INTRO
ถ้าวันนั้นฉันไม่หวั่นไหวและรู้จักหักห้ามใจเอาไว้บ้าง วันนี้ก็คงไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวดทรมาน เพราะเขาไม่ใช่คนเดิมที่ฉันเคยรู้จักอีกต่อไป…
‘คุณอาไม่ใช่ผู้ชายที่อบอุ่นของแป้งอีกต่อไปแล้ว อึก~’
‘อย่างี่เง่ากับอา แป้งก็รู้ว่าอาไม่ชอบคนงี่เง่า’
‘คนอย่างคุณอา…คงจะแค่ชอบเอาอย่างเดียวสินะคะ’
Talk แป้ง
“จริงเหรอคะที่บอกว่าคุณอาจะกลับจากลอนดอนแล้ว” ฉันร้องถามคุณพ่อด้วยความตื่นเต้นดีใจที่รู้ว่าคุณอากำลังจะกลับมา
“ใช่ลูก รันบอกว่าจะลงเครื่องตอนบ่ายแล้วเย็นๆ จะแวะมากินข้าวกับเรา”
“งั้นเย็นนี้…แป้งขอหยุดเรียนเปียโนสักวันนึงได้ไหมคะ…” ฉันหย่อนก้นนั่งลงข้างๆ คุณพ่อพลางกอดแขนออดอ้อนไปด้วย
วันนี้อาคิรันจะกลับจากลอนดอนหลังจากที่บินไปทำงานนานเกือบสามเดือน ฉันก็เลยอยากอยู่ต้อนรับเขา หัวใจมันเต้นรัวไม่เป็นส่ำเลยพอรู้ว่าจะได้เจอคุณอาอีกครั้ง
“ให้หรือไม่ให้ดี ?” คุณพ่อเลิกคิ้วขึ้นมองฉันด้วยสีหน้าลังเล
“งือ ให้นะคะคุณพ่อ แป้งอยากอยู่เจอคุณอา แป้งคิดถึงคุณอาค่ะ”
“…อืมก็ได้”
“เย้! คุณพ่อใจดีที่สุดเลย^_^” ฉันชูแขนขึ้นจนสุดด้วยความดีใจ ก่อนจะสวมกอดคุณพ่อแน่น “ขอบคุณนะคะ”
“ถึงลูกไม่ขอพ่อก็จะให้หยุดอยู่แล้ว” คุณพ่อหัวเราะในลำคอ แล้วลูบศีรษะฉันเบาๆ
“ทำไมล่ะคะ” ปกติแล้วคุณพ่อเข้มงวดเรื่องการเรียนเปียโนกับฉันมาก มันแปลกที่จู่ๆ คุณพ่อก็บอกว่าจะให้หยุดแม้ไม่ได้ขอ
“ก็ตารันน่ะสิขอร้องพ่อไว้ เขาเองก็อยากเจอลูกสาวของพ่อเหมือนกัน”
“จริงเหรอคะ^_^” ฉันฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้ฟังคำตอบ “งั้นแป้งขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวสวยๆ รอเจอคุณอาดีกว่า”
“อย่าวิ่งเร็วสิลูกเดี๋ยวก็ล้ม” คุณพ่อตะโกนตามหลังมาเมื่อเห็นว่าฉันรีบวิ่งขึ้นบันได
ตอนนี้ฉันตื่นเต้นมาก มากจนทำตัวไม่ถูก ไม่ได้เจอคุณอาตั้งสามเดือน ไม่รู้ว่าคุณอาจะยังเอ็นดูฉันเหมือนเดิมหรือเปล่า
อาคิรันหรืออารันเป็นคู่หูทางธุรกิจของคุณพ่อ เดิมทีลุงนพอาของอารันเป็นคนดูแลงานทุกอย่าง โดยมีอารันคอยช่วยอยู่ห่างๆ เพราะตอนนั้นอารันยังเรียนอยู่
ทว่าสี่ปีก่อนเราก็ได้รับข่าวร้ายว่าลุงนพประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต อาคิรันเลยขึ้นมาดูแลทุกอย่างแทน
จริงๆ แล้วฉันกับอารันสนิทกันตั้งแต่ฉันยังเด็ก เพราะทุกครั้งที่ลุงนพมาคุยงานกับคุณพ่อเขาก็มักจะพาอารันมาเล่นที่นี่ด้วยเพราะไม่มีคนคอยดูแล
ฉันกับอารันเราอายุห่างกันสิบสองปีเลย ฉันอายุสิบแปดส่วนอารันอายุสามสิบ แต่ถึงจะสามสิบแล้วอารันก็ยังดูดีมากๆ เขาหน้าเด็กกว่าอายุ แถมยังหล่อเหลา หุ่นดี สูงและขาวมากด้วย
เพราะแบบนี้เวลาที่อารันชอบเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ หัวใจฉันถึงได้เต้นแรงตลอด แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรกับอารันหรอกนะ ฉันรักและเคารพเขาเหมือนผู้ใหญ่คนนึงเท่านั้น
อารันเองก็เอ็นดูฉันในฐานะหลานสาว เขาอบอุ่น ใจดี และชอบกอดฉันเสมอเวลาที่ฉันมีเรื่องทุกข์ใจ
นอกจากคุณพ่อแล้วก็มีอารันนี่แหละที่ฉันไม่รู้สึกลำบากใจเวลาถูกเขาแตะเนื้อต้องตัว ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นนะฉันไม่เอาเลยเพราะว่ากลัว
วันนี้เราจะได้เจอกันในรอบสามเดือนฉันตื่นเต้นมากจริงๆ เพราะตั้งแต่วันที่อารันบินไปเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย
ฉันน่ะพยายามติดต่อไปนะแต่อารันไม่ค่อยตอบกลับสักเท่าไหร่ เขาคงจะงานยุ่งมาก ตอนแรกก็คิดว่าอารันจะเบื่อฉันไปแล้วซะอีก แต่พอคุณพ่อบอกว่าเขาก็อยากเจอฉันเหมือนกันมันเลยรู้สึกใจชื้นขึ้นมา
ว่าแต่จะแต่งตัวแบบไหนให้คุณอาประทับใจดีนะ…
หลังจากแต่งตัวเสร็จตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายสอง คุณพ่อบอกว่ากว่าคุณอาจะมาก็ตอนเย็นๆ ฉันก็เลยกะว่าจะลงมาเก็บดอกไม้ที่สวนไปจัดเป็นช่อเพื่อมอบให้คุณอา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย่มรัก คุณอา