ขย่มรัก คุณอา นิยาย บท 7
วันต่อมา
อารันมารับฉันอย่างที่บอกไว้จริงๆ ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นปกติ แต่ฉันกลับรู้สึกเกร็งและใจเต้นแรงทุกครั้งเวลาอยู่ใกล้กับอารัน
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อน มันเพราะอะไรกัน…
“ตอนเย็นอาจะมารับเหมือนเดิมนะ” อารับอกขณะที่ฉันกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ
“ค่ะ”
“เป็นอะไร”
“เปล่านี่คะ”
“แล้วทำไมนั่งเงียบตลอดทาง ปกติไม่เป็นงี้”
สงสัยว่าฉันจะมัวแต่ว้าวุ่นอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง เลยทำให้ดูแปลกไปล่ะมั้ง
“มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยน่ะค่ะ” ฉันยิ้มแห้งตอบ
“คิดเรื่องอะไร ?”
อยากตอบออกไปใจจะขาดว่าคิดเรื่องอารันนี่แหละค่ะ แต่ฉันก็ไม่มีความกล้ามากพอ
ฉันรู้ว่าทั้งหมดนี้คือความหวั่นไหว แต่แค่ไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงต่างหาก
“เอ่อ…คือ…”
“หรือแป้งคิดมากเรื่องเมื่อวาน ?” อารันจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของฉัน ส่วนฉันก็พยายามที่จะหลบซ่อนพิรุธ
“ปะ…เปล่าค่ะ ปะ…แป้งเข้าใจว่าอารันไม่ได้ตั้งใจ…”
“แล้วถ้าอาบอกว่าอาตั้งใจล่ะ ?”
ตึกตัก! ตึกตัก!
พออารันสวนกลับมาแบบนั้นหัวใจฉันก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ หมายความว่ายังไงที่บอกว่าตั้งใจ ตั้งใจแตะต้องร่างกายฉันอย่างงั้นเหรอ แล้วถ้าใช่ อารันทำไปทำไม
ไม่ได้ชอบพอฉันสักหน่อย
“ว่าไงหื้ม” ใบหน้าคมคายโน้มเข้ามาใกล้ๆ ทำให้ฉันต้องรีบผละตัวถอย
“ปะ…แป้งไปเรียนก่อนนะคะ” พูดจบฉันก็รีบเปิดประตูลงจากรถทันที
ค่อยรู้สึกโล่งขึ้นมาหน่อย เมื่อกี้ตอนอยู่ในรถฉันแทบจะหายใจไม่ออก ฉันไม่รู้ว่าสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร รู้แค่มันเหมือนจะขาดออกซิเจนทุกครั้งเวลาอารันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
รวมถึงรู้สึกเคลิบเคลิ้มและสมยอมเวลาที่ถูกรุกล้ำร่างกาย ทั้งที่ปกติฉันเป็นคนรักนวลสงวนตัว เหมือนว่าตอนนี้อารันจะเป็นข้อยกเว้นสำหรับทุกอย่างเลย…
“นั่นไงยัยแป้งมาแล้วค่ะ” พอเดินมาถึงโต๊ะเสียงเอิร์นก็ดังขึ้นเหมือนพูดอยู่กับใคร
“พี่โดม…” พี่โดมคือคนที่มาขอจีบฉันเมื่อวาน
“พี่เขามารอเจอแกตั้งนานแล้ว”
“คุยกันเอานะ ฉันกับยัยเอิร์นจะไปรอที่หน้าตึก” เดียวบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินแยกตัวไปพร้อมกับเอิร์น
“พี่โดมมาหาแป้งมีอะไรหรือเปล่าคะ” สีหน้าของพี่โดมดูร้อนใจมากจนฉันรู้สึกหวั่นๆ
“พี่แค่อยากรู้ว่าเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นพูดมันจริงหรือเปล่า”
“เรื่องไหนเหรอคะ”
“ก็…ประมานนั้นมั้ง” ฉันตอบแล้วตักไอติมเข้าปาก
“เอาเลยสิแก รู้ไหมว่าพี่โดมเขาฮอตมากเลยนะ เขาไม่ค่อยจีบใครก่อนด้วย ส่วนมากมีแต่สาวๆ ไปรอจีบ”
“เพิ่งมาเรียนได้สองวันรู้เยอะเหมือนเรียนมาสองปีเลยเนอะ” เป็นเดียวที่เหน็บแนมเอิร์น
“ก็เขาดังขนาดนั้น ใครไม่รู้บ้างล่ะ”
“ฉันนี่ไงไม่รู้”
“อย่างแกเคยรู้อะไรที่ไหน”
“นี่ยัยเอิร์น!”
“ทำไมยะยัยเดียว!”
สองคนเถียงกันไปเถียงกันมา ก่อนที่ต่างฝ่ายจะวางช้อนไอติมกระแทกกับถ้วยจนเกิดเสียงดังจนลูกค้าคนอื่นๆ เริ่มทยอยจับตามอง
“นี่พวกแกอย่าตีกันได้ไหม อายโต๊ะอื่นบ้าง” ฉันร้องปรามเสียงดุ ไม่ว่าจะที่ไหน เมื่อไหร่หรือเรื่องอะไร สองคนนี้ก็ตีกันได้ตลอด
“ชิ! เห็นแก่ยัยเอิงหรอก!” เอิร์นสะบัดหน้าไปทางอื่น
“เหอะ!” เดียวเองก็ก้มลงกินไอติมต่อ
“เอ๊ะยัยแป้ง นั่นคุณอาแกหรือเปล่า”
ฉันหันไปมองตามสายตาของเอิร์น ก่อนจะชะงักนิ่งพร้อมกับหัวใจที่กระตุกวูบ เมื่อเห็นคุณอาเดินควงอยู่กับนักศึกษาคนนึง
ท่าทางออดอ้อนดูสนิทชิดเชื้อ แถมคุณอายังโอบเอวเธอไว้ด้วย
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ขย่มรัก คุณอา
ใช้ภาษาได้โคตรลื่น ไม่เกินจริง มีอารมณ์เลย แต่งเก่งมาก...