสม

“มาช้า”

“ก็มันหายากนี่คะ” ไอรินตอบพร้อมเบะปากใส่คนขี้บ่น ก่อนจะหันไปส่งยิ้มให้หญิงสาวอีกคนพร้อมก้มหัวลงน้อย ๆ “สวัสดีค่ะ”

“สะ สวัสดีค่ะ”

“ขึ้นไปข้างบนได้แล้วค่ะบอส เก้าโมงบอสต้องเข้าประชุม แถมรินมีเอกสารให้บอสเซ็นอีกหลายตั้งเลยค่ะ ถ้าไม่เสร็จ บอสจะไม่ได้ทานมื้อเที่ยงนะคะ”

คนที่ได้ยินชัดเจนทุกคำหน้าซีดเผือด เท่าที่จับใจความได้ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นแค่เลขา แต่กลับพูดกับท่านประธานแบบนั้น ขู่ว่าจะไม่ให้กินข้าวถ้างานไม่เสร็จ

จะมีลูกน้องที่ไหนกล้าขู่เจ้านายตัวเองแบบนี้ โดยเฉพาะเจ้านายที่เป็นถึงประธานบริษัท ควบตำแหน่ง CEO ของ PDM group อย่าง พลช ดีน แม็กซ์เวล

แต่ที่น่าตกใจกว่าเลขากล้าขู่เจ้านาย คือเจ้านายที่ถูกขู่กลับไม่มีท่าทีว่าไม่พอใจสักนิด มุมปากเขายกยิ้มขึ้นน้อย ๆ ก่อนจะเดินล้วงกระเป๋ากางเกงไปที่ลิฟต์อย่างเชื่อฟัง

พนักงานต้อนรับสาวยืนตัวแข็งทื่อ มองตามทั้งสองคนจนกระทั่งลิฟต์ปิดลง

.

.

ภายในลิฟต์ พลชกับไอรินยืนห่างกันพอประมาณเพื่อไม่ให้ดูน่าเกลียด เพราะทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขามีกล้องวงจรปิดเก็บภาพไว้ตลอด แต่ถึงอย่างนั้นพลชก็ยังมีความสามารถ ใช้ช่องว่างที่กล้องบันทึกเสียงไม่ได้มาหยอกเย้าไอรินได้หน้าตาเฉย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน