ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 2

ฉันเดินเข้ามาในห้องอาหารเห็นคุณอากับคุณพ่อกำลังนั่งคุยกันอยู่ บนโต๊ะมีอาหารมากหน้าหลายตาวางเรียงเป็นแถวยาว แล้วไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร จู่ๆ มันก็รู้สึกเกร็งขึ้นมา

“แป้งเข้ามานั่งสิลูก พ่อกับอารันรอหนูนานแล้วนะ” คุณพ่อเอ่ยเรียกเมื่อเห็นฉันเอาแต่ยืนนิ่งอยู่ที่หน้าประตู

“ค่ะ…” ฉันเดินเข้าไปนั่งลงบนเก้าอี้และลอบมองคุณอาตลอด ทว่าคุณอากลับไม่สนใจฉันเลย มัวแต่ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์มือถือของตัวเอง

แล้วอยู่ๆ คุณอาก็เงยหน้าขึ้นมามองทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายที่หลบสายตา

“อามีของมาฝากแป้งเยอะเลยนะ ไว้กินข้าวเสร็จเดี๋ยวอาไปเอามาให้”

“ค่ะ…” ฉันตอบกลับสั้นๆ จากนั้นคุณอาก็หันไปคุยเรื่องธุรกิจกับคุณพ่อ

ฉันไม่เข้าใจ ทำไมอารันถึงต้องทำเป็นห่างเหินกันด้วย คือฉันไม่ได้ต้องการจะให้อามาทำอะไรแบบเมื่อกี้ แต่อาก็น่าจะมองหรือไม่ก็ส่งยิ้มให้ฉันบ้างสิ

แต่นี่อารันทำเหมือนมองไม่เห็นฉันเลย ทั้งที่เมื่อกี้นี้เขา…

ทั้งหอม ทั้งจูบ

ช่างเถอะ คุณอาอาจจะมีเรื่องสำคัญที่อยากคุยกับคุณพ่ออยู่ก็ได้ ฉันไม่ควรคิดอะไรมาก เพราะยังไงคุณอาก็แสนดีกับฉันมาตลอดอยู่แล้ว

เมื่อคิดได้แบบนั้นฉันก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาจึงเริ่มตักอาหารตรงหน้ากิน

“อาจำได้ว่ากุ้งทอดกระเทียมเป็นของโปรดแป้ง” อารันตักกุ้งทอดกระเทียมใส่จานให้ฉัน

“ขอบคุณค่ะ^_^” ฉันคลี่ยิ้มหวานพร้อมกับตักหมึกนึ่งมะนาวใส่จานให้คุณอา “แป้งก็จำได้ว่าอารันชอบหมึกนึ่งมะนาว”

“ขอบใจมาก” คุณอายิ้มบางๆ จากนั้นเราทั้งสามคนก็กินข้าวด้วยกันท่ามกลางบรรยากาศที่อบอุ่น

หลังกินข้าวเสร็จฉันก็เดินมาส่งอารันที่รถ เพราะอารันบอกว่ามีของจะให้ ส่วนคุณพ่อขึ้นไปประชุมออนไลน์กับลูกน้องบนชั้นสอง

“อารันมีอะไรจะให้แป้งเหรอคะ” ฉันถามอย่างตื่นเต้น