ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 9

ใบหน้าฉันร้อนผ่าวและแดงก่ำขึ้นมาอย่างกะทันหัน ไม่อยากจะคิดลึกกับคำพูดของอารัน แต่ดูสีหน้าและแววตาของเขาสิ ใครจะไปคิดดีได้กัน

“ปะ…แป้งง่วงแล้วค่ะ” ฉันหนีเอาตัวรอดด้วยการพลิกตัวตะแคงหันหลังให้กับอารัน

แต่ไม่คิดเลยว่ามันจะเป็นการเปิดโอกาสให้เขาลุ่มล่ามกับฉันมากขึ้น

“เขินอาเหรอ…” อารันเกยปลายคางขึ้นมาบนไหล่ แล้วพูดกระซิบที่ข้างใบหูพร้อมพ่นลมหายใจอุ่นร้อน ทำให้ฉันต้องนอนห่อตัวด้วยความสยิว

“ปะ…แป้งไม่ได้เขินค่ะ แป้งง่วง…ขอนอนเงียบๆ ได้ไหมคะ” รู้สึกผิดนะที่ต้องพูดเหมือนไล่อารันทางอ้อม แต่ถ้าไม่ทำแบบนี้ ฉันก็รู้สึกว่าหัวใจตัวเองมันไม่ค่อยจะปลอดภัยสักเท่าไหร่

“โอเค ก็ได้”

อารันพูดเหมือนน้อยใจพร้อมทั้งขยับตัวออกห่าง ทั้งๆ ที่เป็นคนบอกเขาเองแท้ๆ ทว่ากลับรู้สึกแย่เองซะนี่

หลังจากนั้นบรรยากาศภายในรถก็เงียบสนิทมาจนกระทั่งถึงบ้าน

อารันไม่ได้ลงมาส่งฉัน แค่จอดรถให้ พอฉันลงเขาก็ขับออกไปเลย ไม่ถาม ไม่พูดอะไรกับฉันเลยสักคำ

นี่ฉันกำลังโดนเขาโกรธอยู่หรือเปล่า แล้วอารันจะโกรธฉันเรื่องอะไรล่ะ

เฮ้อ…

Talk คิรัน

หลังส่งแป้งเสร็จผมก็รีบกลับคอนโดตัวเองแล้วเรียกนักศึกษาที่ควงด้วยเมื่อเย็นมาระบายความกำหนัด

จริงๆ กะจะจัดตั้งแต่เดินห้างเสร็จละ แต่ดันซวยมาเจอแป้ง ทีแรกผมแค่กลัวว่าแป้งจะมองผมไม่ดี เพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยเจ้าชู้ให้แป้งเห็น

ผมกลัวว่าถ้าแป้งเห็นด้านมืดของผมแล้วเธอจะกลัว กลัวจนหนีไปแล้วผมต้องอดกิน…

ใช่ ผมอยากกินแป้ง อยากมาก แป้งดึงดูดผมที่สุดตั้งแต่ที่เคยเจอผู้หญิงมา

ผู้หญิงที่ผมเปิดซิงก็มีเยอะ แต่ไม่มีใครงดงามไปทั้งตัวอย่างแป้ง และที่ผมยังไม่กินเธอตอนนี้ก็เพราะอยากให้เธอรู้สึกกับผมมากอีกสักหน่อย

วันนี้วันหยุดฉันไม่มีเรียนจึงมานั่งอ่านหนังสือ ขณะที่อ่านเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น พอหยิบมาดูก็เห็นเป็นเบอร์ของอารัน

โทรมาทำไมกัน

ตั้งแต่วันที่ทะเลาะกันเรื่องผู้ชายมาขอเบอร์ฉันอารันก็หายเงียบไปเลย แล้วจู่ๆ ก็มาโผล่เอาแบบนี้มันน่ากลัวนะ

หลังจากที่ลังเลอยู่นาน สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจรับสายโทรศัพท์

“….” ฉันนิ่งเพื่อรอฟังว่าอารันจะพูดอะไร

(ปะ…แป้ง…ช่วยอาด้วย) น้ำเสียงของอารันเบาและแหบพร่าจนฉันตกใจจนลืมตัว

“อารันเป็นอะไรหรือเปล่า”

“อาไม่เป็นไร…แค่แป้งมาเช็ด…ให้อาก็พอ”