“เช็ดอะไรคะ” ฉันต้องถามย้ำเพราะอารันเว้นจังหวะการพูด และทั้งที่ยังไม่รู้ความหมายแน่ชัด ทว่าหัวใจกลับเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ
“อาไม่สบาย…อยากให้แป้งมาเช็ดตัวให้”
“จะ…จริงเหรอคะ ละ…แล้วตอนนี้อารันอยู่ที่ไหน” ฉันลุกขึ้นพรวดด้วยความตกใจเมื่อรู้ว่าอารันไม่สบาย ถึงว่าทำไมน้ำเสียงฟังดูสั่นแปลกๆ
“อาอยู่ที่คอนโด แป้งมาหาอาได้ไหม ?”
“ค่ะ เดี๋ยวแป้งจะรีบไปนะคะ” ฉันตอบอย่างไม่คิด เพราะอารันอยู่ตัวคนเดียว ไม่สบายแบบนี้ต้องไม่มีใครดูแลแน่ๆ
วางสายเสร็จฉันก็รีบออกไปโบกแท็กซี่เพื่อตรงไปคอนโดของอารันทันที จริงๆ จะให้คนขับรถไปส่งก็ได้ แต่ฉันไม่อยากให้ใครรู้เฉยๆ
ตอนนี้ในใจมันกังวลและเป็นห่วง กลัวว่าอารันจะอาการหนัก
คอนโด
มาถึงฉันก็ขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องของอารัน โชคดีที่เขาเคยพาฉันมาแวะที่นี่บ่อยๆ พนักงานเลยจำหน้าฉันได้
ฉันเอื้อมมือไปกดกริ่ง รอสักพักอารันก็ส่งข้อความมาบอกว่าประตูไม่ได้ล็อก ฉันเลยค่อยๆ เปิดประตูเข้าไป
ในห้องนั่งเล่นว่างเปล่า อารันคงจะนอนอยู่ในห้อง
แกร๊ก~
“อารันเป็นยังไงบ้างคะ” ฉันแง้มประตูห้องนอนแล้วถาม ยังไม่ได้เปิดเข้าไป เพราะกลัวว่ามันจะดูเป็นการเสียมารยาท
“อาหนาวมากเลยแป้ง…” เสียงอารันตอบกลับมา ฉันจึงแทรกตัวเข้าไปในห้อง ตอนนี้กำลังเขานอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา
ฉันรีบเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ เตียง พลางมองสำรวจใบหน้าของอารันที่ตอนนี้ซีดเซียวเอามากๆ
“อารันหนาวเหรอคะ”
“อื้อ อาหนาวมาก”
“งั้นแป้งไปเอาเสื้อให้นะ” ตอนนี้อารันนอนถอดเสื้ออยู่ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเขาถึงหนาว
ฉันทำท่าจะลุกขึ้นยืน ทว่าก็ถูกอารันคว้ามือมาจับแขนแล้วออกแรงดึงจนร่างฉันเซล้มบนร่างกำยำ
“อะ…อารัน” ฉันเบิกตากว้างเพราะอารันกอดรัดฉันแน่นมาก
“อาไม่อยากห่มผ้า…อยากห่มเนื้อมากกว่า” ประโยคหลังอารันเลื่อนใบหน้าเข้ามากระซิบใกล้ๆ ใบหู แถมยังใช้เรียวลิ้นแตะเลียติ่งหูเบาๆ
“อื้อ…อะ…อารัน” เอาอีกแล้ว ร่างกายของฉันอยู่ๆ ก็รู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาอีกแล้ว
เพราะแบบนี้ไงถึงไม่อยากจะอยู่ใกล้เขามาก เพราะรู้ว่าฉันกำลังจะควบคุมตัวเองไม่ได้…
“แป้ง…” อารันเรียกชื่อเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็เงียบ พร้อมกับจับผ้าห่มขึ้นคลุมตัวฉันไว้
ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเรานอนอยู่ในผ้าห่มผืนเดียวกันโดยมีอารันนอนกอดฉันจากด้านหลัง
“…สามวันที่ผ่านมาคิดถึงอาบ้างไหม”
คำถามของคุณอาทำเอาก้อนเนื้อในอกซ้ายกระตุกเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ซึ่งแน่นอนว่าฉันคิดถึงอารันมาก แต่จะให้ตอบไปตรงๆ ฉันคงไม่กล้า
“ห้ามโกหกหัวใจตัวเองนะ” อารันรีบแย้งอย่างรู้ทัน เขาอ่านใจคนได้หรือไงกันนะ “เพราะอาคิดถึงแป้งมาก”
“….”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย่มรัก คุณอา